Buitenland.

Engvlanil. Toenemende openbaring van het ongeloof in de Baptist i-sche kerken.

Het breken van den bekenden prediker Spurgeon met de Unie der Baptistische kerken is een daad geweest, die hem, kon het anders, den bitteren haat van velen op den hals haalde. De rechtzinnigheid van menig prediker is daardoor verdacht geworden en nu krijgt Spurgeon de schuld, in plaats dat men die zoekt bij zichzelven, en —. »men doet daarom zijn best, om den gewezen predikant van de Unie met het slijk van zijn theologischen haat te bespatten''. Dit getuigt AQ Nonconformist and Independent, een blad, dat het anders ijverig opneemt voor hen, die door Spurgeon als kerkverwoesters op de kaak'worden ges'eld. Doch, volgens genoemd blad, gaat men wat te ver, als men de goede bedoeling van Spurgeon verdenkt. Goedig zegt het daarom: „Indien de vrees van den waardigen prediker van den «Metropolitan Tabernacle" hem er toe leidt, om molshoopen,

ontstaan door afwijkende formuleering (molehills of divergent expressing), te maken tot bergen van openbare ketterij, dan kan men er niet aan twijfelen, dat hij eerlijk meende, wat hij zeide en schreef" Maar deze hooghartige welwillendheid tegenover den leider Spurgeon dient slechts, om een duw te kunnen geven aan een zijner volgelingen, van wie men maar met moeite gelooven kan, dat hij waarheidlievend is. De predikant John Urquhart moet het misgelden, omdat hij het gewaagd heeft, de pen op te vatten tegen Dr. Clifford. Deze doctor had op een Zondagavond eene voorlezing ge-" houden over den arbeid van de hoogleeraren Cheyne en Driver, die den Bijbel aan critiek onderworpen, en daarbij gevraagd hadden, hoe de Bijbel geworden was fgrew) en hoe zijn geschiedenis is? De heer Urquhart beweerde daarentegen, dat als men het gaat voorstellen^, alsof de Bijbel gegroeid is, men daarmede ontkent, dat hij een gift van God is. Wij willen toegeven, dat hierin de critiek van Ds. Urqa-

hart te ver ging. Immers al aien wij in de natuur groei en ontwikkeling, daarmede ontkent men toch de heerschappij van den Schepper van hemel en aarde niet. Doch dit was het hoofdpunt niet, waarou

Ds. Urquhart zgn aanval richtte. Dr. Clifford had medegedeeld, dat, toen hij Tubingen bezocht, hij een takje klimop van het graf van Baur geplukt had, dien hij beschouwt als »een dienstknecht van onberekenbare waarde voor de kerk van onzen Heere Jezus Christus en Zijn werk."

En wat beweert nu de Nonconformist and Independenfi Dat Baur, »de stichter is van de school, die critiek uitoefent over den Bijbel, die zooveel gedaan heeft om den Bijbel tot een boek voor ernstige studie te maken, en niet tot een Fetisch voor bijgeloovige vereering". Zij, die dus de critische richting van Baur niet volgen, maken van den Bijbel een Fetisch ! Kan men hen nog smadelijker bejegenen die met de kerk van alle eeuwen Gods Woord liefhebben en het voor heiligschennis houden, dat Woord met het ontleedmes van de critiek te na te komen ! Voor den lezer, die niet weten mocht, wat het woord Fetisch beduidt, 'deelen wij mede, dat daarmede is bedoeld een door de in het heidendom verzonken negers van Afrika willekeurig gekozen voorwerp van aanbidding, als een stuk hout of een stuk steen.

Wanneer deze ongelukkige heidenen datgene, wat zij gaarne willen hebben of verwachten van hun opgegrepen afgod, niet verkrijgen, zoodat zij bijv. langen tijd ziek blijven, zonder dat hun Fetisch hen schijnt te helpen, dan werpen zij hem weg, en nemen een anderen. De Fetischdienst is de laagste trap van afgoderij.

Een blad, dat ortdodox heeten wil, noemt nu Fetischdienst, als men de Bijbel nog als Gods Woord erkent, en deze daarom wel critiek uitoefenen moet over ons, maar wij ons niet mogen vermeten hem te critiseeren.

Geen wonder, dat Ds. Urquhart het in Dr.

Clifford veroordeelt, dat hij met Baur schijnt te dwepen, getuige het plukken van een klimoptakje van zijn graf. In een brief in The Christian World tracht Dr. Clifford zich tegen den op hem gerichten aanval te verdedigen en schrijft: »Niemand, voorzoover mij bekend, neemt de theorieën van Baur aan. Deze zijn veroordeeld; dit heb ik meermalen ge zegd. Maar weinig wijze menschen verschillen van hem in methode; want deze is weinig meer dan de toepassing van de eenvoudige regels van historisch onderzoek op den inhoud van het Nieuwe Testament.'' Met andere woorden: wij verwerpen de uitkomsten, waartoe Baur kwam, maar de wijze van behandeling der Schrift achten wij uitnemend.

Hierdoor toont Dr. Clifford, en, helaas, de groote meerderheid van de godgeleerden in Engeland zijn met hem daarin eenstemmig, dat hij verder dan de Groningers ten onzent is weggedreven op den stroom der ontkenning.

De Groningers hebben toch Baur nog bestreden, en dit moet ook een iegelijk doen, die aan den persoon van den Middelaar Gods en der menschen een bovennatuurlijk karakter toeschrijft. Ferdinand Christian Baur (gest, i860) wilde toch het Christendom in zijn oorsprong uit de geschiedenis verklaren.

Maakt het Christendom een deel van de wereldgeschiedenis uit, dan, meende Baur, moest het naar de onveranderlijke wetten vanbeweging en ontwikkeling, die in de geschiedenis gelden, ook uit den voorafgaanden toestand der menschheid en de toen aanwezige beweegkrachten verklaard kunnen worden; dan moest het den geschiedvorscher vrijstaan, de geheele reeks der gewijde oorkonden, waarin het verhaal zijner wording was nedergelegd, nevens andere gedenkstukken der oudheid in den kring van zijn onderzoek te trekken. Hier is de methode van Baur in weinige woorden geschetst.

Van de uitkomsten, waartoe Baur kwam, wil Dr. Clifford de verantwoordelijkheid niet dragen Nu, deze waren dan ook goddeloos. Maar kon men, zoo vragen wij, tot andere resultaten komen, met zulk een jammerlijk uitgangspunt?

Maar schier nog treuriger teeken in de Christelijke wereld van Engeland is de stichting van »de Christelijk-zedelijke kerk van Engeland". Dit is een genootschap, opgericht met het doel, om mannen saam te brengen van allerlei kerken, om de zedelijke en practische leeringen van hun Meester in te prenten, afgezien van geloofsbelijdenissen en leerstellige verschillen.

Hiermede worden de verschilpunten tusschen de kerken voor onwezenlijk verklaard, en herhaalt men de bij ons reeds afgezaagde moderne phrase: „Niet op de leer, maar op het leven komt het aan!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen