Buitenland

Engeland. Spurgeon's voortgezette strijd tegen het ongeloof. — Het modern criticisme ook onder de Methodisten doorgedrongen.— Statistieke cijfers in zake kerkbezoek. — Neemt de Roomsche kerk toe? — Resolutie tegen den Opiumhandel. — De aanstaande Algemeene vergadering der Vr ij e Schotsche kerk.

Spurgeon deelt mede dat hij in den laatsten tijd vele brieven ontving, om hem te betuigen, hoe waar zijne woorden waren, die hij'eenige jaren geleden omtrent de »Down grade" beweging had doen hooren. Vele zijner| vrienden namen het den grooten Baptistischen redenaar kwalijk, dat hij als beschuldiger optrad tegen vele mannen die door het christelijk pubhek hoog werden geacht. Doch hij kon niet anders. De beweging naar het modernisme of naar eene rationalistische theologie was te krachtig en ging te snel voorwaarts, om den aandacht van een man als Spurgeon te kunnen ontgaan.

Dat door zijn leggen van de vinger op de wondeplek vele monsters uit hun krochten gelokt werden, spreekt vanzelf, het is ver van aangenaam voor het vlcesch, wanneer men ongestoord naar de begeerte van het wolvenhart kan slachten en verderven, en er staat dan op eens iemand op, die de schapenvacht van het lichaam scheurt en doet zien welke verwoesting reeds werd aangericht.

Toch zégt Spurgeon in het Mei nummer van zijn Sword and Trowel: »De dingen waren nog erger dan wij wisten. Wij hebben niet alleen te doen met den leeuw van openbaar ongeloof, maar met de vossen van bedrog, die zeggen dat zij het Evangelie liefhebben, terwijl zij hard arbeiden om het te ondermijnen. Indien wij onze getuigenis nog eens te brengen hadden, zouden we geen lettergreep verzachten, maar veeleer aan ons woord nog meer nadruk geven."

Spurgeon spreekt er in genoemd orgaan over, dat hij voortdurend berichten krijgt omtrent vermakelijkheden die door verschillende kerken georganiseerd werden, van personen die daarover verontwaardigd zijn. Maar hij getuigt er van dat schoon die vermakelijkheden steeds kinderachtiger en onbeduidender worden, hij zijne kolommen niet gebruiken kan om al die dwaasheden te verhalen. Hij vermaant daarom zijne correspondenten om hunne protesten in eigen kring te doen hooren. Opmerkelijk is het, dat overal waar de kerkedienaren het volk hun zien ontglippen, omdat zij niet meer de leer der Schrift brengen, men de poging doet om door buitengewone middelen de schare tot zich te lokken. Men gaat dan met concertgevers en schouwburghouders concurreeren, doch altijd met het droeve gevolg dat men ten slotte al deze pogingen moet opgeven, omdat de ondernemers van publieke vermakelijkheden heel wat meer middelen hebben om te boeien en op den duur meer de sympathie hebben van het groote publiek, dan zij die met allerlei vertooningen met een vroomtintje, de menigte aan hun snoer zoeken te houden.

Ook op de erve der Wesleyaansche Methodisten is het ongeloof doorgedrongen.

De hoogleeraar Davison, die een der mannen is die Wesleyaansche jongelieden opleidt voor het ambt van herder en leeraar, hield onlangs eene voordracht, waaruit het bleek, dat ook hij een volgeling werd van de moderne critiek. Hij sprak over sommige bijbelboeken een oordeel uit, wel geschikt om hen die Gods Woord nog liefhebben in het harnas te jagen en dit met eene zekerheid alsof het aan geen twijfel onderhevig is dat de dingen alzoo zijn gelijk hij ze stelde. Het ongeloof trad de veste der Wesleyanen binnen met een vasten tred, die aan Agag deed denken, als ware het een welbekend en goed vriend. Davison's voordracht was wat den vorm aangaat even bescheiden, als wat den inhoud betreft beslist afbrekend. Het is te betreuren dat in den boezem der Methodisten tot hiertoe niet ééne stem zich tegen den hoogleeraar verheven heeft. En toch ontbieekt het die kerk niet aan leden, die den loop der dingen met bezorgdheid aanzien; maar het schijnt hun aan moed te ontbreken om den slingersteen te werpen naar de hoofden der moderne Goliath's.

Terwijl de jongste volkstelling geleerd heeft, dat Engeland een bevolking telt van 26 millioen menschen, de Episcopale kerkgebouwen slechts 6, 250, 000 zitplaatsen aanbieden; maar een vierde deel van de bevolking kan dus plaats vinden in een kerkgebouw dat behoort aan de kerk die zich de keik van Engeland noemt. Ook blijkt het uit statistieke opgaven dat in den regel de zitflaatsen slechts voor de helft bezet worden. AI neemt men nu aan, dat de kerken der Nonconformisten of Dissenters evenveel bezoekers trekken als die der Episcopalen, en al stelt men, dat slechts de helft der bevolking de kerk bezoeken kan, dan komt men tot het resultaat, dat slechts de helft van de bevolking in Engeland ter kerke gaat. Die verhouding is zeker op het platte land gunstiger, maar in groote steden daarentegen veel ongunstiger. In kerkelijke kringen spreekt men het dan ook openlijk uit, dat de meerderheid van het Engelsche volk in kerk noch kluis komt. De Dissenters van verschillende kleur schijnen daarom tot de overtuiging te komen, dat de strijd tegen het ongeloof en de daaruit voortvloeiende verwildering der menigte niet zoozeer, gelijk tot hiertoe, op het platte land behoort te worden gestreden, doch dat men die meer en meer behoort over te brengen op de groote centra waar de bevolking altijd meer opeenhoopt.

Onlangs werd eene telHng gehouden van hen die Zondags voormiddags te Dundee in Schotland eene kerk bezochten. Terwijl 10 jaren geleden nog 30, 000 menschen samenkwamen, gingen dit jaar slechts 24, 000 personen op naar een bedehuis. Gedurende dat tiental jaren kwam het percentage der kerkbezoekers van 22 tot 15 ten honderd. Zeker was de dag waarop de telling gehouden werd een zeer ongunstige, en daaruit is het verschil eenigszins te verklaren. Maar evenmin mag men de oogen er voor sluiten dat er in de laatste jaren eene treurige verslapping op te merken valt in het kerkelijk leven. Dit verwondert ons niet. Uit de algemeene vergaderingen der Vrije Schotsche kerk is ons herhaaldelijk gebleken, dat velen de Gereformeerde lijn hebben verlaten om op de rationaHstische over te ^aan. Al vindt men in de Vrije Schotsche kerk niet de ruwe ontkenning, gelijk dit vele onzer kerken heeft verwoest, toch maken vele leeraars van hunne afwijkende gevoelens geen geheim. In de vrije kerken te Dundee vend men slechts 6000 bezoekers; in de staatskerken 200 meer, maar zeker is het, dat meer dan 18, 00 personen niet in de staatskerk kerkten, zoodat het in 'toog springt, hoe onbillijk het is, dat eene kleine fractie der bevolking profijt trekt van staatsgeld tot instandhouding van hun eeredienst, terwijl andere kerken geheel uit eigen middelen in hare behoeften moeten voorzien. Geen wonder daarom, dat in Schotland de actie steeds meer veld wint, om tot scheiding van kerk en staat te geraken, waartoe het in Ierland reeds gekomen is. Velen verkeeren in de 'meening, dat de Roomsche kerk in Engeland sterk toeneemt, maar waarheid is, dat deze toeneming veel minder moet genoemd worden, dan men veelal denkt. In 1840 waren er 800, 000 Roomschgezinden in Groot-Brittannië, en deze zijn in 1890 tot 1, 353, 455 geklommen. Maar in dien tijd is de gelreele bevolking vermeerderd met 62 percent, zoodat feitelijk de Roomsche kerk in Engeland niet zoo is vooruitgegaan als de niet-Roomsche gemeenschappen. Het aantal van hen , die van de Episcopale tot Roomsche kerk overgingen, is dan ook zeer klein, doch de namen der personen, die dezen stap deden, klonken over de geheele wereld heen, vandaar dat velen den indruk kregen, dat het Engelsche volk bij honderdtallen zich den Paus gingen onderwerpen. Zoover is het zeker nog niet, maar het moet er toe komen, wanneer men niet aan de eene. zijde in den boezem der Episcopale kerk het moderne criticisme en aan de andere zijde de hoogkerkelijke strooming gaat wederstaan. Een groot deel van Engelands bevolking is ongetwijfeld op weg naar Rome.

Den roden April werd in het Engelsche Lagerhuis een resolutie aangenomen waarbij de opiumhandel, gelijk die van regeeringswege gedreven wordt, veroordeeld werd. Deze resolutie ging er met een meerderheid van 30 stemmen door. Het spreekt wel van zelf, dat de mannen die het wel meenen met godsdienst en zedelijkheid, zich uitermate over deze uitkomst hebben verblijd; doch - het is ons onbekend of de regeering zich spoedig geroepen zal achten om den verderfelijken opiumhandel nu ook te laten varen.

De algemeene vergadering der Vrije Schotsche kerk zal den 21 sten Mei te Edinburgh vergaderen. Onder de punten, die daar behandeld zullen worden, behoort het verslag van de afgevaardigden, die benoemd werden om een onderzoek in te stellen naar den staat der colleges, waar de aanstaande leeraren der Vrije Schotsche kerk worden opgeleid. Het is wel te denken, dat naar aanleiding van dat verslag discussiën zullen gehouden worden, want bij velen, al zijn zij ook in de minderheid, zetelt de overtuiging, dat minstens twee hoogleeraren de studeerende jongelingschap op voor de kerk verderfelijke paden leiden, en zijn er nog altijd in de Vrije Schotsche kerken elementen, die het gevaar, daardoor ontstaan, inzien, en dit niet alleen onder gemeenteleden, maar ook onder de leeraren. Men kan die voornamelijk in de Schotsche hooglanden vinden, waar nog steeds een volk schijnt gevonden te worden, dat de leer der vaderen aankleeft.

WIKCKEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen