Schrosingsgronden Ds. W. G. F. van Herwijnen.

Schorsingsgronden Ds W. G. F. van Herwijnen.

Het schorsingsbesluit luidt aldus:

Rilland-Bath, 15 April 1944.

De kerkeradeu van de Gereformeerde Kerken van Rilland-Bath, Bergen op Zoom en Krabbendijke, in vergadering bijeen den 15den April 1944 te Rilland-Bath, overwegende, dat Ds W. G. F. van Herwijnen te Rilland-Bath,

1ste geweigerd heeft gevolg te geven aan het besluit der classisvergadermg van 23 September 1943 om zijn bezwaren tegen het advies der Generale Synode inzake den arbeidsdienst bij de Synode in te dienen;

2de geweigerd heeft te voldoen aan de opdracht vaa zijn kerkeraad, om op Zondag 14 November 1943 den synodalen brief van den kansel voor te lezen, ter mieiding op den bidstond van 21 November 1943;

3de geweigerd heeft gevolg te geven aan het advies der classisvergadering van 9 Februari 1944 en van zijn kerkeraad om eenigen tijd rust te nemen en alzoo tot bezinning te komen (in welke adviezen gehandeld werd naar het advies van Depp. Art. 49 K.O.);

4de geweigerd heeft een brief, afkomstig van een broeder uit Bath, aan den kerkeraad gericht, ter tafel te brengen, doch deze brief eigenmachtig heeft achtergehouden;

5de in een predikatie op Zondag 27 Februari 1944 o.a'. de beide ouderlingen heeft beschuldigd op weg te zijn de onvergeeflijke zonde tegen den Heiligen Geest te bedrijven;

6de de leden eener classicale commissie, de Di Le Oointre, Ros en Vreugdenhil en ouderling Hartsuijker, die met hem samenspraken op 29 Febr. 1944 (ouderling Verkamman, eveneens lid der commissie was op deze vergadering niet aanwezig) beschuldigd heeft de onvergeeflijke zonde tegen den Heiligen Geest te HEBBEN bedreven;

7de geweigerd heeft gevolg te geven aan het besluit der buitengewone classisvergadering van 15 Maart 1944 (handelende overeenkomstig het advies der Depp. Art. 49 K.O.) en van zijn kerkeraad den 24sten Maart 1944 dat hij rust moest nemen en zich aan een psychiatrisch onderzoek moest onderwerpen;

8ste eigenmachtig verklaarde, dat de buitengewone classisvergadering van 15 Maart 1944 onwettig was, waarom hij weigerde te verschijnen, terwijl hij zijn eventueele bezwaren tegen de wettigheid dezer vergadering op die vergadering had behooren in te dienen; besluiten:

met diep leedwezen Ds W. G. F. VAN HERWIXNEN van Rilland-Bath, op grond van Art. 31, 36 en 80 K.O. wegens scheurmakerij en verbrekmg der kerkelijke gemeenschap te schorsen in zijn ambt van Bedienaar des Woords van de Gereformeerde Kerk van Rilland-Bath voor den tijd van drie maanden, ingaande heden, 15 April 1944, hem daarmede de bevoegdheid ontnemende lederen kerkdijken arbeid te verrichten, hopende en biddende, dat Ds van Herwijnen met berouw en schuldbelijdenis moge terugkeeren;

't welk doende de kerkeraden handelen overeenkomstig het advies der Depp. Art. 49 K.O., uitgebracht op de classisvergadering van 15 Maart 1944 en het dienovereenkomstig classisbesluit.

Geteekend: De Kerkeraad van Rilland-Bath. De Kerkeraad van Bergen op Zoom. De Kerkeraad van Krabbendijke.

Toen Ds van Herwijnen weigerde zich te onderwerpen aan dit allerzonderlingst schorsingsbesluit, en dus voortging thuis Woord en Sacrament te bedienen, beschuldigde de Classis Tholen hem van verachting van Gods Woord en de Sacramenten, en zette hem bij besluit van 3 Augustus 1944 af „op grond van Art. 80 K.O., wegens openbare scheurmakerij".

Hier baart de ene zonde (schorsing op volstrekt ongenoegzame gronden) de andere (afzetting) — wij bepalen ons daarom tot de moederzonde, en toetsen met een enkel woord de schorsingsgronden. Met een enkel woord, eigenlijk al te veel eer: deze „gronden" roepen zelve hun zwakheid en onvermogen luide uit.

Deze dienaar des Woords wordt alzo op één lijn gesteld met bedrijvers van een „openbare grove zonde, die der Kerk schandelijk is" (art. 79 K.O.) en hen , , voor de wereld eerloos maken, en in een ander gemeen lidmaat der Kerk der afsijnding waardig gerekend wordt" (art. 80 K.O.) — waarom? Waarom ?

Wel, omdat hij (sub 3) niet enige tijd rust wilde nemen, toen kerkeraad en classisvergadering hem dit adviseei-den! Dit is een schorsingsgrond!

En omdat hij het nóg niet deed (sub 7), toen dezelfde instanties hem geboden zulks te doen, en hem een psychiatrisch onderzoek voorschreven. Nu één van beide: Ds van Herwijnen is , , geestesziek", of hij weet, het niet te zijn. In het laatste geval: wie heeft het recht, een ambtsdrager te dwingen naar een psychiater te gaan, en zo hij weigert, te zeggen: dit is een grond voor Uw schorsing ? En zou hij wel geestesziek zijn, wie geeft het recht, een zieke ambtelijk neer te slaan?

Maar de dwang gaat verder: Ds v. H. heeft geweigerd (sub 1) te helpen uitvoeren het classisbesluit tegen een advies der generale synode. De synode geeft een advies. De classis zegt: gravamen! En wie aan ons gravamen niet meedoet, kan als dienaar des Woords niet in functie blijveft. Art. 31 zegt: als je door een kerkelijke uitspraak bezwaard bent, dan mag je een gravamen indienen. De classis zegt hier: als een synode een advies geeft (dus nog lang niet een uitspraak), dan moet je een gravamen indienen; doe je 't niet, hier is je straf: schorsing ! Om nu maar de vraag niet te stellen: als een classis

een lid harer vergadering gaat schorsen, omdat hij niet ingaat tegen een als onjuist gezien synode-advies, wat deed diezelfde classis tegen de synode, die het verkeerde advies uitbracht, en in haar oog dan toch stellig een nog zwaarder zonde bedreef dan 't bewuste classis-lid?

Al verder: Ds v. H. weigerde (sub 2) een synodale brief van de kansel voor te lezen. Dus: als de synode je in eigen huis de wet stelt, dan moeten kerkeraden en predikanten zich onderwerpen — dit is immers het volste recht van de opper-kerkeraad, die zich synode noemt?

Ds V. H. houdt een brief achter, aan de kerkeraad gericht (sub 4). Wij keuren deze daad niet goed — maar is elke dominé, die een brief niet overlegt, daarom zonder meer schorsenswaardig? Zulk een daad, voor éénmaal in een bepaalde situatie verricht, doet dit Christus zeggen: gij vergadert niet met Mij, maar gij verstrooit? En wat was de reden, dat Ds v. H. die brief niet overlegde?

Vervolgens: Ds v. H. beschuldigt in een predicatie twee ouderlingen op weg te zijn, de zonde tegen de Heilige Geest te bedrijven (sub 5). Ds v. H. zegt: , , ik heb met de Schriften de ouderlingen gewaarschuwd voor: zondigen tot de dood. Afgezien van de vraag of de plaats om deze beschuldiging of waarschuwing te doen horen aan twee ambtsdragers de juiste was (wij hebben voor deze keuze in dit geval geen bewondering) — maakt het een predikant schorsenswaardig, als hij terugroept van een weg waarvan hij met de Schrift in de hand overtuigd is, dat die weg ten verderve leidt? jHet schorsingsbesluit vermeldt weer een enkele daad, zonder aan te tonen, dat die daad als openbare grove zonde inging tegen Schrift, Belijdenis of K.O.

Ds V. H. zou de leden ener 'classicale commissie beschuldigd hebben, de zonde tegen de Heilige Geest te hebben bedreven (sub 6). Een andere classicale commissie (Ds Post, Ds Sollie, br van Spronsen, br A. A.'Los) tekent hierbij aan: , , Ds van Herwijnen noemt dit in een toelichting hierop „een definitieve leugen". Het schijnt misverstand geweest te zijn bij het warm loopen van het gesprek". En toch schorsingsgrond ?

Ten slotte (sub 8): Ds v. H. weigerde op een classisvergadering te verschijnen. Maar Ds v. H. zegt: die vergadering was onwettig: samengeroepen, niet in overeenstemming met art. 41 K.O., maar door een predikant der classis. — Wij maken dit niet uit. Maar nog eens: grond voor schorsing, en straks voor afzetting ?

Het is alles te dwaas, om langer over te praten. Ja, ja, zo gaan echter stemmen op, maar wacht eens even! De kous is nog niet af! U vergeet de achtergronden! Hoe was de houding van Ds v. H. tegenover de Duitse bezettingsmacht?

O, dus daar komt de aap uit de mouw! Maar van die verhouding wordt in 't hele ongelukkige stuk geen melding gemaakt! Nergens staat: Ds v. H. is schorsenswaardig, want hij heeft gezondigd tegen Schrift en Belijdenis ten aanzien van de Duitse bezettingsmacht op die en die punten: openbare grove zonden! En iemand veroordelen en vonnissen vanwege a c h t e r g r o n d e n ? Dank u wel. En intussen een aantal s c h i j n g r o n d e n bij elkaar zoeken? En krachtens die schijngronden iemand ambtelijk om hals brengen? Waar haalt men de euvele moed vandaan?

Ja, zegt iemand, maar vergeet niet — je kon in die tijd als kerkelijke vergadering niet open spreken. Er zat te veel gevaar aan vast. Je werd immers zó maar gegrepen en „eingesperrt" ? En dat ging toch niet aan?

Dus, als ik het goed begrijp, is de situatie zó: een kerkelijke vergadering zegt: Heere, we klagen deze ambtsdrager bij U aan, en wij veroordelen en vonnissen hem in Uw Naam op deze en die gronden. Voor U en voor de mensen verklaren wij hem predikstoel en avondmaalstafel en doopvont onwaardig — want dat en dat heeft hij misdreven. En i n t u s s e n speelt men een spel met de Heere en de mensen, want men weet, dat men de eigenlijke grond verdonkeremaant.

Men vreest meer de aardse dan de hemelse Rechter. Men vreest meer de aardse dan de hemelse Souverein.

En zulk een handelwijze, heel deze droeve geschiedenis, zou nog het onderwerp moeten uitmaken van

lange debatten?

P. D.

*** Ue/ilufi'vddlnq^

Prof. Veenhof schonk als uitgave van het Comité tot verspreiding van goedkope Geref. Lectuur een brochure van 128 W. onder het hoofd: , , Eén Herder één kudde". Naar de gewoonte van ons blad^zal de schrijver zelf wel voor een aankondiging zorgen; ' waarheen ik verwijzen moge.

Omdat evenwel deze brochure de bedoeling heeft, over een reeds jaren aanéén met veel onwezenlijk geredeneer omhangen thema (dat der , , samenspreking") ons volk in te lichten, en tevens voorlichting te geven aan degenen, die nog steeds gehoor geven aan de synodocratische theoremen, dan wel volgelingen zijn van zulke practijken, is het gewenst, haar te verspreiden. Naar binnen en naar buiten.

Daarom zij meegedeeld, dat men aan deze verspreiding meehelpen kan op deze manier: men zende f 1.— aan de heer H. H. v. d. Linden, M. D. de Grootstraat 20, Goes, giro 537347, en geve tegelijk naam en volledig adres aan van de persoon, aan wie men een exemplaar zou willen zien toegezonden. Voor toezending zal de Heer v. d. Linden dan wel zorgen.

Wij moeten ook in deze materie niet verslappen. Misverstanden wegnemen, en tegenover afleldlngs-manoeuvres weer eens laten zien, wat er nu eigenlijk aan de hand is, blijft een noodzakelijke arbeid. Men geve ook zelf zijn aandacht aan bl. 118: de professoren Kuyper-Grosheide geven daar, wat hèn betreft, met genoegen , , 1905" cadeau. Vrij kort, nadat ze mede om een zinnetje uit 1905 de

kerken uit elkaar joegen

^, K. S.

*** ÖAg, d-a§§eA

Zaterdagmorgen, 23 Pebr. 1952: het eerste schaap over de brug. Om in de beeldspraak van de Rotterdamse kerkbode te blijven: de eerste „melk van de kudde" voor het orgel in de aula. Ben leuk briefje van deze inhoud:

Rotterdam-Noord, 22-2-52. Voor ongel m de aula f 1.—. Lange leven de dominees die iets van kerkmuziek af­

weten! Dan volgen de gemeenten vanzelf.

Th.

Inhoud fl.—. Leuk gevoel, het begin is er! Volgende gift kwam van „To en Ans"; die stuurden via Emmeloord uit Zeist f 2.50 met een mooi rijmpje, dat ik niet durf overnemen; toch moge ik de laatste zin vermelden: ze wekken op hun voorbeeld te volgen, want dan kunnen de vrienden niet meer zeggen:

„de — . — . prof, koopt orgels op de pof".

De maat van 't rijm was goed; die van de bijdrage ook. De derde in de rij was de Commissie van Beheer in ons goede Spakenburg. Daar geven ze voor „christelijke doeleinden", maar — het doel moet vertrouwd wezen, vinden de broeders. Wie geeft hun ongelijk? Nu, dit doel scheen him terecht zeer goed; en derhalve kwam een opgetogen stem door de telefoon mij als opgetogen hoorder vertellen, dat er f 100.— was gegeven. Ik hoop, dat de Spakenburgers op z'n laatst op de Schooldag naar ons „uileger" — dat is een „orgel" in het Spakenburgs — komen kijken. Een gezelschap, dat ik kwam vertellen van die giften was er zó blij mee, dat meteen de koppen bij elkaar gestoken werden, en mij een enveloppe met f 8.50 werd overhandigd. Op die enveloppe stond gedrukt: Diakonessenliuis. Mooier kon 't niet, vond ik.

Na deze niet-girale kwamen de eerste igirale vreugden. Soms heb je 't gevoel: nog altijd ben je een idnd. Want 't was een genot, de Dinsdagmorgen-post te ontvangen. Die bracht f 10.— (C. A. v. O. te H., , , niet aanhaken, maar inhaken"; goed zo); f3.— (fam. K. te N.); fl.— (L. A. K. te S.); f3.— (giro 62, van 'n vroegere èn 'n toekomstige student; welkom beiden, met muzieli); f2.50 (giro nr 39); f5.— (J. de V. te G.); f 1.— (J. de K. te A.).

Ziezo, dat is (ik sluit op Dinsdagmorgen af): giraal f25.50; en niet giraal: f112.—. Samen dus: de „standvan-zaken", deze week: f 137.50.

Dat is lang niet beschamend, als je bedenkt, dat de krant pas op Vrijdag of Zaterdag aankomt. Hartelijk bedankt, dat U de kop'er-op-vertrouwen niet te schande hebt gemaakt.

Het orgel staat er al; de motor moet nog een plaatsje hebben. Mag ik zeggen: tot volgende keer? Giro 127278. Bijschrift op giro: voor orgel aula.

K. SCHILDER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen