En hij leidde hem tot Jezus!

Ziet het Lam Gods, dat de zonde der wegneemt! wereld

Met dat woord had Johannes Jezus als Israels Zaligmaker aangewezen aaii zijn volgehngen.

Ziet het Lam Gods!

Zoo had hij daarna nog eenmaal tot een tweetal jongeren gesproken.

ne­ En zij, dat hoorende en het nu ter harte mend, waren Jezus nagevolgd.

En op het „Meester, waar woont Gij? " — hadden zij ten antwoord gekregen: Komt en ziet.

En toen waren zij mot Jezus gegaan, ea hadden zij gezien: de heerlijkheid van den Eéngeborene van den Vader. En hadden zij geloofd, dat Deze was de Zoon van God, dat Deze was de Koning Israels.

Want juichend zijn zij heengegaan: wij hebben g e V oi n d e n I

Wij hebben gevonden den Messias, den Belooide aan de vaderen. Ja, zij hadden gevonden de parel van groote waarde, den waren schat, en zij hadden reden, om b 1 ij d e te z ij n, maar ooÈ drang, om anderen in die blijdschap te doen deelen.

Dat is toch naar den aard der blijdschaj)!

Vooral ook naar den aard der geestelijke b 1 ij d s c h a p, om anderen in het geluk te doen deelen.

Dat veraieerdert het geluk, de geestelijke vreugde.

Neen, het vermindert niet het deel aan Christus en de genieting van Christus, als anderen Hem met ons deelen en met ons medegenieten.

Integendeel!

Mèt al de heiligen zullen wij pas begrijpen, welke de breedte en lengte, diepte en hoogte zij, en bekennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat. Ef. 3:18.

Het is ook naar den aard der liefde, zoo die echt mag heeten.

Het is ook in den weg der dure roepintg jegens hen, die God ons gaf. Voor wie ons na bestaan of naast ons wonen.

Andreas vond eerst zijn broeder Simon.

Ja, wat is natuurlijker, dan dat hij eerst zijn broeder vond.

01 Niets is natuurlijker, en toch....

Wordt het vaak gezien?

Wordt het door ons wel altijd betracht?

Of is onze natuur zoo bedorven, dat zelfs het natuurlijke ons vreemd en onnatuurlijk wordt?

nabe­ Zijn er niet velen, die juist hierin hun staanden vergeten?

Die wel het t ij d e 1 ij k goede voor hen zoeken; daarover met hen spreken, maar niet voor hen zoeken, althans weinig met hen spreken over het eeuwig goed?

Andreas vindt zijn broeder Simon.

Hij zocht hem Bus, tot hij hem vond, en sprali toen "met hem over het geestelijik goede, het eeuwig heil.

Hij prijst hem Jezus aan.

Hij stelt hem Jezus voor in Zijne heerlijkheid.

Jezus, in het gewaad der Heilige Schrift.

Hij noemt Hem' den Messias, Hem, Dien Johannes het „Lam Gods" en den „Dooi> er mei deö Heiligen Geest" geheeten had.

Zóó kon Andreas spreken, van Jezus spreken, omdat hij de Schriften des Ouden Verbonds kende, èn de Nieuwe Openbaring, die hem door Johannes was geschonken, daarnaast gelegd had. Schrift met Schrift vergelijkend, Gods getuigenis tot zijn betrachting nemend, had hij licht gekregen in deze groote zaak.

Nu deed hij dat licht schijnen, opdat broeder daarin wandelen mocht. ook'zjjn

Waar hij met rijken zegen met Jezus verkeerd had. Hem aanschouwd, gehoord, genoten had, daar rustte hij niet voor ook zijn broeder dat heil zoit smaken.

Hij leidde hem tot Jezus.

Toen pas was het hem genoeg, toen ook Simon Jezus zag, toen ook Simon in Jezus geloofde, toen ook Simon door Jezus aangenomen was, ook Simon een discipel van Jezus was geworden.

Van Andreas zegt de Heilige Schrift niet veel.

Hij spreekt dus noch in het Evangelie, noch door brieven veel tot ons.

Maar al was het 'maar dat ééne, dan is het — mits goed door ons verstaan — toch nog van groote beteekenis.

Hij vond zijn broeder Simon!

En hij leidde hem tot Jezus!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen