De stand van zaken.

Een jaar is niet veel in den arbeid der zending. Hoe spoedig is een jaar voorbij, en hoe weinig kan er in zoo'n korten tijd worden verricht. Ternauwernood is men begonnen, of de twaalf maanden zijn om.

Men zou dan ook kunnen vragen, of er wel elk jaar opnieuw, bij gelegenheid van het houden der JNed. Zendings-Conferentie, voor ds Rauws voldoende stof is voor het samenstellen van zijn „Overzicht van het zendingswerk in Ned. Oosten West-Indië".

Maar deze vraag houdt gij terug, indien gij het boekje van ruim 70 bladzijden met het genoemde Overzicht ter hand neemt en doorleest.

Verbazend, wat een werk er weer gedaan werd!

Wonderlijk, zooveel ze^en als God op dezen arbeid heeft geschonken I

Ds Rauws handhaaft ook in dit Overzicht over 1930—'31 zijn ouden roem van groot© belezenheid en groot© nauwkeurigheid. Hij, die met het zendingswerk op de hoogte wil blijven, kan dit boekje niet missen. Immers, niet ieder is in staat om alle zendingsperiodieken van de Nederlandsche zending te lezen, noch ook kan hij allerlei verslagen inzien, die niet algemeen verspreid worden. En dan verstaat ds Rauws ook de kunst, om uit het overstelpend vele materiaal het meest belangrijke uit te halen en op geschikte wijze te verwerken.

Naar oude gewoonte begint hij met een kort inleidend woord, waaruit wij dezen éénen zin uitlichten: „In onze zendingskringen wordt gewoonlijk met ophef gesproken over hetgeen gedaan wordt_, maar men spreekt er weinig over wat gedaan zou moeten worden, als wij d© geboden mogelijkheden wilden gebruiken."

Het schijnt ons toe, dat hier teveel gegeneraliseerd wordt; ik merk van dien ophef niet zooveel; doch dit getuigt daarom nog niet van den noodigen ootmoed! Velen zwijgen ook, omdat zij heel weinig afweten van hetgeen er wordt gedaan! En dan spreekt men ook niet over al hetgeen er nog gedaan moet worden! Het is nog op zeer vele plaatsen een moeilijkheid, om de ouden en jongen op de hoogte te brengen en te houden van den zendingsarbeid. En de vraag moet altijd weer herhaald worden: leest go wel geregeld ons Zendingsblad?

Het ligt voor d© hand, dat, na de mededeelingen over den Internationalen Zendingsraad ook gehandeld wordt over den Ned. Zendingsraad; ds Rauws is hierover zeer sober, en noemt slechts de feiten, zonder er beschouwingen aan vast te knoopen.

Over den Indischen Zendingsraad en den Ned. Indischen Zendingsbond wordt niet gezwegen, evenmin over het Zendingsconsulaat; maar breeder schrijft de samensteller over het Nederl. Bijbelgenootschap. Wij hooren, dat dr Kraemer in Solo bezig is ter voorbereiding van twe© Javaansche werken; de tweede taalgeleerde: dr van der Veen, heeft o.a. het Ta'©—Nederl. woordenboek voltooid. En dr Onvle© op Soemba heeft een nota ingediend over het Soembaneesch in het zendingswerk. Bovendien zijn twee adspirant-taalgeleerden t© Leiden in opleiding, van wie één waarschijnlijk voorNieuw-Guinea is bestemd. En dan volgt een lange rij van allerlei uitgaven van Bijbels enz. Het Nederl. Bijbelgenootschap blijft voor de zending van de allergrootste beteekenis.

Met weemoed leest gij het „In memoriam". ZoO'vele jonge menschen, die zich nog maar kort aan dit werk hadden gegeven, gingen heen! Ach, de zending brengt elk jaar opnieuw haar offers aan arbeiders en arbeidsters, die zoo moeilijk kunnen worden gemist.

Het overzicht van Java beslaat 22 bladzijden. Duidelijk komt tot uiting het vraagstuk van het zelfstandig worden der Inlandsche kerken. Daar het in onze bedoeling ligt hierover in een afzonderlijk artikel te handelen, als in „De Macedoniër" bet geheel© referaat van dr H. van Andel over dit onderweip geplaatst is, gaan wij nu niet verder hierop in.

De trouw© lezers van het Zendingsblad vinden geen nieuws in het gedeelt©, dat over Midden-Java ten Zuiden handelt; het schijnt ons toe, dat het ds Rauws goed gelukt is, in de weinige bladzijden aan het werk aldaar all© recht te laten varen. Jammer vinden wij, dat hij geen aandacht geschonken heeft aan den arbeid der Gereformeerde kerken 109 van Batavia enz., die toch waarlijk meer doen dan aan zichzelf denken! Wij hopen, dat in een volgend jaar-overzicht het werk dier kerken niet zal worden vergeten.

Op Sumatra staan de Bataklanden nog altijd vooraan. De Bataksche kerk groeide reeds uit boven d© 300.000 leden, en nam in één jaar met 10 pCt. toe. Ook hier is het vraagstuk der zelfstandigheid der kerk aan de orde; gelijk vanzelf spreekt, is hiermee reeds een aanvang gemaakt, waartoe het vaststellen van een kerkorde heel wat heeft bijgedragen.

De Batakzending kan nog niet op haar lauweren rusten, want het Batakvolk telt 1.200.000 zielen; een vierde is dus VOOT het Christendom gewonnen. Het schijnt, dat de woelige elementen in de kerk ietwat tot rust zijn gekomen, al blijft de regeering der kerk en vooral de handhaving der tucht zeer veel zorg vragen. Dr Joh. Warneck, de ephorus, die nu in ons land vertoeft, is echter berekend voor zijn taak, en stuurt met beleid in d© richting naar alg©h©ele zelfstandigheid.

Ook hier hooren wij de klacht, evenals op de meeste andere terreinen: gebrek aan werkkrachtenI Er kunnen overal nog tientallen arbeiders .en ook arbeidsters worden gebruikt. Of ook, de mannen zijn er, maar er is geen geld! Ook ontwikkelen de Roomschen op Sumatra, ja waar niet al, buitengewone activiteit; de dubbele zending is met volle zeilen Oost Indië binnengevaren. Dat dit groot© bezwaren oplevert, is te verstaan; en toch gelooven wij, dat het niet te voorkomen was en ook tot bevestiging der Inlandsche christenen kan en zal bijdragen.

Op Borneo zijn andere tijden gekomen. De weelde heeft ©©n ©inde; de prijzen van caoutchouc, rotang enz. zijn geweldig gedaald, ©n het loont niet langer de moeit© de producten te winnen. Overstroomingen en een rattenplaag hebben de ellende vermeerderd enz. Doch de zendelingen zien in 'dezen nood de ploegschaar, die den harden bodem breekt en ontvankelijk maakt voor het zaad des Evangelies.

Dat het Heidendom er nog niet dood is, blijkt uit het ééne feit, dat men na ©en onderbreking van 30 jaar weer een doodenfeest organiseerde, waarvoor f20.000 werd opgebracht! Eigenlijk is niet de beidensche godsdienst de drijfveer, maar de genotzucht; en de zending voelt het als een groot bezwaar, dat het secularisme op Borneo zijn intrede heeft gedaan, met al zijn vreeselijke gevolgen.

Ook de Islam werkt met alle kracht. De sultan van Kotawaringin b.v. vervangt al zijn christelijke beambten door mohammedaansche en laat de hoofden een eed afleggen, dat zij nooit christen zullen worden.

Ja, het Christendom strijdt tegen de twee fronten van Heidendom en Islam, die elkander in .secularisme, syncretisme en nationalisme al meer gaan vinden.

Echter, er is ook zonneschijn; de eerste Dajaksch© Synode werd gehouden; velen werden gedoopt; het getal leerlingen op de scholen steeg, enz.

Van Celebes merken wij alleen op, dat in Pendolo op Posso het aantal Christenen zoo sterk toeneemt, dat het tijdstip niet ver meer schijnt, waarop de laatst© h©iden gedoopt zal zijn.

In Nieuw-Guinea loopt de zending op zevenmijlslaarzen! In één jaar werden er 7000 gedoopt. Heel© dorpen, groepen, stammen gaan tot het Christendom over. Maar terecht maakt ds Rauws er opmerkzaam op, dat wij den toestand niet moeten ideahseeren; als het met zoo groote menigten gaat, is het Christendom ondiep en weinig gefundeerd. Om enkele voorbeelden te noemen: op d© Schouteneilanden doopte zendeling Agter 1960, zendeling harteweg 1750 menschen. In het ressort Sentani leveren de duizenden, di© dooponderricht ontvangen, vrijwillig hun heidensche voorwerpen in.

„Op Nieuw-Guinea is de morgen aangebroken. Moge God dien doen voortgaan tot den vollen dag toe."

Over Soemba mogen wij niet zwijgen. Er zijn reeds meer dan 3000 Christenen. In dit voorjaar werd een algemeene conferentie van alle goeroesindjil gehouden ter bespreking van belangrijke vragen. Langzaam maar zeker gaat de arbeid vooruit. Wij lazen ditmaal geen klacht over het indringen der Roomschen.

Aan de actie in het Binnenland wijdt ds Rauws een enkele bladzijde, waarbij alleen aan de Genootschapszending is gedacht; dit is te eenzijdig; ja, de oprichting van ons eigen zendingsbureau, directeur dr Ruys te Lisse, wordt nog genoemd; doch dat is ook alles!

Wij nemen gaarne ten besluite over het woord van den Japanschen hervormer Kagawa, waarmee ook ds Rauws eindigt:

„Het eenige beginsel der liefde is het kruis van Jezus. Maar sommige Christenen preeken dat wel, maar beleven het niet. Wat wij noodig hebben is, dat het kruis in ons dagelijksch leven werkelijkheid wordt. Als God ons geven wil een groot© openbaring van liefde, dan zal de revolutie van Rusland en die van China aan Japan (wij voegen er aan toe: en aan Ned. Oost-' en West-Indië) voorbijgaan. Maar dat kan niet gebeuren door woorden alleen. Dat moet geschieden door bekeering en door de liefde van de daad."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen