De Kerk in het eindgericht

(IM)

Het merkwaardige is: als Johannes over het beest spreekt, grijpt hij terug op Daniël. Maar als hij over de vrouw spreekt, kijkt U dan maar bij E z e e h i ë 1, hoofdstuk 16 en 23: het staat er precies zoo, U moet het maar eens nalezen. Als God Jeruzalem in ballingschap jaagt en ze bestraffen gaat, zegt Hij: Sodom was erg en Samaria was nog oer! tikje erger, raoar Jeruzalem was de ergste hoer, die de wereld heeft gezien. En dat is óók de ontsteltenis van Johannes; die vrouw getooid met het licht van den hemel heeft de glorie van boven ingeruild voor de schatten van beneden. Ze liet het woord los, ofschoo; i God haar Man was; en omdat ze een slechte vrouw was voor den Heere, werd ze een slechte moeder voor haar kinderen. Johannes ziet haar dronken van het bloed van de heiligen en van de getuigen van, Christus. In plaats van haar kinderen op te voeden in den Heere, heeft ze zich eraan vergrepen, zoo erg; dat ze stomdronken is van het bloed van haar eigen kinderen.

Dacht U, dat Johannes niet wist wat er gebeurde in zijn dagen? Hij heeft het toch maar gezien, dat de Joden de Christenen vervolgden; in de Joodsche gemeente, de „synagoge des satans" (Openb. 2 : 9), — daar hebt ? e de vrouw die hoer werd; de kerk die het verbond meL den Heere verbrak en daarom haar echte kinderen ging dooden. En ga dan de geschiedenis verder maar door' Wat deed ook de Katholieke kerk? Wat deed de Hervormde kerk? Wat doen de Synodalen? Men kan zeggen: r vloeit geen bloed vandaag. Maar er is een vervolging bitterder dan de dood; en zoo vaak de kerk de tucht misbruikt tegen haar kinderen, zegt God dat ze dronken is van het bloed der heiligen.

Ik zeg niet, dat buiten de Vrijgemaakte kerk niemand zalig wordt. En dat zeg ik er nadrukkehjk bij. Want men maakt van wat ik zooeven zei, zonder blikken of blozen telkens weer, dat de Vrijgemaakte kerk zich tot de alleen zaligmakende proclameert — wat geheel onjuist is. Ik geloof heel goed, dat er Synodalen zaüg worden en dat er Hervormden zalig worden. En ik geloof wel, dat er Roomsch-Katholieken zalig worden. Maar dat is de kwestie niet. De kwestie is, of het daar de afvallige kerk is, die de broeders doodt. En dat is niet een ruzietje, maar daar staat de wereld in de laatste dagen van te daveren. Wat zegt het tenslotte, dat ginds nog menschen behouden worden! Vraag liever eens hoeveel millioenen de Roomsch-Kathoilieke kerk naar de hel heeft gejaagd — Italië, Frankrijk, Spanje, België — het is allemaal weg en het heele Christelijke leven is daar restloos verloren.

Zijn.er Hervormden, die zalig worden? — Goddank ja! Maar hoeveel honderd duizenden heeft die kerk omdat ze afvallig was, in een eeuw hier in Holland laten verongelukken: heele geslachten, die voor 60 jaar orthodox waren, maar „bezwaard" bleven in de valsche kerk — en ze zijn nu voor Christus onherroepelijk verloren.

Zoo erg is de afval van de kerk! Zoo erg is het, als ze het spel speelt met het verbond en daarom trouweloos wordt tegenover ha.ar eigen kinderen. En daarom is het niet de vraag, of je zelf nog ergena zalig kunt worden, maar wat wij doen met de generaties die gaan komen.

En ik mag ook hierbij nog wel een punt aanraken, dat er mee in verband staat. Er wordt vandaag in onze kringen wel eens over gesproken: het probleem var. de samenwerking. Ei; is nogal v/at ove? ge; > raat en ik begrijp dat de menschen er niet direct mee klaai' zijn en dat ze bang zijn om een samenwerking, die God niet verbroken wil zien, te verbreken. Maar wat ik niet verstaan kan is, dat men menschen die om Christus' wil geen mogelijkheid tot samenwerking meer zien beschuldigt, alsof zij alles stuk willen maken, en dat men in eigen kring spottende tonen hoort over: eigen kerk, eigen partijtje, eigen krantje enz.

Zoo simpel ligt de kwestie niet. Als het alleen afscheidingswellust is, dan mag het zaakje te gronde gaan. Maar ik zeg erbij: wee de mensch onder ons, die niet beroerd wordt door de grondvragen, die hier liggen. Het feit Ugt er toch maar, dat vrijwel alle Christeüjke organisaties zich geen steek meer bekommeren over het afhoereeren van den Heere, van Zijn Woord. Men heeft een stelletje mooie theorietjes, die men „beginselen" noemt; maar de trouw aan het verbond wordt eigenlijk nergens meer absoluut genomen en nergens maakt men zich druk over de moorden, die in de kerk gebeuren. En als het verbond des Heeren, en de trouw tegenover de ware kinderen der kerk de menschen niet meer aangrijpt, dan weet ik niet hoe het moet, maar ik weet wel dat daar is de geest der hoererij; en dat daar de samenwerking niet is het betoon der gemeenschap der heiligen van boven uit, maar een „eendracht maakt macht" in den trant van Babel. En de Bijbel zegt: daar komt een oordeel over. Als het dit was: zij een organisatie — en wij ook één; zij een krantje — en wij ook; als het dus een concurreeren was, dan zouden we dezelfde zonden bedrijven. Maar het gaat toch nooit om de organisatie, maar om de menschen te behouden voor Christus Jezus en Zijn toekomst? Alle organisatie is slechts secundair! Het gaat niet om de school, maar om de kinderen. En omdat de zaligheid ermee gemoeid is van generaties en van Nederland, daarom mag geen stervehng over deze dingen luchthartig heenhuppelen, zeker nu niet, nu we de trekken van don zevenden kop al zien.

Want die hoererij is internationaal. Johannes ziet immers de vrouw zitten op zeven koppen en hij zegt: dat zijn de zeven bergen van Rome, het toenmalige centrum van de wereld. Even later zegt hij: ze zit temidden van vele wateren — volken, natiën, tongen. De kerk is een internationale macht.

Dat is eigenlijk het verschrikkehjkste en daarom staat hij zoolang er bij stil. Als dat beest in zijn zesden kop doodeUjk gewond is geraakt en de kans niet heeft, eeuwen lang, om een wereldeenheid te stichten en dus een politieke internationale macht te ereeeren, in dien tijd is de kerk de internationale macht en vertoont de kerk met haar valsche eenheid het beeld van Babel. U moet over den afval der kerk nooit gering denken, Johannes zegt: zij heeft het koningschap over de koningen der aarde. De kerk heeft in haar afval naar aardsche macht gejaagd en die ook gekregen. Wie hebben vandaag in het volkerenleveh het heft in handen? — De menschen van de afvallige kerk! De kerk is de groote factor in de wereldpoUtiek. Alle koningen der eiarde hebben met haar gehoereerd en met haar aangepapt. Alle bewoners der aarde zijn dronken van den wijn harer hoererij, want alle menschen drinken zich een roes aan de Christeüjke cultuur, die in werkeUjkheid afvallig is. Want U weet wel: het Christendom is in Europa een macht en in Amerika; en we spreken van een Christelijk Europa en een Christelijk Amerika en we zeggen: de heele cultuur is Christelijk. Wie hadden vroeger in Ruslemd de macht? — De Tsaren. Maar de Grieksch-Katholieke kerk, de hoer, stond erboven. In Spanje: Philips H, maar de Roomsch-Katholieke kerk erboven. Lodewijk XIV in Frankrijk, maar de ho^r stond er boven. In de vcrige eeuw hier in Nederland: WiUem I, maar de Hervormde kerk'„hoereerde" met hem. Er is in eeuwen niet geweest een puur wereldsche politiek. De eigenlijke macht lag bij de afvallige kerk, bij de „hoer".

Waarom ging het in Indië mis? — Omdat we een slechte regeering hadden en omdat de Veiligheidsraad er zich mee bemoeide? — Dat het daar mis ging, daar zat de Roomsch-Katholieke kerk achter; daar zat de Hervormde kerk achter, die o.a. twee dominees naar Amerika stuurde om de politioneele actie tegen te werken. Daar zat de Amerikaansche Christenheid achter en de Wereldraad van Kerken. Als het over politieke dingen gaat, dan gebruiken wij politieke benamingen: Joden, Liberalen, Roomschen. 'Maar U kunt die namen niet bezigen of U hebt in feite een kerk-woord gezegd. De „Jood", de „vrijzinnige" en de „Roomsche", dat is telkens: kinderen van de „hoer". Dë afvallige kerk heeft haar hemelsche taak niet verstaan en heeft aardsche macht gezocht. En heel de ellende in Indië en ook in de wereld verder is geboren in de kerk, die „hoer" was. Zou het Rusland zoo gegaan zijn, als de Grieksche kerk niet eeuwen lang gehoereerd had met den tsaar? 2< ou de ellende in Indië gekomen zijn, als niet de kerken overal overspel hadden gepleegd? Heel de geschiedenis van de wereld, sinds het Romeinsche keizerrijk, is beheerscht door de kerk die afvallig was.

Als vandaag het wereldrijk, de „zevende kop", gebouwd wordt, dan komt dat op uit de kerk die het verbond met den Heere verbreekt en zich een roes drinkt aan het bloed der getrouwe getuigen. Alle oorlogen, alle revoluties, alle sociale verdrukking, alle gruwelen — ze zijn geboren in en gevoed door de overspelige kerk. Zóó belangrijk is nu het artikel van de ware en de valsche kerk. En zoo noodzakehjk is de reformatie, de wederkeer tot den Heere.

Weet ge, wat ik nooit verstaan kan? Terwijl we dagelijks in heel het leven de verwoesting voor oogen hebben, waarop de valsche kerk de menschen tracteert — een verwoesting waarover iedereen zucht — neemt nog bijna niemand de belijdenis omtrent „wars en valsche kerk" serieus. Als je maar dierbare woorden zegt over eenheid, en maar sympathieke eenheidsgebaartjes maakt — zoo boven de kerkmuren uit, ben je een fijne man. Maar als je behjdenis doet van de kerk, heet je kerkistisch, absolutistisch, extremistisch. Denk eens aan de situatie tusschen ons en de „gebonden" kerken. De leiding houdt taai vast aan leeruitspraken, die alle beloften en eischen, en daarmee het heele verbond zelf, krachteloos maken.

De groote massa — en dat is misschien nog erger — kan het niets meer schelen, als ze maar rast en eenheid hebben. Er gaan al stemmen op, om maar

toe te treden tot de Hervormde kerk. Hier in Nederland coquetteeren velen al met den Wereldraad van Kerken. En hun zendingskerken in Indië zijn allemaal daarbij aangesloten. Bij een raad van kerken, waarin communisten mee de leiding hebben!

En in deze situatie juichen sommigen onder ons het toe, dat we maar haastig, eventueel langs een „noodweg", met hen weer zouden vereenigen. Maar dan zeg ik: als er dan een nieuwe oorlog komt, dan geen keel opzetten! Als er dan verschrikkingen gebeuren zooals nu in Indië, dan niet meer een grooten mond opzetten over Schermerhorn en Beel, maar doodgewoon zeggen: hier, die kerk van ons hoereerde ook.

Zoolang men het verbond niet serieus neemt en niet trouw wordt aan den Heere en daarom ook trouw jegens de kinderen van de kerk, zoolang moesten we niet eens over hereeniging meer denken, laat staan praten. De Heere zegt: aat uit, gaat uit, opdat we aan haar zondigheid geen gemeenschap hebben (18 : 5).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen