UIT DE SCHRIFT

Aanschouwt SARA, die u gebaard beeft!

Sara in de rij der geloofsfiguren van den ouden dag?

Nu, daar zijn tegenwoordig theologen genoeg, die daaraan knabbelen, en de opname van Abrahams vrouw in de rij van Hebreen 11 „aanpassing" achten van den schrijver van dezen brief.

Vraagt ge b.v. naar het oordeel van een man als Dr P. Stegenga, dan wordt Sara u aldus gekenschetst: „Zij is een der menschen, die men in godsdienstigen zin op sleeptouw nemen kan, maar varen op eigen kracht doen ze niet."

Doch dan hoort ge ook niet, wat de Schrift zegt, maar wat het eigen, subjelctief oordeel ^egt — en dan is het geen wonder, dat men feil gaat...

Wat de Schrift zegt?

Lees het in Jesaja (51:1—3): „Hoort naar Mij, gij die de gerechtigheid najaagt, gij die den HEERE zoekt: aanschouwt den rotssteen, waairuit gij gehouwen, en de holligheid van den bornput, waaruit gij gegraven zijt; aanschouwt Abraham uw vader, en Sara, die u gebaard heeft... want do HEERE zal Sion troosten!"

Sara, die u gebaard heeft.

Die uw natuurlijke moeder is, ja, maar ook, o Israël van alle tijden, uw geestelijke moeder — uw moeder in het geloof!

Want dat is zij: geloofsheldin.

Zeker, als we het geschiedverhaal in Genesis lezen, dan lijkt het anders.

Dan valt het niet te ontkennen, dat één jaar voor Izaks geboorte Sara nog getwijfeld heeft aan de pertinente toezegging van den HEERE.

Dat ze in blinden ijver God een handje heeft willen helpen — denk maar aan de historie van het geven van Hagar aan Abraham, als bijvrouw.

Dat ze in dit alles bewijst, Gods lijd niet te kunnen afwachten.

Maar Hebreen 11 leert ons klaar, dat zij toch eindelijk over haar ongeloovigen lach heen den moed' heeft gegrepen, om de hoop op het groote Vrouwenzaad' weer te verbinden aan haar eigien moederschoot: „overmits zij Hem geti-ouw beeft geacht, Die het beloofd had!"

Uit het Grieksch blijkt, dat Sara tot een andere meening is gekomen — dat haar geloof dus de worsteling is gaan kennen, om te aanvaarden: God zal doen, wat Hij gesproken heeft, onwankelbaar is de belofte van Zijn Verbond!

Door het geloof!

Ja, heel Sara's moeder-worden wordt ons beschreven als haar actieve geloofsdaad.

Daar ligt verband tusschen het wonder Gods, en Sara's geloof.

Niet dat de HEERE Sara nóódig had, om Zijn Verbond te bevestigen, en den Messias te verwekken: buiten haar geloof om had Hij haar moeder kunnen maken.

Het wonder van de vruchtbaarmaking is alleen aan de almacht Gods te danken, maar die almacht werkt door den weg van het geloof, per viam fideï. Daarom moest dat wonder ook wachten tot haar hoogen ouderdom, als de tijd verwelkt is, waarin moederschap mogelijk is: ze moet zich alleen en onvoorwaardelijk overgeven aan de belofte van God.

En dat is nu: gelooven!

Daartoe zet de Heilige Geest ons haar figuur voor onze oogen.

Aanschouwt Abraham uw vader, en Sara, die u gebaard heeft!

Wij moeten in ons leven, in heel ons leven, alleen, onvoorwaardelijk op 's HEEREN Verbondsbeloften leeren bouwen.

Dat is een pijnlijke waarheid voor ons — zie leert ons immers, dat de menschelijke natuur in zichzelve onvruchtbaar is, en machteloos, omhel nieuwe leven te grijpen, dat God in Christus geeft.

Maar het is ook een noodzakelijke waarheid — ze leert ons, dat we ons ten volle aan den HEERE moeten uitleveren, en aan Jezus moeten overgeven.

Dat kan alleen in den weg des geloofs.

Het geloof grijpt Jezus vast — en daarin, daarmee tegelijk de onwankelbare Verbondsbeloften.

En dan pas komen wij tot de doorbraak van de blijdschap des geloofs, dan pas komen wij in de ruimte van die hartelijke vreugde in Jezus Christus, als we daar komen, waar Sara kwam: Hem trouw achten. Die het beloofd' heeft.

Toen Sara daar kwam, geschiedde het wonder: in den weg van het geloof.

Als wij daar komen, geschiedt het wonder!

Als wij leven op het Woord des HEEREN — als wij ons in het Verbond' der genade onze plaats laten aanwijzen, onze plaats als arme zondaren, die God niets te presenteeren hebben, wieir hart'eoi nooddruftig, - wier handen leeg, wier werken onvruchtbaar zijn — onze plaats als bevoorrechte bondelingen, wien de belofte toekomt, dat aan een ieder, die verslagen en sclauldverbrijzield den HEERE zoekt, barmhartigheid geschied is — die van hun Doop aan God als hun Vader mogen aanroepen en om vervulling van al hun nooddruft vragen, ...

zie, als wij op die plaats komen, dan maakt God het goed!

Als wij Hem getrouw achten. Die het beloofd Iheeft, dan geeft de Heilige Geest dliien wonderen saamgroei van Gods Woord en ons amen des geloofs — dan daalt Gods kracht op ons in zwakheid neer, en zet Hij onvruchtbaarheid om in vollen vruchtenbloei — dan komt het in de worsteling van ons geloof tot hel aanvaarden van: Christus als Rorg voor onze ziel, het aangrijpen van Zijn plaatsbekleedend lijden en sterven als onze gerechligheid-voor-God, het vinden van al het heil des HEEREN in ons zoeken-naar-Hem.

Aanschouwt toch... Sara, die u gebaard' heeft!

Acht Hèm gelrouw. Die het beloofd heeft!, , ....

Zóó troost de HEERE Sion... Zóó verkwikt de HEERE onze ziel... Aanschouwt Sara! Zoo ik niet had geloofd... ZOO IK NIET HAD GELOOFD...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen