Gemengd nieuws.

Een tocht op de Doode Zee. In de Jewish Chro-}iicle geeft een ingenieur, in een brief uit Jeruzalem, een hoogst belangwekkend relaas van een vaart op de Doode Zee, op een den Griekschen Patriarch toebehooi ende motorboot. Deze was in Duitschland gebouwd, met groote onkosten naar de oevers der Jordaan bij Jericho overgebracht, om daar te worden ineengezet, en men mag den ingenieur gereedelijk gelooven, waar hij verklaart, dat zulk een tocht daar nog nooit ondernomen werd. De man had erbij kunnen voegen, dat hij ook wel nimmer in de gelegenheid zal komen om een dergelijk uitstapje te herhalen, want de Turksche regeering heeft, zoodra zij er van hoorde, het bevel uitgevaardigd, dat geen herhaling van zulke tochten op de Doode Zee mag gedoogd worden.

Waarom dit verbod genomen werd, verstaan wij niet.

Als men zich plaatst op het standpunt van een toerist, die veel genieten wil, was de motorbootvaart misschien nogal teleurstellend, want de deelnemers kregen niet veel schilderachtigs meer te zien, zoodra zij de Jordaan, met haar dichtbegroeide oevers, verlaten hadden, en uitgingen op de zilte wateren dezer doodsche en geheel verlaten binnenzee van het Heilige Land.

Doode visschen zagen zij bij menigte daar waar de Jordaan zich ontlast, doch overigens niets dat hen aan een levende wereld mocht herinneren, behalve talrijke vogels. Doch deze bewogen zich hoog in de lucht boven het vlak der wateren, welke, aanvankelijk, groen, op eenigen afstand van de boorden in blauwe tinten waren overgegaan.

Midden op de zee was het schouwspel uitermate vreemdsoortig en doodsch. De reizigers zagen om zich heen niets dan hooge, doch gansch onbegroeide bergen, met zout en zwavel overdekte wanden. De golfslag spoelde onophoudelijk dikke asphaltblokken naar de stranden. De lange kam van den Moab berg verried allerwegen diepe kloven, boordevol met zout en asphaltmassa's. Zuidwaarts schenen zoutheuvelen uit den waterboezem op te rijzen. De hitte werd ondragelijk onder de moordende stralen eener onbewolkte zon, en de reizigers waren verheugd de schaduw op te zoeken, luttel als zij was, welke een hooge oever hun bood.

Bij de plek, waar zij landden, bevinden zich de warme bronnen van Callirhoë, uit Genesis bekend als Jemin, en eerst in het begin der vorige eeuw her ontdekt. Twee stroompjes, het eene met warm, het andere met koud en drinkbaar water, vloeien hier in de stroomen, zonder zich te vermengen.

In een holte, door de warme beek gevormd, lokte het heldere water de reizigers tot een bad. Het water bleek echter zoo prikkelend voor de huid, dat zij de uitwerking nog langen tijd gevoelden ondanks een hernieuwde indompeling elders.

Bij de koude beek werd op een lommerrijke plek ontbeten. Na den maaltijd, 'beklom de schrijver een der omliggende heuvelen: welk een ijselijke woestenij! Nergens eenig teeken van leven, overal een doodsche stilte, kaal, maar indrukwekkend, gelijk een reusachtig graf.

Hoe blij waren de reizigers, toen zij naar de oevers der Jordaan terugkeerden, en daar andermaal de tamarisken, de wilgen en het welige riet aanschouwden, waarin de oevers gehuld zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen