Het Aphorisme, dat funest is.

Men kent het verhaal, welks bizonderheden ditmaal hier voorbij kuimen gegaan worden.

Men vraagt van Jezus, den Nazarener, de verplichte bijdrage, die van Hem, die immers op de „Lijst" als „één, zooals er meer zijn", inger schreven stond, verwacht werd.

En Christus neemt den oandidaat-apostel tot zich, en stelt hem voor het groote vraagstuk: is Hij verplicht, te betalen, ja dan neen? Zóó, als Christus, en de zijnen, ia de boeken Gods voorkomen, moeten zij zóó betalen, aan die ambtenaren, ja, dan neen?

De slotsom van het ontdekkend leer-moment is deze: verplicht is eigenlijk Jezus Christus niet. En Zijn Kroongetuigen ook niet.

Doch nu het wonderlijke: laat ons, zegt Jezus, tóch maar geven, wat zij wiUen.

Hiertegen komen, ongemerkt, alle goed-ronde, trouwe, harten even in verzet. Moet men de waarheid niet meer preeken? Moet de hoogste P|rofeet

370 niet liever ronduit zeggen: Ik betaal niet, als Hij wéét, vrij te zijn?

Hun bezwaar woxdt sterker, als zij de motiveering lezen: „opdat wij hen niet ergeren". Neen, dat beteekent niet, dat Jezus aan de beambten niet een kwaad uur bezorgen wil, dat Hij hen graag in kalme rust houdt. „Ergeren" beteekent hier: tot val brengen. De penningen moeten dan maar opgebracht worden, opdat die menschen daar niet op den weg tot God struikelen, en gehinderd worden in het rechtuit tot God gaan.

En juist hier ligt de „ergernis" voor óns. Wij meenen immers: als we de ernstige, diepe, waarheden verzwijgen, dan brengen we den medemensch ten val; dan verhinderen we hem. God te ontmoeten, Hem te zien.

En weer willen wij besluiten: laat Christus toch spreken; want anders laat Hij de ambtenaren maar in den verkeerden waan, waarin zij vastgeroest zijn. Het is — wij worden haast vrijpostig — het is juist Zijn „plicht", zouden we bijna zeggen, manmoedig, en barmhartig, rechte lijnen te trekken: niet te betalen. Opdat men wete, wie hier rondwandelt onder hen.

Maar wie zoo tobt, moet even nadenken.

Hij heeft gelijk, wanneer hij zegt, dat wie noodzakelijke waarheden verzwijgt, inderdaad schuldig wordt aan den val van den medemensch.

Maar als hij vreest, dat hier die waarheid wordt „doorbroken", dan leze hij rustig.

Hij zal dan ontdekken, dat Christus juist van die gedachte uitgaat, en dat daarop juist heel Zijn optreden hier zich grondt.

Immers: Christus wil aan deze belasting-inners die ook onder de geboden van hun overheden stonden, niet een voorbarige, ontijdige, en „losse" ergernis (struikelblok) in den weg leggen. Waarom niet ?

Omdat Hij hen in staat wil stellen, zich te plaatsen straks voor de GROOTE ergernis: het kruis. De schaduw van dat kruis hangt immers reeds over Mattheus 16—17?

Als deze ambtenaren, die niet zelfstandig zijn, in Hem een onwillige moeten zien, en Hem als zoodanig moeten noteeren, daa begrijpen zij niets van het groote, het centrale probleem van dienstbaarheid, en vrijheid, in den Christus en zijn rijk. Als Jezus heden vóór Golgotha, vóór Paschen, vóór de inspiratie van het Nieuwe Testament belasting weigert, en zegt: Ik ben vrij, dan preekt Hij wel „een" waarheid, maar een aphorisme van de waarheid. Dan staat die eene aphoristische vrijheidsverkondiging niet in het groote verband van kruis, vloek, vernedering, opstanding, loon, verhooging. De „kleine" ergernis over den „wanbetaler", die zegt vrij te zijn, zal hen dan, èn persoonlijk, èn in het ambts-gareel, verhinderen, met onbevangen geest zich straks te plaatsen voor de „groote" ergernis: het kruis.

Dus preekt de Christus wel de waarheid, maar niet aphoristisch. Het aphorisme is funest.

En dat is het nog steeds. Het is funest. Het debat moet in Gods huis altijd weer tot de kern herleid worden.

Zoo niet, men zegent of men scheldt, maar slaat in élk geval... slechts in de lucht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen