GEESTELIJKE ADVIEZEN

(Alle inzendingen, deze rubriek betreffende, aan Ds D. van Dijk, Akkerstraat 26, Groningen.)

Onnoodüye zorg.

Van een zuster, een blijde moeder van kinderen, kreeg ik een vraag over Mattheüs 24:19, waar staat: „Maar wee den bevruchten en den zoogenden vrouwen in die dagen".

De moeilijkheid, waarvoor zij zich bij dit woord geplaalsL zag, was deze: „beteekent dit woord des Heilands enkel, dat vrouwen die in genoemde omstandigheden verkeeren, het in de dagen, waarover Jezus spreekt, moeilijk zullen hebben; óf ligt er in deze uitspraak des Zaligmakers een veroordeeling van het bevrucht en zoogende zijn; alsof de Heiland zou willen zeggen: „wee den vrouwen, die Ik in zulk een toestand zou aantreffen".

Wanneer het laatste waar was, zou daarin ©en aansporing liggen om ongeti-ouwd te blijven. Zoo heeft ook deze zuster het gevoeld, blijkens haar mededeeling, dat zij reeds in haar verlovLngstijd zich met deze zaak heeft beziggehouden.

Ik kan mij wel voorstellen, dat er jonge menschen zijn, die in den rijkdom en in de blijde levensverwachting van hun verlovingstijd, dooreen woord als het hier besprokene, eenige moeite hebben. „Zou ik, zou ik dan dien rijkdom, dien ik mij voorstel, 'wel mogen grijpen, zou ik misschien van al die weelde, om 'slieeren wil, ook afstand moeten doen? "

Dat is de vraag, die dan in het hart rijst len de consciëntie verschrikt.

Toch berust die vrees op een misverstand. De Heiland spreekt in dit gedeelte van Mattheüs en in de overeenkomstige plaatsen van Markus en Lukas over, wat wij noemen, de laatste dingen.

Hij doet dat zóó, dat Hij daarbij eerst het oog heeft op wat er gebeuren zal bij de verwoesting van Jeruzalem; maar de val en verwoesting van Jeruzalem is schaduw van — en inleiding tot het oordeel, dat zich in den loop der Nieuwe Bedeeling gestadig voltrekt en zijn afsluiting vindt ten jongsten dage.

Dat oordeel verderft ieder, die iden Christus verwerpt. Behoudenis is er alléén voor hen, die zich losmaken van de „Christusverwerpers".

Het wegvluchten uit Jeruzalem, de stad, die Christus verworpen heeft, geeft behoud in den tijd, waarin de heilige stad zal worden vernield'; en die vlucht uit Jeruzalem beeldt af het geestelijk uitgaan uit de wereld', die van den Gezalfde Gods niet wil weten.

Dat zich losmaken van allen, die den Chi-istus verwerpen, is voor alle menschen niet even gemakkelijk.

Zoo is het bij de vlucht uit Jeruzalem ook reeds. Bevruchte en zoogende vrouwen zullen het bij die vlucht veel moeilijker hebben, dan een jong meisje, dat alleen voor zichzelf heeft te zorgen en als een hinde kan wegijlen.

Maar, in anderen zin, geldt dat de eeuwendoor. In de verschrikkingen, die God over de aarde zal laten gaan en die hun hoogtepunt krijgen naar het einde toe, schijnt telkens de veiligste plaats te zijn aan de zijde van de vijanden van Christus. Zij zijn de machligsten. Niet zelden zelfs brengen zij de gemeente in de moeite, onder den druk. Het zijn immers ook vervolgingen om Christus' wil, die tot de teekenen van Christus' wederkomst behooren. Toch is de ware veiligheid alléén daar, waar wij ons uit den greep der wereld' hebben losge^ maakt.

En nu is het voor de hand' liggend, dat naarmate wij meer in dit leven hebben, het moeilijker wordt om den schijnbaar gevaarlijken stap te doen, waarmee wij ons van de wereld losmaken.

Niet het minst geldt dat voor het bezit van kinderen.

Denk maar eens aan dagen van vervolging, van revolutie; wat lijdt een moeder van kinderen dan niet veel meer, dan een mensch, die alléén op de wereld staat. In dien zin blijft het gelden: „wee den bevruchten en den zoogenden vrouwen".

Maar, daarin ligt niet de minste veroordeeling van zulk een „staat", alsof daarin iets zondigs school.

Wel zegt de Heiland, dat de menschen in de dagen van den Zoon des menschen zullen zijn, zooals zij waren in de dagen van Noach: „trouwende en ten huwelijk uitgevende". Maar daarmee veroordeelt Hij niet het trouwen en ten huwelijk geven. Als dat zoo was, zou Hij immers ook het eten en drinken veroordeelen, waarover Hij in ditzelfde vers spreekt.

Neen, het zondige van de menschen in de laatste dagen zal niet zijn, dat zij trouwen en ten huwelijk uilgeven, maar dat zij deze dingen doen, niet in gehoorzaamheid aan den Heere, zoodat zij ook daarin Hem dienen, maar in gehoorzaamheid aan hun lust.

Dat is zonde. Nooit behoeft iemand dus Ie denken: „zou ik wel mogen trouwen', kinderen krijgen en groot brengen? "

Zeker, wie dat doet, moet er op rekenen', dat zijn leven daardoor héél zwaar kan worden.

Maar dat mag hem daarvan niet terughouden. Trouwende in den Heere, moet ons huwelijksleven zijn een daad van gehoorzaamheid, waardoor wij willen meebouwen aan Zijn Kerk en waarbij wij om de eere, die er ligt in dat „medearbeider Gods zijn", gaarne willen dragen het kruis, dat daaraan kan zijn verbonden.

Nog eens, nooit mag dit woord des Heilanidis onze consciëntie verontrusten bij onze gedachte aan, ons verlangen naar het huwelijk.

Wel moet het ons een prikkel zijn, om in deze dingen heiUg te wandelen, alléén in den Heere te trouwen; ook ons huwelijksleven te zien als verbondsgehoorzaamheid'. Anders zou de last van het huwelijk oorzaak kunnen worden, dat wij niet zochten te ontkomen aan den greep der vijanden, om onder te (gaan met het ongehoorzame Jeru­

zalem in het vuur des verderfs.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen