De Levenskeuze.

Altijd aantrekkelijk is die eenvoudige geschiedenis van Ruth, die ons in het Bijbelboek, naar haren naam genoemd, in eenvoudige woorden wordt medegedeeld.

Dat boek is het kleinste onder de geschriften van het Oude Testament, maar het behoort voorzeker niet tot de minst bekende en geliefde gedeelten van het Woord des Heeren.

Op Zondagsschool kunt ge de kleinste kinderen er mee boeien, als ge verhaalt van de Moabietische, die door de wondere leiding van Israels God in Juda's stam wordt ingeënt; maar ook bij bijbellezing of in predikatie kunt ge de volwassenen met gespannen aandacht naar u doen luisteren, en menig hart ontroeren als ge van deze verkorene des Heeren gewaagt.

En inzonderheid als ge de openbaring van het genadewerk Gods aan haar hart bij het doen van haar levenskeuze teekenen gaat, neigt zich de ziel van menig zoekend kind van God, om te ontwaren, of iets van hetgeen haar tot haar levenskeuze drong in eigen binnenst - wordt gevonden.

Zoo is dit kleine Bijbelboek ook van groote practische waarde en voor menigeen tot rijke leering en vertroosting geweest.

In het woord boven deze overdenking afgedrukt, hebt ge juist na beproeving — als met het „wilt gijlieden ook niet weggaan" door Jezus later tot Zijn Jongeren gesproken — de openbaring van het werk 'Grods aan haar hart gewrocht.

Dat werk Gods, dat heerlijk te voorschijn treedt in de ure dat het schijnbaar wordt belaagd. Ja als blinkend goud in den smeltkroes juist nu zijn echtheid toont.

Uit heel het doen van Naomi toch krijgen wij den indnik, dat het haar niet duidelijk was geworden óf God in de harten dezer vrouwen had gewerkt, en wat Hij met Zijn hand in de zielen dezer uit Moab gesprotenen had gelegd.

't Is toch niet anders te denkon, dan dat Naom'i véél tot deze vrouwen liarer zonen van Israels Heere heeft gesproken. Ware het al niet in den eersten tijd, toen zij zélve op wegen der zonde wandelend afdoolde van haar volk en van haar God — dan toch zeker in de dagen van rouw, toen de Heere haar met groote beproevingen bezocht, maar in die beproevingen toch ook met liefde trot, waarom zij zich voor haren God verootmoedigde, èn na belijdenis van haar zondigen weg het plan opvatte, om naar Juda weer te keeren.

Maar hoe ze ook — zich onder Zijne rechtvaardige hand buigend, en op Zijne genadige goedheid pleitend, — Zijne deugden roemde, en den Naam des Heeren prees voor de ooren harer schoondochteren, zij ontwaarde niet de rechte heerlijke vruchten van geloof en van bekeering in harer kinderen zielen.

Wel verheugde zij zich in schier volle, rijke vruchten van Gods algemeene genade, openbaar bij deze vrouwen in 't betoon van liefde en trouw, van aanhankelijkheid en zorge voor haar natuurlijk leven, maar van oprechte liefde tot haar om Gods wi 1, en van liefde tot God, om Zij n zelfs wil, bespeurde zij niets.

Ware dit wèl zoo geweest, dan zou zij zóó niet hebben kunnen spreken, als zij op haar reize naar Juda, een eindweegs door haar kinderen begeleid, gedaan heeft.

Oppervlakkige lezers mogen in die woorden, die Naomi zegt niets anders zien dan een aansporing, uit verstandelijke overwegingen geboren, om naar Moab weer te keeren, — die dieper blikt ontwaar^ den arbeid der liefde die in de zending des Heeren aan deze zielen wordt besteed.

Wat zou er toch van deze vrouwen worden, als zij als heidinnen toeven wilden in het heilige land, op Israels gewijden grond. O f, als ze slechts voor den vorm, in s c h ij n dus, voor Jehovah knielden bij Zijnen heiligen Tabernakel.

Als zij daar de afgoden dienen zouden, waren zij en werden zij tot een vloek. En huichelden zij al eenige liefde to-t den Heere, zoo bezoedelden zij toch heur zielen.

Daarom, kiezen moesten zij met klaar bewustzijn, en met geheel heur hart. Ware liefde in Naomi's hart tot hare kinderen deed haar daarop aandringen, en de eere des Heeren eischte dit van haar.

Daartoe dus dient Naomi's spreken. En ach! voor Orpa wordt het een woord der verzoeking, een aanleiding om terug te vallen in de donkerheid van het heidendom.

Maar, voor Ruth slechts een beproeving, ja het middel om te openbaren, wat diep verscholen in haar ziele leefde. Een prikkel om zich voor goed, voor immer, en geheel te geven aan Naomi's God.

Als Orpa al die woorden heeft gehoord, ziet wat Moab haar nog bieden kan, en wat zij voor dit leven in Jehovah's land zal moeten derven, zoo kast zij hare schoonmoeder, ten afscheid, om haar voor eeuwig te verlaten. Ruth kleeft haar aan, om eeuwig met haar vereend te zijn, en spreekt die woorden, die Naomi gansch ontroerden, en met een volle diepe blijdschap hare ziel vervulden, maar ook Engelen deden juichen over haar behoud.

O! Dat aankleven in de ure der beproeving !

Dat zich vastklemm'en aan jGod, in de ure der beslissing!

Dat niet kunnen weggaan, als alles er

toe lokt! Dat is het genadewerk Gods!

Dat openbaart of iets uit Hém in ons aanwezig is!

Wat uit God is, kleeft aan God, en klimt tot Hem weer op!

Het trekt de ziel naar boven.

Zóó ging het bij Ruüi, mijn lezer.

Zóó later bij de Discipelen van Jezus in Capernaum's synagoge, toen de Heiland Zijn „wilt gijlieden ook niet weggaan", bij het heengaan der schare. Zijn Jongeren hooren liet.

Een levenskeuze wordt gedaan.

Een keuze, die onberouwelijk is. Een keuze, die den Heere verheerlijkt. En de ziele zaligt. ,

Zij zij u niet vreemd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen