GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De Synode der Chr. Geref. Kerk in N. A. Gezangen en Zendingskwesties.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Synode der Chr. Geref. Kerk in N. A. Gezangen en Zendingskwesties.

12 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op 13 Jnni 1928 kwam deze kerkelijke ve; gadcriiig samen en wel in' de stad Holland, in 1817 gesticht door Ds .\. C. vaa Raalte en zijne medekolonisten. De oudste kerk van Afgescheidene origine in deze plaats dateert van 1865. Zij was de vrucht eener beweging van protest tegen de aansluiting aaji de (ieref. Kerk, die een vijftiental jaren vroeger had plaats gegrepen, zoowel als verzet tegen de suprematie op allerlei gebied tegen Van Raalte en zijn. kerker.aad.

En toch is het de ironie der historie dat Van Uaaltes' oud kerkgebouw nu reeds sedert 40 jaren het eigendom is der Chr. Geref. Kerk aan de iN'egende straat, result van agitatie tegen de Vrijmetselarij, eene beweging die grootendeels geleid werd door mannen die onder Van Raalte gediend hadden als diakenen of ouderlingen, vooral ï'eunis Iveppel, een der krachtfiguren vari de emigratie van 181() en 1847. Enkele jaren geleden vergaderde de Synode in de oude kerk van Van Raalte, versierd met een marmeren gedenkplaats, , , In Memoriam" van dezeji man, , .krachtig in woorden en werken", die een blijvend stempel heeft gedrukt üj) deze nederzetting.

Ditmaal ectiter is de pla.ats der samenkomst het gebouw der Central Ave. kerk, het grootste kerkgebouw in deze stad van vele kerken. Ds H. Keegstra, die de Synode van 192ö als vice-president diende, werd gekozen tot voorzitter der synodale vergadering van 1928. Elk der vijftien Classes der Chr. (ïeref. Kerk is vertegenwoordigd door zes d(!putaten, zoodat een negentigtal dienaren des Woords, en ouderlingen, met de adviseurs, ongeveer honderd mannen, broeders, een drietal weken met elkander delibereeren. En allerlei gewichtige zaken zijn onder den hamer geweest. Wat vooral hel , , Reformatie" purbliek zal interesseeren, ' is de gezangen-zaak. waarover drukke discussie "begon op 20 Juni. Er was een voorstel van de Commissie van prae-advies om Art. 69 der kerkenorde te wijzigen, zoodat het toegelaten werd om kerkelijk goedgekeurde „hyms" te gebruiken en eene commissie te benoemen om een bundel gezangen samen te stellen en a.an de' Synode van 1930 aan. te bieden ter approbatie. Dat was een radicaal voorstel, uitgaande boven de verwachting van een groot deel der Synode. Een vloed van welsprekendheid begon direct te stroomen. Prof. .L. Berkhof waarschuwde tegen het haastig voortschrijden in de richting van het invoeren van gezangen. Hij stemde toe dat er principieel geen bezwaar was tegen het invoeren er van. Maar ook principieel, geen oorzaak om ze in te voeren. En 'hij betwijfelde of het nu wel de tijd was om de kerk te verontrusten met deze zaak.

Ds I. V. Dellen legde er den nadruk op dat het togen de traditie der historie was. Wij moeten niet vergeten de rots waaruit wij gehouwen zijn, en las voor uit oude geschriften uit de dagen der Afscheiding. Ook anderen, spraken in dien geest. Doch Ds J. K. van Raalen, kleinzoon van Prof. lirummelkamp, trachtte hen op zijne interessante manier te weerleggen. Naast de richting de Cock die zich zoo beslist tegen 'de gezangen 'kantte, was er, zeide hij, ook een andere strooming onder de Afgesclieidencn, zooals die strooming nog altijd vertegenwoordigd wordt door Prof. L. Lindeboom, liet krachtigst pleidooi voor de gezangen werd gevoerd door Ds H. Verduin van Grand Rapids. Hij verheugde zich over het feit 'dat alle sprekers toestemden dat er principieel geen bezwaar was legen het invoeren ervan. Dat was reeds veel gewonnen. Want op principe komt het toch groolen­ deels aan. Maar hij gevoelde zich geroepen om beslist te verschillen van Prof. Berkhof dat er principieel geen reden was om tot invoering van gezangen over te • gaan. Hij meende van wel. De Kerk des Heeren is die van het Nieuwe Testament. In leder opzichl spreekt' en hoort zij de. taal der voile, nieuwe Bedeeling. Alles spreekt van den Heiland in zijn volbracht werk. De prediking, het gebed, de voorlezing der Schriftuur. Op onze Chr. Scholen zingen onze kinderen bijna uitsluitend, of geheel en al, „hymns" (evangelische gezangen). Wij doen dat op onze vereenigingen. Op vele catechisaties. Op onze Zondagsscholen, (waarop al de kinderen onzer kerken onderwijs* ontvangen), zingt me)\ bijna uitsluitend „hymns". Alles is "in de taal des Nieuwen Testaments. Maar — als men komt tot het zingen der gemeente — dan moet alles plotseling weer terug naar de O. T. bedeeling. Zal de N. T. Kerk trouw zijn aan haar eigen bestaan en karaktei' dan. moet zij in alle deelen Nieuw Testamentisch zijn.

Sprekers' eigen ideaal zou zijn om beiden te gebruiken de O. T. psalmen en een bundel N. T. liederen. Maar als men te kiezen had zag hij liever dat wij als Kerk gezangen gebruikten-met uitsluiting van de psalmen, dan dat men deze zingt met de exclusie van , , hymns". De vraag naar gezangen, zoo beweerde de spreker, komt vooi't uit het leven der Kerk, uit het besef dat bet inconsequent is om N. T. liederen uit te sluiten, waar al het andere de taal des N. T. bezigt. 'Hymns van allerlei kleur en keur zijn nu reeds in gebruik. Het is meer dan noodig om een bundel aan ons volk aan te bieden.

Doch ook zijn welsprekend pleidooi kon het niet winnen. De Synode kwam niet verder dan de zaak 1e verwijzen naar eene commissie die in 1930 zal piibliceeren omtrent het principieele, historische en practische dat behoort tot de welbekende gezangenkwestie.

En zoo is deze zaak wederom van de baan voor een jaai of twee, of nog langer. Dat is zeker ook wel de wijste manier van 'handelen, en we hadden dit trouwens aangeraden in „The Barnier". Ons volk is nog niet „rijp" voor deze zaak. En het zal nog wel een heele tijd duren voor het zulks is, wat de meerderheid betreft. Toch gelooven wij dat de Chr. Geref. Kerk in N. A. er. mettertijd toe komen zal om Ar-t. 69 K. O. te wijzigen. Men zal den aandrang eenvoudig niet kunnen weerstaan, tenzij men gewillig is om heel wat .van ons jong volk, in de groote steden te verliezen. Op het platteland is dat natuurlijk anders. Maar wat de groote stads-centra betreft, is er in dezen reeds heel wat verlies te boeken. De kerken 'die ons omringen aan alle zijden, zingen zoo goed als zonder uitzondering niets dan „hymns", dezelfde gezangen in hoofdzaak die onze kinderen op onze eigene sckolen en vereenigingen van der jeugd af aan van buiten leeren. De wijzen zijn opwekkend en gemakkelijk te leeren. En heel anders dan met de psalmen - de taal ervan wordt door jeugdigen zoowel als doo!' ouderen verstaan. De historie niet kennend, niet wetend uit welke rots men gehouwen werd, werkt het een en ander samen om zich aangetrokken te gevoelen tot andere kerken juist om het aantrekkelijk gezang, in vlug tempo, in licht verstaanbare woorden, en tusschen beide in, , met aantrekkelijk koorgezang. Vandaar de langzame doch gestadige overgang naar andere, gezangenzingende groepen.

Als schrijver dezes de zaak bij het rechte einde heeft, en hij gevoelt zich daar verzekerd van, dan zal de Chr. Geref. Kerk in Noord-Amerika moeten kiezen of deelen tusschen twee dingen; óf zich beslist verzetten tegen de gezangen, en dan langzamerhand verschrompelen, gelijk de Covenanter kerken der Presbyterianen, óf den weg openen tot invoering van hymns, naast de psalmen, gelijk de Vereenigde'Presbyterische Kerk in de \'. S. en de Presbyterische Kerk in Canada. Feit is dat alle Presbyterische kerken in de V. S. oorspronkelijk zoo goed als uitsluitend psalmzingende kerken waren. En allen, behalve enkele kleine en afbrokkelende groepjes hebben het oude standpunt verlaten.

Derhalve, of men principieel vóór of tegen gezangen is - - dat is iets waarover wij nu rliet schrijven - - maar de historie bewijst dat het psalmgezang het in de V. S. langzamerhand moet afleggen voor het vrije kerklied. Tenzij men, zooals gezegd, gewillig is om ' langzameih.and te verkwijnen. De historie herhaalt zich zelf — dat is de les der historie - hetzij die ons aangen.aam is of niet. Het is dus inderdaad een geweldig probleem, dat hier genoemd wordt. 'Men zou meenen dat consultatie, met de Geref. Kerken in Ned. alleszins wenschelijk was. Toch zal daar misschien niets van komen, eensdeels wijl die kerken ons niet geraadpleegd hebben, en anderdeels wijl de toestanden zoo enorm verschillen. Men begrijpt da, t dit vraagstuk alléén gezangen geldt voor de Engelsch sprekende kerken.

Van „The Banner" gesproken, deze' periodiek, in 1866 opgericht, destijds als maandblad, en thans een'weekblad met over elf duizend inteekenaren, zal eerlang van hoofd-redacteurs verwisselen. Schrijver dezes verzocht niet meer in aanmerking te komen voor deze positie maar de taak te mogen neerleggen, einde December 1928, als waarop hij . \'. een arbeid van een kwarteeuw als hoofdedacteur ten einde brengt'. Zijn steeds uitbreiend werk als zendingsdirector was de hoofdreden aarom dit verzoek tot de Synode werd gericht. et - werd ingewilligd, met dank voor volbrachten rbeid. Ds D. H. Kromminga werd als opvolger enoemd. ZEw. is predikant der Neland Ave. Kerk e Grand Rapids. Ds H. Keegstra 'blijft aan als oofdredacteur van de „Wachter".

Omtienl de Zending kwamen dikke stukkeu oor de Synode. De „Board" der Heidenzending Board beteeken t zooveel als deputaatschap), kreeg pprobatie voor het plan. om a.s. herfst te beginen met het terugzenden n.aar China van de itgeweken zendelingen. Slechts twee hunner waren n Shanghai gebleven en zien reikh.alzend uit naar ersterking, om straks weder te Jukao den onderroken arbeid t \iervattea. Oe eigendommen alaar zijn zoo goed als onbeschadigd en heel den ijd, ook na de ontruiming van Jukao, op bevel er V. S. regeering, is het. werk voortgezet door ier inboorlingarbeiders. Dat voorstel ging er met lle stemmen, en vlug door. Maar anders liep het ei de voorstellen der Indianen-Zending belr.^fend. Vanwege de Generale Conferentie der zenehngen op het veld werd een groot program oorgelegd, vooral Rehoboth, in den staat New exico betreffend. '

Dat is het hoofdstation der Indianen Zending er Chr. Geref. Kerk. Aldaar is een hospitaal met eertig bedden, en een kostschool met 120 kineren lut den Navahostam. Nu behelsde het proram - om een nieuw hospitaal te bouwen met 60 edden, en de prijs ervan werd geschat op 150, 000 ollar. Een geweldige som, voor één gebouw. Daarenevens begeerde men een artesischen put te oren, centrale verwarming, enz. Kortom samen 00.(.00 dollar, of een half millioen gulden, n alles voor Rehoboth alleen.

Schrijver dezes wees er op dat het medisch erk der zending der Chr. Geref. Kerk op die anier hoofdzaak zal worden wat uitgaven eroor belieft én niet langer hulpmiddel, in plaats an dienstmaagd, meesteres. Hij beweerde dat inien men zulke groote uitbreiding bedoelde, het isch des beginsels was om niet de Kerk als intituiil daarmede te belasten maar om te trachten at uit de Kerk als organisme eene vere enig ing evormd worde om de taak op hare schouders e nemen gelijk in het geval van het Petronella ospitaal op Java. Er werd medegedeeld en beezen dat tegenwoordig en sedert vele jaren, voor ehoboth's hospitaal en school meer werd betaald an voor het geheele werk der Inwendige Zening, zoowel in Canada als. in de V. S. Dabbel ooveel als voor de geheele Joden Zending te aterson en Chicago. Méér dan voor al den arbeid n China. Méér dan voor al het werk onder de Indianen op al de overige posten te samen — een estal.

De Synode besefte ongetwijfeld dat op die manier het evenwicht in het werk zou verbroken worden en zond het .voorstel terug naar de commissie vair pre-advies. Die kwam later met eene gewijzigde propositie. Als eene commissie van onderzoek het noodig oordeelen mocht om een deel van dit program uit te voeren, zou de Board in speciale zitting mogen worden samengeroepen. De uitvoering van een deel van het program zou voorts vereischen dat de benoodigde gelden eerst aanwezig zouden moeten : zijn, in baar geld of beloften, om vervolgens heel het program te onderwerpen aan de goedkeuring der Synode van 1930.

De arbeid der Inwendige Zending in Canada gaat voorspoedig voort, dank zij het feit dat een paar der uit China vertrokken zendelingen voor dit werk beschikbaar werden gesteld. Wij hebben nu niet minder dan een zestal predikanten in dal groote land, en wel Ds A. H. Selles, te Edmonton, Alberta; Ds P. Hoekstra, te Van Couver, British Columbia; eerlang Ds J. Mulder te Monarch en Granum, in de provincie Alberta; Ds S. A. Dijkstra te Chatham, Ontario; Ds J. Balt te Hamilton, Ontario en Ds J. van den 'Hoek te Winnipeg, Manitoba. Laatstgenoemde wordt in zijii arbeid geholpen door den heer J. Wiyenberg, van de „Holland Reformed Emmigrant Aid Society", terwijl „De Heraut", van 10 Juni j.l. het adres opgaf van den heer Geo. Visser, R. R. 4, Edmonton, Alberta, als secretaris van eene vereenigi)ig van gelijken naam. ; Het plan is om a.s. herfst, onder leiding van schrijver dezes, conferenties te beleggen van al de leiders in dit werk. Oiis volk in Nederland zal wél doen deze adressen te noteeren.

De medewerking van alle kerkelijke autoriteiten in het Oude Vaderland wordt zeer gewaardeerd. Dr P. J. Kromsigt, van de Hervormde kerk te-Amsterdam, op bezoek in de V. S. was zoo goed om onze Synode die hij exclusief over de2re zaak toesprak, officieus te 'verzekeren, dat ook zijne Kerk gewillig was om de namen ên adressen van Hervormde landverhuizers aan ondergeeteekende' bekend te maken opdat ook zij die onze geestelijke verzorging begeerden, alzoo in contact kunnen komen met onze vertegenwoordigers in Canada. Dat het noodig is om dit te doen blijkt onder anderen uit meer dan één bericht van de manier waarop men de emigranlen mishandelt. Het is onzes inziens een onafwijsbare eisch dat ons Hol-

landscli volk niet langer verstrooid wordt over het groote „Dominion", doch zich op enkele punten concentreert. Om dat te bevorderen kwam ondergeteekende het vorig jaar naar Nederland, waar én van de zijde der Ned. regeering, én van die van allerlei kerkelijke autoriteiten hulp werd toegezegd in het opgeven van namen en Canadeesche adressen. Later meer.

HENRÏ BEETS. 737 Madison Ave. SE., Grand Rapids (Mich.) U. S. A.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 juli 1928

De Reformatie | 8 Pagina's

De Synode der Chr. Geref. Kerk in N. A. Gezangen en Zendingskwesties.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 juli 1928

De Reformatie | 8 Pagina's