Buiteuland.

Engeland. De voorzitter van de Congregationalistische Unie over den oorlog in Z.-Afrika.

De heer Carvell Williams heeft dezer dagen eene rede als voorzitter der herfstvergadering van de „Congregational Union" te New-Castleon-Tyne gehouden. Over den oorlog in Zuid-Afrika liet de heer Williams bij die gelegenheid zich volgenderwijze uit:

„Toen de Union verleden jaar in October te Bristol vergaderde, was de oorlog in Zuid-Afrika op het punt van uit te breken en de vijandelijkheden begonnen eenige dagen later. Het werd voorspeld, dat de < orlog ongeveer met Kerstmis uit zou zijn, maar hij heeft twaalf maanden geduurd, in plaats van drie. Men verwachtte dat men een gemakkelijke taak te verrichten zou hebben; een taak die weinig zou kosten; maar het is gebleken dat deze oorlog een der zwaarste en kostbaarste is waarin het land ooit gewikkeld werd. Wij weten maar weinig van ' de verliezen van hen, die v/ij „vijanden" noemen; maar wij kennen des te beter onze 'eigene verliezen. Ongeveer 4000 man zijn in verschillende veldslagen gedood of stierven aan hunne wonden. Ongeveer 6000 stierven aan verschillende ziekten, en ongeveer 30 000 zijn als invaliden teruggekeerd, waarvan velen voor hun leven verminkt zijn. Met hen dié gevangen zijn genomen 0} vermist werden, was de verlieslijst in het midden van September geklommen tot het ontroerend cijfer van 40, 000. Wat de kosten van den oorlog betreft, moet ik alleen zeggen, dat zij waarschijnlijk twaalf honderd millioen guldens zullen bedragen. Van de kolossale blunders welke zoowel hier als in Zuid-Afrika begaan zijn, van de afschuwelijke behandeling van zieken en gewonden, of van den toenemenden haat waarmede dit land ongelukkigerwijze door al te veel natiën der wereld beschouwd wordt — van deze dingen durf ik niet spreken. Ook gevoel ik geen vrijheid om te onderzoeken, of deze verwoestende oorlog al dan niet had kunnen vermeden worden; ook niet of het een rechtvaardige oorlog was of niet. Wij zijn zoo bitter en jammerlijk verdeeld geweest op dit punt, dat deze Union het beter gevonden 'heeft er over te zwijgen dan er over te spreken. Evenwel zijn er zekere quaesties welke in deze vergadering kunnen worden gebracht in de hoop dat men daarover wellicht tot overeenstemming zal komen.”

Zoo liet de heer Williams zich uit, in de gedachte dat de oorlog in Zuid-Afrika ten einde was gebracht. Inmiddels zijn weer zes weken verloopen en nog altijd woedt de oorlog voort.

Zeer is het te betreuren, dat de Christenen in Engeland niet eenstemmig zijn in het veroordeelen van de schandelijke politiek vsn Chamberlain. De Christenen en de menschen met nobele aspiratiën die het imperialisme veroordeelen, zijn verreweg in de minderheid, daar bijna het geheele Engelsche volk, de predikanten incluis, niet vraagt naar hetgeen recht is, maar wat de uitwendige macht van Engeland kan vergrooten. Toch is het een feit, dat er man­ , nen zijn, die niet alleen een open oog hebben voor het onrecht dat den Z.-Afrikaanschen republieken wordt aangedaan, maar ook daarvoor durven uitkomen. Dit blijkt uit het volgende.

De groote City Road Methodistische gemeente te Londen houdt elk jaar een feestmaal om hare stichting te herdenken. De gewoonte is, dat daarbij telkens een christelijke persoonlijkheid van naam uitgenoodigd wordt, of iemand die zich ter wille van het Engelsche volk verdienstelijk gemaakt heeft. Dit jaar wisten eenige heeren van de commissie voor het feestmaal het door te drijven, dat Jozei Chamberlain uitgenoodigd werd. Toen dit bekend werd in de gemeente, verhief zich een storm van protesten. Een groot aantal aanzienlijke leden der gemeente kwam te zamen en verklaarde dat onder geen omstandigheden Chamberlain op het feest mocht verschijnen, terwijl verklaard werd dat de gemeente voor de uiterste maatregelen niet zou terug deinzen, indien het toch gebeurde. Het verzet was zóó krachtig en algemeen, dat er niets anders overbleef dan den minister, die de uitnoodiging al had aangenomen, te kennen te geven, dat hij niet verwacht kon worden.

Op het terrein der tentoonstelling te Parijs is ook een congrespaleis gebouwd, waarin onderscheidene congressen gehouden werden. Ook hield men daar een vredescongres, waarop met alle stemmen tegen éen verklaard werd dat Engeland verantwoordelijk is voor den bloedigen oorlog in Zuid-Afrika. Opmerkelijk is het, dat deze resolutie genomen werd op voorstel van Engelschen die het congres bijwoonden.

De zedelijke waarde van deze uitspraak wordt echter niet weinig verminderd doordien hetzelfde congres ten opzichte van den oorlog in China uitsprak, dat alle onheil daar veroorzaakt was door het drijven van „zekere zendelingen".

— De vereeniging der twee vrije kerken.

De twee vrije kerken in Schotland zijn in de laatste week één geworden. De kerk van de Original Seceeders die zich in 1648 losmaakte van de staatsmacht en later werd tot de United Presbyterian Church, was oorspronkelijk zeer gering. Slechts vier predikanten waren er om hen voor te gaan om de banden, die de overheid om de kerken geslagen had, te verbreken.

Het volk was in die dagen door den langen strijd uitgeput. Karel, koning van Engeland, wilde den Anglicaanschen kerkvorm, die vele Roomsche ceremoniën behouden had, ook aan de Schotten opdringen, ofschoon deze de Engelsche liturgie als Baalsdienst verfoeiden. Daardoor kwamen de Schotten er toe om een verbond of Covenant te sluiten. Daaruit volgde een langdurige oorlog; de kerk kwam ten slotte onder de macht van den staat; de groote menigte schikte zich hierin, en die dit niet konden, behoorden niet tot de rijken en de machtigen naar de wereld.

De Seceeders zijn gegroeid tegen de verdrukking in. De leiders beschouwden geheel Schotland als hun arbeidsveld, bouwden niet alleen hunne kerken, maar hielden overal meetings, discussieerden, stelden quaesties aan de orde, die het staatkundig en kerkelijk leven betroffen, enz. Zoo handelde de Carnevonians, die reeds vroeger met den Staat gebroken hadden, niet. Deze wilden hunne staatkundige rechten niet uitoefenen onder eene constitutie, welke de sanctie van de eenige autoriteit miste die als Goddelijk kon beschouwd worden. Maar de Seceeders hadden geen klacht over den Staat op zich zelven beschouwd, noch over de kerk; zij vonden de fout alleen gelegen in de wederkeerige verhoudingen van beide lichamen; vooral omdat de overheid besloten was souvereine rechten over de kerk te laten gelden. Het gebeurde menigmaal, dat letterlijk door de gewapende hand van de Overheid aan Gereformeerde kerken leeraars werden opgedrongen, van welke zij niet gediend waren. Men kan daarom verstaan dat de Schotsche Seceeders van de macht van den Staat spraken, als van de regeering van den Anti-Christ.

De omstandigheden waaronder de Vrije Schotsche Kerk in 1843 geboren werd, waren geheel anders. De Vrije kerken hadden zich in Schotland ontwikkeld en wedijverden met de Staatskerk. Door het réveil was ook in Schotland het geestelijk leven ontwaakt. En toen de Staat het z. g. patronaatrecht wilde handhaven, heett een groot deel van het Schotsche volk zich daartegen verzet. Toen braken niet vier, maar vijfhonderd predikanten met de Schotsche Staatskerk en de vrije Schotsche kerk werd geboren. In den grond der zaak was de daad der vijfhonderd leeraars en van duizenden leden der gemeente een uitvloeisel van de beginselen die de Original Seceeders reeds voor twee eeuwen in toepassing hadden gebracht.

Deze twee kerken komen nu eindelijk bijeen, ieder uit haar eigen verleden. Zullen zij ineensmelten? Het schijnt ons toe, dat alleen wanneer in de vereenigde kerken eene beweging ontstaat om tot de door velen verlaten paden terug te keeren, de twee stroomingen één zullen worden. Geschiedt dit niet, dan is het te vreezen, dat men één zal worden door samen af te glijden op het hellend spoor van de z. g. „down grade", of het loochenen van de hoofdwaarheden van de belijdenis der Gereformeerde kerken.

Opmerkelijk is het, dat het verzet tegen de vereeniging van beide kerken alleen gevonden wordt in de kerken der Schotsche hooglanden, waar men over het algemeen nog het trouwst vasthoudt aan de Gereformeerde belijdenis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen