Gemengd nieuws.

Wij deelden reeds in dit blad mede, dat de tachtigjarige apostel van de Nieuwe Hebriden in de Zuidzee, Dr. J. G. Paton, na eenigen tijd in Engeland vertoefd te hebben, weder teruggekeerd is tot zijn arbeidsveld, waarop hij zoovele jaren met zulk een uitnemenderi zegen ge rbeid heeft. De grijze zendeling schrijft in The Christian het volgende: »God heeft ons meer dan löooo menschen gegeven, die het christendom omhelzen, en daaronder 330 personen, die als onderwijzers en evangelisten, ons tegenwoordig helpen, om de overblijvende bevolking van 40 tot 60000 kanibalen, te brengen tot den Heere Jezus Christus.

Te Malekula en de omringende eilanden dragen de inboorlingen bijna geen kleeding. Zij vermoorden zeer dikwijls hen, die een hoogen ouderdom b reiken, en hen, die lang ziek zijn, of zij begraven hen levend. Wanneer hunne kinderen v n het vrouwelijk geslacht den leeftijd van 6 tot 12 jaar bereikt hebben, trekken zij hun de voortanden uit, en verkoopen haar dan aan de hoogsten bieder voor 6, 10 of 12 rammen. Het gebeurt, dat de kooper reeds drie of meer vrouwen bezit. Hij kan jong zijn, maar over 't algemeen is hij oud. Of het jonge meisje ook al weent, en smeekt om niet verkocht te worden, daarop wordt niet gelet. Haar vader beschikt over haar naar willekeur, en onder bewaking van mannen, die met geladen geweren gewapend zijn, neemt de kooper haar mede naar zijn huis. Indien zij wegloopt, gelijk dikwijls gebeurt, wordt : ij met geweld weer teruggebracht. Indien zij voor de tweede maal wegloopt, wordt een rij van drie of meer gaten in haar borst of zijde, met brandende stukken hout gemaakt. Als zij voor den derden keer ontsnapt, bindt men een gloeiende steen achter haar knie, of haar knieën, waardoor zij zulke brandwonden krijgt, dat zij niet meer kan wegloopen. Zoo worden sommigen voor hun leven verlamd. De kooper kan haar aan een ander overdoen, of haar naar zijn believen dooden. Niemand ziet daar iets kwaads in, want zij is zijn eigendom, en hij kan met haar doen wat hem goed voorkomt. Geen wonder, dat de vrouwen door de mannen als lastdieren gebruikt worden.

Alleen de leer van onzen Heere Jezus kan in deze jammerlijke toestanden verandering brengen. Er zijn op het eiland Malekula sedert eenige jaren drie zendingsstations, te Uripio met 54 leden, te Pangkumu met 86 leden, te Aulua met 500 leden. Deze leden doen al wat in hun vermogen is, om den zendeling te helpen, ten einde anderen voor den dienst van Jezus Christus te winnen.

Hoe zou het onze helpers in het vaderland verheugen, als zij gezien hadden hoe op den laatsten Zondag bijna 300 menschen onder de prediking opkwamen, toen ik 11 jongelieden doopte, en het heilig Avondmaal bediende aan 6 blanken en 163 inboorlingen, die allen op het groene gras waren neergezeten. Slechts weinige jaren geleden bediende ik den doop aan de zes eerste bekeerlingen, en bediende toen voor het eerst het heilig Avondmaal. Onze bekeerlingen vormen Christelijke dorpen, gewoonlijk wonen zij naast elkander, en beginnen en eindigen eiken dag met lofzang en gebed. Zij trachten het Evangelie ook aan anderen te brengen. Door het verschaffen van ammunitie en vuurwapenen zijn velen in den laatsten tijd verdorven of gedood geworden, zoodat groote ellende over de nog wilde bevolking gebracht is. Dit is hoofdzakelijk door Fransche, maar ook door andere handelslieden geschied.»

De bisschop van Londen is opgeti'eden tegen een vicar (hulpprediker), die Roomsche ceremoniën in zijn kerk invoerde. Deze hulpprediker, de heer Evans, beklaagde zich hierover in een Roomsch blad. De redacteur van dit blad gaf den heer Evans echter geen gelijk. Deze schreef dat het zonderling was, dat een Anglicaansch predikant leeringen in de Kerk van Engeland wilde leeren. die kennelijk aan de Kerk van Rome ontleend zijn. De vraag werd daarom door den Roomschen schrijver gesteld: «Waarom propageert de heer Evans niet deze waarheden door de Kerk binnen te treden, aan welke zij werden ontleend? » Dit is zeker de spijker op den kop geslagen. Het is en blijft oneerlijk, Roomsche leeringen in eene Protestantsche kerk te willen verkondigen.

De Aartsbisschop van Canterbury, Dr. Temple, is in Londen overleden. Hij werd in 1821 geboren; in 1869 werd hij bisschop van Exeter, in 1885 bisschop van Londen en in 1896, dus op vijf en zeventigjarigen leeftijd, aartsbisschop van Canterbury. Hij werd dus de primus der Anglicaansche staatskerk. Men moet zich echter niet voorstellen, dat de macht van den aartsbisschop van Canterbury over de Anglicaansche staatskerk dezelfde is als die van den paus over de Kerk van Rome. Het blijkt althans telkens dat de AngUcaansche aartsbisschoppen en b sschoppen weinig verandering in den gang van zaken der Kerk kunnen brengen. Wat zij vermogen hebben zij alleen aan persoonlijken invloed te danken. Dr. Temple was een gematigd hoog-kerkelijk man, die zeer op het laatst van zijn leven ijverde voor de wijziging in de schoolwet, die onlangs haar beslag kreeg, en die ook krachtig strijder was voor de geheel onthouding. Ook mag hieraan toegevoegd dat Dr. Temple om zijn arbeid en karakter ook door dissenters in eere werd gehouden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen