DE UITGESTELDE WANHOOP VLEIT HET HART.

De Bijbel zegt: de uitgestelde hoop krenkt het hart, maar de begeerte die komt is een boom des levens. De bedoeling is doorzichtig: indien wat gehoopt wordt uitblijft, lijdt het hart. Maar komt het begeerde goed ons in de handen, dan is het of wij van den levensboom gegeten hebben.

Misschien zou men het eerste deel van dit bekende Schriftwoord ook mogen ómkeeren. De uitgestelde hoop krenkt, maar de uitgestelde wanhoop vleit het hart. Is er geen diabolisch spreekwoord: après nous Ie deluge?

Van de realiteit der valsohe zelfopbeuring vanwege het uitstellen van het gericht is de koning, die Daniël gevangen hield, een merkwaardig voorbeeld.

Want het begin van hoofdstuk 3 uit Daniels profetie is nimmer los te maken van den inhoud van het tweede hoofdstuk. Daar is ons verhaald van dat beeld, waarvan de koning had gedroomd. Het beeld, waarvan het hoofd van goud was, en vervolgens de andere lichaamsdeelen van minder gehalte, totdat, heelemaal onderaan, leem het laatste was. En dat leem was de overgang tot den ondergang, tot het — niets.

De droom was uitgelegd. Vóór de uitlegging kwam, had heel een stad, en heel een openbare , , universiteit" gebeefd, zoozeer had de koning erop gestaan, haarfijn te worden ingelicht aangaande den droom en zijn détails. En zóó was de uitlegging geweest: dat gouden hoofd, dat was de koning zelf geweest. Het goud verbeeldde al zijn pracht en kracht. Maar die andere lichaamsdeelen en die steeds minder precieuze metalen, waaruit zij in afdalende reeks gebouwd waren, daaronder werden de na hem komende wereldrijken afgebeeld. En het laatste wereldrijk, dat in rechte hoogmoedslinie zich zou voegen in de reeks van wereldmachten, dat zou vergaan. Met zijn ondergang zou de gouden aanvangspronk tot niet gemaakt zijn. Geen opstijging naar den hemel, doch een nederdaling ter helle zou de toekomst van dat gouden hoofd zijn.

Ziehier de droomtekst en zijn uitleg. Over het gouden hoofd is het rouwkrip gehangen.

Maar nauwelijks is de koning van den schrik bekomen, of hij laat zijn gouden beeld zich maken. En ieder moet dat beeld aanbidden. Het goud mag niet onder het rouwkrip blijven, en de dreigende hellevaart niet de vereering van den totalitairen staat lamleggen. Het goud abstraheert zich van het leem, de schitterende aanvang weigert den naderenden ondergang te bekennen of zelfs in rekening te brengen. Laat ons blinken en glanzen en vroolijk zijn, en zeggen: de keizer is van goud, en hij is God.

En dit is nu de natuurlijke mensch, juist de vergulde. Hij houdt ten onder alle licht, ook de zoo tyranniek afgedwongen voorspelling van het naderende einde, dat meteen gericht zal wezen. Zijn goudglans wordt geabstraheerd, geïsoleerd, en tot idool gemaakt, gesublimeerd in 't teeken van een gouden beeld. Het gedroomde beeld loopt uit in leem, het échte, dat de koning daarna maakte, is van top tot teen een beeld van 't fijnste goud. Zoo dient het eigen fabrikaat om 't goddelijke openbsiringswoord uit de waken en de droomen weg te dringen.

Dat gouden beeld is de nieuwjaarspop, die het doodenmasker van den oudejaarsavond moet leeren vergeten.

Zóó leeft de koning en de slaaf, tenzij ze bij Asaf in de leer geweest zijn en op het einde merken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen