Recensie.

Vergimne men ons uit de jongste pennevrucht van Prof. Mr. D. P. D. Fabius, dat onder den titel van Huiskamer en Keuken bij den uitgever Donner te Leiden het licht zag, dit slot van de eerste schets aan onze lezers voor te leggen.

Met het loslaten van Gods Woord ontzonk het richtsnoer voor den bouw van het huisgezin; de grondslag van het gezag en de gehoorzaamheid. Kinderen kan men tijdelijk met zekere macht nog tej onder houden, beteugelen. Maar hoe inderdaad het gezag is ondermijnd, komt duidelijk uit, voor zoover men van eigenlijk gezag over de dienstboden steeds meer aarzelt te spreken, en het materieel gezag over de vrouw bij velen tot belaching werd, die eerst van De Genestet leerden giegelen over het »nekje", dat het hoofd doet draaien. Maar ook tegenover de kinderen moet, waar geen beroep op Gods ordening meer gedaan kan worden, het antwoord uitblijven op de vraag naar den grond van een gezag, dat niet, ethisch, afhankelijk wordt gesteld van hooger wijsheid of zedelijke voortreftelijkheid.

Ja, voor het gansche leven ontbreekt met het ter zijde stellen van Gods Woord de gemeenschappelijke basis, waartoe alle geschil, alle onderlinge moeilijkheid kan worden teruggebracht, wier uitspraken worden erkend als de autoriteit waarvoor allen hebben te buigen.

Waar bij Gods Woord wordt geleefd, is de weg tot vertrouwelijkheid gebaand. O, er is eene schuchterheid, !^ zonder welke vertrouwelijkheid ophoudt vertrouwelijkheid te wezen. Wie met den eerste den beste de intiemere dingen des levens bespreekt, is niet bij uitstek vertrouwelijk, maar kent de ware vertrouwelijkheid niet; heeft niets te vertrouwen.

Zonder vertrouwelijkheid kan geen huiselijk leven bloeien, want de innigheid is daarvan het merg. En toch wordt zij belemmerd, wanneer de vrees bestaat, dat straks het richtsnoer zal ontbreken om in die wereld van teerheid den weg te vinden; de ander zoo weinig van wat ons in de diepere diepten vervult zal verstaan, dat zijn antwoord is als de nachtvorst over den nauw geopenden bloesem; onze verkeerdheid, die openbaar zou worden, eene peillooze klove zal doen breken.

Gods Woord werpt zijn schijnsel ook over die fijnere deelen van het gemoedsleven, die een mensch zoo vaak huivert te betreden, en waar wij toch moeten komen, zal niet reeds onder menschen alle edeler plant van liefde en vriendschap vermageren en verwelken. Gods Woord, dat den laatsten bodem van het hart ontdekt, doet ook verstaan wat omgaat bij den naaste, en wie bij het licht van Gods Geest leerde inzien, dat m den mensch geen goed woont, en de kiem van alle zonde in ieders hart wordt aangetroffen, die verhoovaardigt zich niet tegenover anderer zonden, maar leert ook daarin slechts eigen hart beter kennen, en danken, niet daarvoor dat hij niet is als de tollenaar, maar dat, ofschoon hij is evenals deze, alleen genade hem bewaard heeft voor het uitbreken van de boosheid.

"Waar Gods Woord de grondslag van het leven is, en saam wordt neergeknield voor den troon van Gods genade, kan en moet het komen tot ontsluiting van het hart, en worden die verborgen zielebanden gevlochten, die voor een rijk huiselijk leven even onmisbaar zijn als de in den grond verscholen fundamenten, die nochtans de gansche woning dragen.

Maar zij het dan ook verstaan door wie nog aan den Bijbel de beslissing laten voor het gansche leven, ja, door wie erkennen, dat in de gezuiverde belijdenis der Gereformeerde kerken ook het pad is geteekendj dat voert tot de gezondste en diepste mystiek, dat allereerst van die gezinnen ook deze vrucht van hun belijden wordt verwacht, dat het huiselijk leven welig bloeit en de huiskamer geëerd wordt als een der rijkste zegeningen, die God in dit leven aan zijne schepselen geeft.

Dit korte citaat uit den rijken inhoud lokke tot lezing van het geheel uit, en waarborge aan den lezer den ernst van heel het stuk.

Juist ons Gereformeerde volk heeft er behoefte aan, dat het ook op dit huiselijk terrein dieper worde ingeleid, terugkeere tot juister opvatting, en Icere verstaan, hoeveel meer er achter het gewone leven schuilt, dan de oppervlakkige denker waant.

Het Calvinisme komt niet van boven af naar het volk, maar klimt uit het volle leven op.

En juist daaruit verklaart het zich, hoe een hoogleeraar in de rechten van de Vrije Universiteit zich tot zulk een onderwerp voelde aangetrokken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen