Gemengd Nieuws

Dat in Engeland de Ritualisten in de Episcopaalsche kerk niet altijd hun drijven, om Roomsche ceremoniën en versieringen in de kerkgebouwen te brengen, ongestoord kunnen doorzetten, bewijst het volgende:

Een predikant had in een dorpskerk bij Surgon drie kruisen van metaal boven den kansel laten maken. Eenige gemeenteleden ergerden zich grootelijks over dezen «Roomschen gruwel"; men hield eene meeting en eischte van den predikant de wegneming van de voorwerpen die de verontwaardiging van velen had den gaande gemaakt. Toen deze weigerde en trachtte aan te toonen, dat de drie kruisen terecht boven den predikstoel waren aangebracht, toog eene menigte van lieden naar de kerk en zeide dat men het gebouw niet zou verlaten, of eerst moest de ergernis zijn weggenomen. Toen de predikant volstaadig weigerde om de menigte ter wille te zijn, kwam het tot heftige tooneelen tusschen hen, die den handeling van den predikant goedkeurden en hen, die aandrongen op de wegneming van hetgeen aanstoot gaf. Eindelijk haal den de laatsten eenige smidsknechts die de kruisen wegbraken, al was het ook midden in den nacht ge worden. Toen men eenmaal aan het breken was en de gemoederen opgewonden waren, ging men er toe over om al de andere «symbolen van het Roomsche pausdom" te vernielen. Of de predikant hierin zal berusten is de vraag.

Het levend begraven komt in China nog aliijd voor. Deze straf wordt alleen toegepast op hen, die door misdaden of door het lijden aan besmettelijke, voor ongeneeslijk gehouden, krankheden, voor een last der maatschappij gelden. De Fransche zendeling Pitou deelt mede, dat een hartstochtelijk opiumschuiver, die eerst al zijn goed en daarna zijne beide kinderen verkocht had, door zijne bloedverwanten levend begraven werd. De ongelukkige liet zijne beulen rustig begaan, hij verzocht als eenige gunst dat men hem gras op het aangezicht leggen zou. In Sanon woonde Pitou het meermalen bij, dat melaatschen levend begraven werden. In den regel boden .deze ellendigen geen weerstand, hetgeen te verklaren is uit het bijgeloof der Chineezen, 't welk leert, dat iemand in het leven hiernamaals lichamelijk zóo voortleeft, als hij hier is gestorven. Wie b. V. onthoofd werd, moet ook hier namaals aldus verminkt blijven voortleven en zijn hootd óf onder den arm óf aan zijn gordel dragen. Daaruit is dan ook te verklaren, dat men er in China zooveel manieren op nahoudt, om een doodvonnis ten uitvoer te brengen; hoe meer het lichaam daarbij misvormd wordt, hoe vreeselijker men de straf acht. De ergste straf die een Chinees kan worden opgelegd, is het Lin-tschi, waarbij de veroordeelde in stukken moet gereten worden; de zachtste doodstraf is door middel van ophanging. Ook het levend begraven worden is daarom, met het oog op het leven na dit leven, voor den Chinees geen oorzaak van verschrik king. Arme, blinde. Heidenen!

£en pienschenoffer in Indi'é, De priesters van ee dorpje bij Benares, hadden eene familie van Brami nên weten te overreden, om den löjarigen zoon aan de zwarte godin Koli tot een offer te wijden. Terwijl een groote menschenmenigte op den been was, werd de jongeling naar den tempel gevoerd, waar de eerste priester hem den hals afsneed en met het bloed van het slachtoffer het afgodsbeeld besprengde.

De Engelsche regeering schijnt niet in staat geweest te zijn, dit gruwelstuk te verhinderen. Het is te hopen dat zij voor het vervolg zoo zal weten op te treden, dat dergelijke dingen niet meer kunnen voorkomen.

Niettegenstaande alle maatregelen, die in-China ge nomen worden om het Christendom tegen te gaan, breidt het zich voortdurend meer uit. Het is nu zelfs doorgedrongen tot in het Keizerlijke Hofpaleis, daar onlangs de echtgenoote van den Chineeschen prins Tsehung zich doopen liet. Door het lezen van het Nieuwe Testament en van Christelijke boeken, die een harer hofdames van Presbyteriaansche zendelingen gekregen had, kwam zij tot het geloof. Tegenwoordig vereenigt zij bij zich iederen Zondagavond 31 inwonenden van het paleis tot stichtelijke overdenkingen.

Wegens het vermoorden van de twee Zweedsche zendelingen is door de Chineesche regeering een schijnonderzoek ingesteld. De eigenlijk schuldigen, nl. de beambten en de opruiende Literati (de apostelen van de zoetigheid en van het licht") werden voor bijgegaan en de schuld werd geweten aan de bewoners, die de zendelingen geherbergd hadden. Wanneer deze ze niet bij zich hadden gehouden, zou er geen moord gebeurd zijn, aldus luidde de Chineesche redeneerkracht van den rechtbank. Daarom moesten die menschen gestraft worden. Zij vluchtten evenwel naar de Zweedsche zendelingen in Hankow, die hen echter op ver zoek van den Zweedschen consul-generaal in Shanghai, en op de verzekering dat hunne beschermelingen niet gefolterd zouden worden, weer uitleverden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen