Buitenland.

Nadere mededeelingen omtrent Pandian.

Onze mededeelingen omtrent Pandian ontleenden wij aan de Allgemeine Eva7igeüsch-Liitherisc/te Kirchenzeitung, onder redactie van Dr. Luthardt te Leipzig.

In het nummer van 24 Maart lazen wij het volgende:

„Sedert vrij langen tijd houdt in onderscheiden streken van Duitschland een „Christelijk" Hindoe, met name Pandian, voordrachten met collecten voor de zoogenaamde zendingsarbeid die onder de Pariah's in den omtrek van Madras gedreven wordt. In het Leipziger Missionsblatt is met het oog op hem voor „fahrende Evangelisten", die niemand rekenschap geven om­ trent de door hen ontvangen gelden, gewaarschuwd, evenwel zoo, dat men zich'van een oordeel over hem onthield, omdat men hem niet kende. Inmiddels zijn omtrent hem nadere berichten ingekomen, en wel in de eerste plaats van zijne vrienden, die door den voortreffelijken indruk, dien hij maakte, er ten volle van overtuigd waren, dat de waarschuwing in het zendingsblad ongegrond was. Een blad, dat hij verbreidt om zich in te leiden, geeft zijn portret en roemt den omvang van zijn werk: prediking van het Evangelie in duizende dorpen, uitdeeling van Europeesche medicijnen bij epidemiën, godsdienstige voorlezingen voor studenten van Indische colleges enz, Eene levensbeschrijving die door hem geïnspireerd is, bevindt zich in het weekblad Der Giirtner, hetwelk als „orgaan van vrije Evangelische gemeenten in Duitschland en Zwitserland" te Witten verschijnt en in de boekdrukkerij van de daar bestaande Stadszending gedrukt wordt. Volgens dit blad moet Pandian als zoon van een Indischen „edelman" te Paruranie in het Madura district, waar volgens de sage het oude rijk van Pandia bestond, geboren zijn in het jaar 1S61. Op i2jarigen leeftijd is hij te gelijk met zijn vader in de Engelsche staatskerk gedoopt, op zijn 17de jaar ging hij naar een Wesleyaansch Seminarium, waarna hij in dienst van de Wesleyaansche zending als predikant en evangelist werkzaam is geweest. Daarna ging hij tot de Methodisten, later tot de Baptisten over, tot hij er eindelijk toe besloot om geheel „onafhankelijk" voor den arbeid in het Koningrijk Gods te leven.

Het is karakteristiek dat al deze veranderingen volgens de opvatting van dit blad enkel aanspraken op roem voor Pandian zijn, terwijl datgene wat hij gepresteerd heeft als redenaar en schrijver „groszartig" genoemd wordt, en er hoog wordt opgegeven van zijne voorname relatiën. Maar ook uit Indië zijn inmiddels authentieke inlichtingen omtrent hem gekomen. Uit deze blijkt het, dat Pandian twee malen liever zijn dienst heeft opgegeven, om onderzoekingen te ontgaan, die door hen welke over hem gesteld waren begonnen werden, de eene maal ging het over zijn zedelijken levenswandel, de andere keer moest het onderzoek loopen over het ontrouw handelen met het hem toevertrouwde geld. In Engeland heeft hij voorgewend, dat 1000 pariahscholen door zijn arbeid gesticht werden, heeft om zijn streven te bevorderen geld verzameld en wel 30.000 mark, „om verdere beden om hulp noodeloos te maken." Nadat het bedrog door Engelsche zendelingen aan het licht gebracht' was, bezocht hij nu Zweden en Duitschland met zijne collecten. De Baptistische zendeling Dudley te Madras, die zich voor zes jaren, toen hij nog een nieuweling in Madras was, heeft laten verleiden, hem aan te bevelen, heeft daarover bitter berouw en verzoekt uitdrukkelijk, hem verdere bedriegelijke handelingen in Duitschland onmogelijk te maken."

Uit het schrijven van Pandian blijkt het, dat de mededeelingen omtrent zijn verandering van kerkelijk standpunt om ten slotte geheel onkerkelijk te worden, juist zijn. Wij hebben ons gewend tot den zendeling Dudley te Madras met verzoek om nadere inlichtingen. Wij kunnen ons niet voorstellen dat een Baptistisch zendeling zoo zal spreken over Pandian, als men hem houdt voor een man die de uitbreiding van het Godsrijk op het oog heeft, gelijk hij gedaan heeft, ook al staat hij niet meer op Baptistisch standpunt,

Duitschland. Hulp van uit Duitschland aan de Protestantsche beweging in Oostenrijk geboden.

De bekende hoogleeraar Dr, Luthardt schreef aan het hoofd van zijn blad de Allgemeine Evangelisch-Luthersche Kirchenzeitung het volgende :

„Aan onze geloofsgenooten in Duitschland, Sedert maanden is in Oostenrijk eene godsdienstige beweging op den voorgrond getreden, die de harten der Ëvangelischen in ruimen kring met belangstelling vervult. Terwijl aldaar tot hiertoe slechts hier en daar enkele Roomschen den toegang tot de kerk der reformatie zochten, zien wij in de laatste maanden op verschillende plaatsen geheelê scharen toetreden. Sedert de dagen der Reformatie heeft Oostenrijk iets dergelijks niet beleefd. Reeds zijn vele honderden Evangelist geworden, en voor zooveel wij menschen kunnen nagaan werd de stap door de meesten met een oprecht hart gedaan. Overal wordt op levendige wijze het vraagstuk van den godsdienst besproken en dit geschiedt ook door eenvoudige lieden, door arbeiders en boeren, voornamelijk in streken waarin eenmaal de reformatie ingang vond en daarna door de tegenreformatie weder met geweld onderdrukt geworden was. Begeerig grijpen de menschen naar evangelische geschriften, wanneer zij maar onder hun bereik komen, het meest naar het nieuwe testament. En de evangelische kai)ellen en bedehuizen ook in kleine filiaalgemeenten zijn overvuld met menschen.

De evangelische gemeenten van de Augsburgsche confessie in Oostenrijk zijn niet in staat, door eigene kracht de taak te vervullen, die haar daardoor gesteld wordt. Er moet een meer overvloedige aanbieding van het woord Gods mogelijk gemaakt worden door prediking, het bouwen van kapellen en bedehuizen, door aanstelling van geestelijke hulpkrachten. Er moet ook door verbreiding van gepaste geschriften gearbeid worden om het evangelisch geloof dieper en helderder te maken en de stelselmatige aanvallen op de reformatie en jhare aanhangers te wederstaan.

Er komen dringende en herhaalde beden tot ons, en wij meenen het voor God en Zijn kerk niet te kunnen verantwoorden, wanneer wij nog langer met overelkandergeslagen armen terzijde staan, ; ^ Wij willen niemand aanhitsen en ons noch in de politieke beweging mengen, noch getrouwe katholieke Christenen tot ons lokken. Maar wanneer onze geloofsgenooten zwak zijn, moeten wij hen sterken. Wanneer men bij massa's brochures onder het volk werpt waarin het evangelisch geloof van de vaderen der reformatie in een hoek geschoven wordt, gelijk het feitelijk geschiedde, dan mogen wij niet langer zwijgen. Wanneer het zich laat aanzien, dat onbevoegde leidslieden dezulken, die met de katholieke kerk gebroken hebben, op gevaarlijke wegen brengen, zoo komt het er op aan de banier: Gods Woord en Luther's leer" op te heffen.

Om deze onderscheidene eischen te vervullen, is de krachtige hulp van de geloofsgenooten noodig, en wij hopen en vertrouwen dat deze met gaven en gebed geboden zal worden. Wanneer het werk uit God is, zoo zal onze aanbeveling niet te vergeefsch. zijn".

Wanneer men weet, dat Luthardt deze oproeping gedaan heeft in overleg met vele andere Christelijke mannen, dan wordt de beteekenis van dit stuk verhoogd. Mocht het van uit Duitschland gelukken de Protestantsche beweging in Oostenrijk op zuivere paden te brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen