Vrije Universiteitsblad 1934-1935 - pagina 152

313 aandacht te wijden aan de propaganda in verband met de financieele moeilijkheden en de taak van Organisatie en leden der Vereeniging ten opzichte daarvan. In al onze propaganda voor de Vrije Universiteit moet het ons toch steeds weer hierom te doen zijn, dat in al breeder kring van belijders des Heeren haar instandhouding en haar voortdurende uitbouw gezien wordt als een daad van geloofsgehoorzaamheid, als een taak door God ons gegeven. Het gaat er maar niet zonder meer om, dat het aantal leden en begunstigers wordt opgevoerd. Zeker ik weet, dat de financieele moeilijkheden dat noodzakelijk maken. Maar ik weet ook, dat wij toch niet werkelijk die financieele moeilijkheden te boven komen, wanneer dan maar met allerlei kunst- en vliegwerk op een zeker moment de contributies op hooger peil worden gebracht. Het mag ons dan al gelukken, wanneer wij maar wat handig onze argumenten weten te kiezen en te gebruiken, naar we het best den betrokkene in zijn zwak kunnen treffen, dezen of genen, misschien zelfs wel menigeen als contribuant te winnen. Maar hebben wij hem dan werkelijk gewonnen? Befeekent dat nu wezenlijk winst ? Het kan ongetwijfeld voor ons een soort sportief genot zijn, wanneer wij het beleven, dat iemand, die, weet hoelang, op allerlei wijze heeft tegengestribbeld — ten slotte er niet meer voor weg weet te komen. Maar practisch hebben wij toch niet veel meer bereikt dan dat wij een nieuw exemplaar gekweekt hebben van het soort contribuanten, waarvan helaas geldt: „nauwelijks zijn ze verschenen of ras zijn ze weer verdwenen' . En natuurlijk daarin ligt de kiem voor nieuwe, voor voortdurende financieele moeilijkheden. W a t we noodig hebben — juist nu meer dan ooit — is een heel ander soort contribuanten. Van dat soort, dat weet van hou en trouw. W a a r o p wij telkens weer een beroep kunnen doen — ook financieel — voor onze Vrije Universiteit en het is nimmer tevergeefsch. God zij gedankt, dat het telkens weer blijkt, ook nu immers weer bij onze actie voor het tekort, dat dat soort allerminst uitgestorven is. Maar we moeten er meer veel meer nog van hebben en er konden er immers toch ook veel meer zijn, wanneer maar ons Gereformeerd-belijdend

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen