Una Sancta.

In onze dagen wordt een zware strijd gevoerd, met name op het terrein der kerk, over de vraag van den „heihgen oorlog" en de andere vraag van den heiligen vrede.

Sommigen staan op, en roepen voor ieders ooren den heiligen oorlog uit. Zij lezen bij voorbeeld < )ns geloofsartikel inzake de kerk op een eigen manier, en met eigen accent. Ze lezen het zóó: „ik geloof een HEILIGE, algemeene christelijke kerk", of, ze hooren spreken van de „Una 'Sancta", de ééne, heilige kerk. En nu citeeren ze bij voorkeur zoo: de Una SANCTA, de eene HEILIGE kerk. Die heiligheid, d.w.z. de norm der kerkvergadering, daarnaar zoeken ze; en als ze den maatstaf der heiligheid maar denken te heb­ ben, dan roepen ze voor die heilige heiligen oorlog uit.

Andoren echter zien daarbij toe, en zeggen: dat gaat toch niet goed. Die anderen roepen liever met zachte stem den heihgen vrede uit. , 0ok zij lezen het geloofs-artikel van daareven op een eigen manier, en met eigen accent. Ze lezen het zóó: „ik geloof in een heilige, ALGEMEENE kerk". Of ze hooren spreken van de „Una Sancta", maar leggen den Idemtoon weer anders: ze zeggen: de UNA Sancta, de EENE heilige kerk. Die eenheidsgedachte pakt hen zóó, en neemt ze zóó geweldig mee als ideaal, dat ze voor die „éénheid" alles doen, en soms zelfs in het zoeken naar die oenheid doordraven, en van geen stilstand weten.

En dan komt het tragische moment straks. Terwijl die beide groepen zoeken naar „de ééne heilige kerk", ontstaan er twee' legers uit deze kerkekinderen zelf.

Het ééne leger treedt op onder de leus: de Una SANCTA, vergeet het gemeenschapsgebod, verwaajloost de eenheidsgedachte, draaft dus door, en wordt eenzijdig.

Het andere gaat zich organiseeren als een leger voor de UNA Sancta, de ééne heilige kerk en vergeet het heiligheidsgebod, verwaarloost de gehoorzaamheidsgedachte, en draaft dus door, en wordt eenzijdig.

En die twee legers, die onder één leuze optrekken, die elk voor zich de twee woorden van die leuze in hun vaandel schreven, maar die, het ééne onder het eerste, en het andere onder het tweede woord van die leus een streep hebben gezet, en dus daarin verschillen, die twee legers gaan straks uiteen; ze blijven eerst naast elkaar staan, straks bestrijden ze elkaar, en komen nooit verder.

Tenzij...

Tenzij ze tot Hem terugkeeren, die als Middelaar Gods en der menschen onder ons staat en spreekt.

Want Christus, in de wereld staande, en zijn ambt oaider de menschen bedienende', heeft het één verbonden aan het ander. Hij leerde ons: er IS een eenheid, er is een heilige ééne kerk. Maar even zéér, en met dezelfde kracht en intensiteit leerde Hij ons de heiligheid der kerk.

Daarom komt slechts dan de eenheid weer, als men de broederlijkheid (de eenheid dus)weer bindt aan de gehoorzaamheid (de heiligheid dus). Waiat in de kerk gaat het niet om broertjes van ons, doch om de broeders van onzen Heere Jezus Christus. Die den wil Zijns Vaders doen, die zijn de broeders van Hem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen