EVEN PARKEEREN.

Calvyn en Go bü de Stembus.

Verrast draaide ik een drietal geilijksoortige visitekaartjes om en om, waarop mijn oogen niet zonder aandoening den naam lazen; van CALVIJN EN CO. Daarop schoot ik mijn ambtsjasje aan en verzocht de bezoekers binnen te laten. Dat ik vol spanning naar de deur keek, behoef ik u niet te verzekeren.

Alis vanzelf vormde zich reeds in mijn geest een beeld van de bezoekers, die zidh op zoo verrassende wijze hadden laten aandienen.

Ten eerste stelde ik mij het drielal voor als eenigszins beschroomde menschen. Noemde Calvijn zichzelf niet een SUB-RUSTICUS, d.w.z. iemand die afkeerig was van publiek optreden?

Ten tweede zouden het HELDEN zijn! Ik herhaalde zacht in mijzelf die kostelijke woorden van Postmus, hoe het Calvinisme ons naar zijn aard zoo goedmoedige volk had hcrboiren tol een geslacht van helden.

Ten derde zouden het KATHOLIEKEN zijn in den waren zin des woords, zooals ook naar het getuigenis van outsiders alleen bet Calvinisme breied-katholieke trekken vertoont. Er zal niet gepeuterd worden, vanmiddag! zei ik monter tegen mijzelf. De krachtige woorden van den Grooten Man schoten mij te binnen: Men moet de pest Van 'de leerverschillen meer verafschuwen dian de dood! Dat herhaalde ik zacht in mijzelf: dan de dood!

Eindelijk stelde ik mij voor een echt stichtelijk, geestelijk "gesprek. Mijn bezoekers zouden over God spreken. Ik dacht aan de mooie weergave door Diepenhorst van de Calvinistische grondigedachte: Gods majestueuze heerscherswil is de grond aller gronden, de norm aller normen!

Ik peinsde, tot ik in de hal een luidi discours hoorde. Mijn bezoekers schenen onderling niet homogeen, wel naamgenooten maar niet geestverwanten. Vredelievend van aaïd als ik ben, gooide ik de deur wijd open om eventueelen broederstrijd te voorkomen.

Drie bejaarde en vermaarde heeren traden bininen, waar^'an ik één althans vroeger wel in beter gezelschap had ontmoet.

Zij schenen elkaar de vertegenwoördiiging te betwisten en zeiden als in iéén adem: Calvijii is dood, de Co ben IK!

H'm, ik vond er geen onder die aan mijn hooggespannen verwachtingen beantwoordde. Ik bekeek ze op en neer, monsterde ze met intense belang- BteUing, maar sloeg mijn kijkersi teleurgesteld naar den grond.

Geen subrustici! Geen helden! Geen breed-katholicisme! Geen stichting vanmiddag.

Terwijl ik de kaartjes CALVIJN EN CO tusschen de vingers ronddraaide, was het of de oude Gispen in mijn oor fluisterde de passage uit zijn brieven: Inzonderheid verwacht ik veel goeds van de bestudeering van Calvijn, van den echten Calvijn en niet van die, die sprekend! lijkt opi een HoUandschen burgerman die zijn Hellenbroek van buiten kent!

Een oogenblik voelde ik mij* een bedorven man. Maar tot mijn troost kwam mij een woord van "Wielenga over Calvijn voor den geest: hij kruisigde zijn gevoel, waar hij zich ergerde....

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen