Van Biblia en een nieuwe Thèkè

Ja, nu ik het heb neergeschreven, Ujkt het wel een beetje raar in een opschrift, vooral dat thèkè, maar 't is toch heelemaal geen puzzle: lke jongen uit de tweede klas van 't gymnasium weet al lang, dat bibliotheek een echt grieksch woord is, via de latijnsche taal tot ons gekomen, en dat biblion boek beteekent en thèkè kist, in 't algemeen bergruimte of opslagplaats. En misschien heeft de leeraar (wat ons eens overkwam) herinnerd aan de keurige definitie, die vóór 18 eeuwen de grammaticus Pestus van het woord bibliotheek gaf, waaruit blijkt, dat ook in het grieksch en latijn, gelijk in 't hoUandsch, de beteekenis een dubbele is:1. boekerij, verzameling boeken (naar biblia); 2. plaats, waar die boekerij huisvesting vindt (naar thèkè).

En kijk, om die thèkè, daar was 't me nu speciaal om te doen. Met opzet koos ik dit vreemde woord om even uw aandacht te vangen en als 't kon ook vast te houden voor wat volgt. Want wat ik hier schrijven

ga, moet u allen weten. Ik mag u nam.elijk de heuglijke tijding meedeelen, dat we krijgen een nieuw bibliotheek-gebouw! Gods goedheid over ons. Telkens weer toont Hij ons, hoe groot Hij is van goedertierenheid.

Ook hierin. Onze bibliotheek, opgebouwd, voor zooveel de aankoop van boeken betreft, door de wekelijksehe of m.aandelijksche bijdragen van 'ons volk. IJ hebt zich kunnen overtuigen van haar tot innige dankbaarheid stemmenden groei. En u hebt gezien: het groote bibliotheek-vertrek rechts van den ingang was al sinds geruimen tijd vol. Toen een leegstaande college-zaal, twee hoog. Ook vol. Daarop begonnen we aan den zolder, na de verbouwing, waarbij de slaapkamers der vroegere „Spie"-studenten waren •weggebroken, een enorme ruimte, maar voor durende boeken-bergplaats totaal ongeschikt. Toch werd daar kast na kast gevuld, al moest de conservator voor elke reis tot de derde verdieping klimmen, en keken we wel eens wat bedrukt, wijl beducht, naar den ouden zoldervloer, of die de zware boekenvracht op den duur wel zou kunnen dragen

Daar kwam vorig jaar het bestuur van de „Stichting" ineens voor den dag met het plan — niet uit hen, niet uit ons — tot den bouw van een nieuw bibliotheek-gebouw, 't Kón, gezien den financieelen toestand der hoogeschool. Welnu, dan moest het ook, oordeelden de curatoren. En hoogleeraren. En we begonnen dadelijk te praten over waar, en hoe, en of dit niet, en of dat niet. We waren allemaal verrast en blij en een beetje opgewonden, geloof ik. En ik geloof ook dat we allemaal zagen: het is de Heere. Zóó weinig jaren nog bezig, en nu dit!

Aanstonds werd de hand aan 't werk geslagen onder de bekwame leiding van het Stichtingsbestuurslid br T. Sikma. Bibliotheek-ontwerpen werden geraadpleegd van eigen land en 't buitenland. De heer Sikma en de bibliothecaris zijn samen naar Leeuwarden gereisd ter bezichtiging van de Buma-bibliotheek, die inzake bouw en inrichting vermaardheid bezit. We hebben daar beiden allicht wat geleerd. Maar zóó kon 't niet. Zóó luxueus, uit zóó ruime beurs niet. Bezwaar? Allerminst. Bestek en teekeningen wezen uit, dat vakkennis en practische zin ook met geringe middelen iets zeer goeds kunnen tot stand brengen, dat in het kader van „onze eigen inrichting" volkomen past.

Er is, onder den zegen Gods, gewerkt. Eerst werden enkele, laat ik zeggen bouw-administratieve moeilijkheden overwonnen. Toen had, 29 April j.l., de aanbesteding plaats. En thans is de uitvoering in vollen gang. In Augustus hoopt men gereed te zijn. En als u D.V. in September op den Schooldag in Kampen komt, kunt u 't nieuwe gebouw bekijken. En u zult zien: eenvoudig, maar degelijk. Sober, maar zeer practisch, en waar 't even zonder te veel bezwaar kón, is ook aan de eischen van de aesthetica voldaan.

Maar u zult er ongetwijfeld wel wat meer van willen weten dan ik tot hier toe heb vermeld. Best. Mag ik u dan voor ditmaal rondleiden? We doen maar net, of de bouw al voltooid is.

We loopen de lange gang door, die van de voordeur leidt naar den tuin. Vlak voor de openslaande deuren aan 't eind bevindt zich links een deur, die ons toegang verschaft tot het portaal, waardoor we het gebouw binnenkomen. Het nieuwe gebouw beslaat dus de linkerzijde van den tuin. Dat het binnenshuis verbonden is met het hoofdgebouw is natuurlijk voor 't overbrengen van de boeken van 't meeste belang, te meer wijl de oude bibliotheekzaal in gebruik blijft, ook als „werkplaats" voor bibliothecaris en .conservator.

Door het portaal zijn we dus het bibliotheekgebouw binnengekomen, dat een lengte heeft van 26 meter bij een breedte van 51/2 meter. De hoogte bedraagt, binnenshuis gemeten, 21/2 meter, zoodat, zoo goed als alle boeken zonder ladder bereikbaar zijn (de conservator kan er zéker bij!). In de muur rechts acht kruiskozijnen met in totaal 32 ramen, waarvan een gedeelte verstelbaar is met 't oog op de ventilatie. Onder de ramen bevinden zich de radiatoren van de centrale verwarming, die aansluit op de installatie van 't hoofdgebouw. Waar zich geen deur of raam bevindt, staan langs de wanden stalen kasten; rechthoekig op de lengtewanden staan in 't midden nog 28 kasten van 3 meter lengte en 2 meter hoogte. De verlichting geschiedt door moderne T.L.-buizen. Voor „menschen van 't vak", die natuurlijk het naadje van de kous willen weten, nog een paar technische bijzonderheden: de vloer is van gewapend beton waarover een laag sintelbeton met asfaltplaten; de wanden bestaan uit 'n één-steens-binnen-spouwmuur en 'n halfsteens-buiten-spouwmuur van lichtroode steen, de kleur gekozen in overeenstemming met de beplanting van den tuin. In 't gebouw komen zware profielbalken NP 42 (ik hoop, meneer Sikma, dat ik deze gegevens goed heb genoteerd); deze balken worden uit 't gezicht gewerkt door een beton-constructie; het dak i& van gewapend beton, van beneden gezien bedekt met een isoleerende laag houtwolplaten; van boven is het bedekt met drie lagen dekleer, afgesmeerd met mastiek, waarover 'n dikke laag grint. Voor levendiger indruk is de roode steen van den buitenmuur afgedekt met vorsten.

Een plat dak? Ja, daarbij zit een bedoeling voor: mochten na verloop van tijd de biblia de thèkè weer de baas worden, dan kan er met de minste kosten een verdieping op; in verband daarmee is er gezorgd voor een zeer stevige fundeering.

Als we nu het gebouw langs denzelfden weg verlaten en den tuin inloopen langs een tegelpad, dan ziet u, dat de ruimte tusschen 't nieuwe gebouw en de aula nog breed genoeg is: circa 3y2 meter. En er is ook nog een flinke lap tuin over, van 16 bij I2V2 meter — wat een voorrecht, dat bij aankoop van het gebouw er terrein genoeg was om èn een aula, en een bibliotheek-gebouw te stichten.

En nu zijn we aan 't eind. Vóór we afscheid nemen, nog even dit: u weet, dat terwijl u door den arbeid van het dames-comité zorgt voor de boeken, de Stichting verzorgt wat tot de thèkè behoort. De Stichting is ons een heel eind voor. Het zij u een eere, haar in te halen.

Als we maar weten: onze ijver, onze wedloop doet het niet. Maar wat een vreugde, geloovig te mogen mede-arbeiden in 'sHeeren dienst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen