„De eerste dag”.

[Nieuwejaar 1915].

Toen was h'et avond geweest, en. het was morgen geweest; de eerste dag.

Het is weer de eerste dag vsxi e^n nieuw ingaand jaar. Zeg zelf, is 't dan fliet of die dag, zoo kort na ons bezielend Kerstfeerst^ en onder de bange geruchten van het oorlogsveld, ook u aan Vondels keurzang komt-herijineren, , alsof 't ook ons werd toegeroepen:

«Soo velt de zeys de korenayren Soo schud een buy de dorre blaren Wanneer het stormt in 't wilde woud"!

Om er dan als scherp verwijt ook aan Europa's hedendaagsche Overheden op te laten volgen:

Wat kan de blinde Staatszucht brouwen Wanneer ze raest uyt misvertrouen! •Wat is Soo schendigh dat haèr rout"!

En toch, hoe beklemd de stemming van veler - gemoed ook zij, toch brengt die eerste dag verademing. Wat in het voorafgaande jaar achter ons ligt, viel nu eenmaal niet meer te veranderen. Die Verschrikking hebben we doorleefd. Onder dat harde juk zijn we doorgegaan. En al gaat nu de reusachtige oorlog in het nieuwe jaar "met ons mede, er blijft dan toch de stille hope, dat althans het verder verloop van dit jaar den gruwel stuiten en ons weer vrede brengen zal. Een heel jaar is zoo lang. Er kan in 't jaar dat we nu tegengaan, zooveel veranderen, zooveel beslist worden, en 't einde kan terugkeer van rust onder de volkeren zijn. En daarom stemt de eerste dag vooral van dit jaar ons zoo hoopvol. Ja, al ontbrak er alle grond voor hoop, ge zoudt nog die hoop uzelven opdringen. Met God gaan we ook dit jaar in. Moge zijn erbarmen ons uitkomst beschikken.

Die eerste dag van het nieu We jaar bezat steeds zoo hooge aantrekkelijkheid. Het sombere zonk dan in 't verleden weg. Rond ging men in onze steden en , dorpen, om elkaar een gelukkig nieuwjaar toe te wenschen. Gebeden voor het nieuwe jaar gingen in het bedehuis óp, ' werden in den huiselijken kring door alle huisgenooten saam eerbiediglijk opgedragen, èn als de eerste dag ten einde liep, en men vóór het zich ter ruste leggen nederknielde, sprak er in de bede die omhoog'ging, een blijde, heerlijke drang, of het onzen God behagen mocht, ons in dit nieuwe jaar met vernieuwing van levensvreugd in-en uitwendig te verrassen.

Waar geen dieper leven gekend werd, sloeg de nieuwjaarsvreugde, het is zoo, maar al te vaak in brooddronkenheid over, 'onrzich over den ernst van het leven heeri'te 'zetten, maar er bleef toch ook steeds een heiliger kring in 4en lande, , die dien eersten dag van het jaar dporleven mocht voor het aangezichte Gods.

Het nieuwjaar doet denken aan onzen geboortedag'. Dan er is ook herinnering aan een nieuw begin, het begin van uw leven. En ook dan klaart het om ons oog op. Ook dan heerscht in hart en huis een stemming van vrede en vreugde. En ook dan komt men van allen kant ons zijn gelukwenschen bieden, of in 't jaar dat dan ingaat, onze God ons genadig mocht zijn. Op den eersten dag, toen ons leven op aarde begon, wisten we zelf daarvan niets af. Anderen verheugden zich om onze geboorte. Maar sinds kwam tóch de heugenis aan het begin van ons. leven ook ons verkwikken. God die ons schiep enons 't aanzijn gaf. God die' ons plaatste op onzen levensweg. Onzei God die ons tot hiertoe geleid heeft. En nu weer een nieuw levensjaar dat we tegengaan. Altoos 'met de hedè, öf nu wat • lager bedoelen in ons was, wijken mocht, 'en wat op hooger en heiliger doeleinde mikte, mocht winnen en khmmen.

De eerste, dag gaat altoos op den Heere onzen God terug. Zoo was het met den eersten dag-, waarvan Genesis meldt, bij de Schepping. Zoo was het met den eersten (k, g, toen we het levenslicht aanschouwden. Zoo is het nog met den eersten dag der week op eiken Sabbath. En zoo is 't ook nu weer met den eersten dag van het nieuwe jaar. God alleen heeft ook dit jaar, ^ dat nu ingaat, in zijn hand. Bij hem is de hoorn van overvloed, waaruit alle heil en zegen ons moet toevloeien. Het nieuwe, het beging het eerste in de rij, gaat altoos van Hem, van onzen Schepper, uit. En dan vloeit-het uit zijn hand ons in heilige reinheid toe, en kan alleen door onze hand besmet en met zonde vermengd worden.

Vandaar dan ook op den eersten dag van het nieuwe jaar dat bezielende gevoel van vrijheid en blijheid. Er was zooveel droefs, er kon hu zooveel anders en beter worden. Er was zooveel dat drukte en de ziel laeklemde, en ér kan nu zooveel ontspanning en verruiming intreden. Met de bede dat het zóó inderdaad zijn moge, staart dan ons zoekend oog de toekonist tegen. En verdonkert zich dan voor onzen blik de horizont, zoodat 't al vraagteekens zonder antwoord blijven, dan glanst toch aan dien horizont altoos de mogelijkheid, dat een jaar van geluk ons mocht beiden, en drinltt ons hart die ons toestralende hope met volle teugen in, omdat 't geloof de genade Gods Voor ons levendig houdt.

Natuurlijk mag de geloofsglans, dien de eerste dag van het ingaande jaar voor ons doet tintelen, ons niet verleiden tot onbezonnen luchthartigheid. Ernstig, hoog ernstig zelfs blijft de toekomst die dit jaar de levenspoort voor ons ontsluit. Maar evenmin moogt gè - het bedoelen van uw God wegcijferen, dat zulke dagen ü de beklemming uwer ziel zullen verruimen.

Waartoe toch gaf uw God u anders den Sabbath, dan opdat, na de moeite der week, uw ziel zich in Hem verheffen en verruimen zou ? Wat beteekent de heugenis van uw eerste leven, ' dan dat ge met vrijer vleugelslag de toekomst zoudt tegengaan? En zoo ook, waarom anders heeft God niet een eindeloozen loop, maar een kringloop der dagen in de jaaromwenteling ingesteld, dan om breking in ons vaak zoo somber leven te brengen? De poëzie, die Hij den Psalmist inspireerde, deelt zich opk in maat en vers in, en gelijke poëzie heeft 't God beliefd, door de verdeeling van 't leven in de maat van jaar en v.eek en dag, als ware 't in heel onze existentie op deze aarde te doen ruischen.

Ge moogt, zoo ge God vreest, niet eindeloos door in de beklemming der ziel uzelf benauwen. Als de ziel in u zich te gestadig en te aanhoudend neerbuigt, bestraft de Psalmist ze in zijn zang van het hijgend hert. Ernst zeer zeker, en. nogmaals voegen we er bij, hooge ernst, maar niet zulk een u opsluiten in uzelf. Niet aan u is het bestel der dingen in handen gegeven, en evenmin aan uw medemensch, die om u is. De Heere geeft het lot der wereld niet uit zijn handen, en ook uw lot en het lot van uw gezin en land kan geen creatuur hem ontnemen. De Heere regeert. Hij alleen. Hij in elk volk. Hij in elks persoonlijk leven. En wee u, zoo ge door uw weemoed en uw angst . u aan gaat stellen, alsof uw God het bestel der dingen uit zijn hand liet schieten, en'het aan het geval of aan het noodlot overgaf.

Zoo mag het onder de geloovigen, zoo mag het onder Gods volk niet zijn. De Heere regeert, en 2ÓÓ als het Hem belieft om ons te regeeren, moet 't ons lief en goed zijn, ook al knakt er ons hart onder. Immers ook 't leed is ons medicijn, en zoo we het willig indrinken, zal onze hemelsche medicijnmeester het ons ter redding doen gedijen.

Vandaar de rijkdom van eiken eersten dag. in uw leven, in elke week, en bovenal wanneer weer een nieuw jaar ingaat. Dan verdringt zich in uw hart bede na bede, en het geloof draagt die beden voor den Troon des Almachtige. En gaat ge dan morgen dat nieuwe jaar weder-in, dan zal uw geloof met de dagen en weken en maanden met u voortschrijden en u verzeilen, en u vastelijk doen verstaan, dat ook dit jaar, zoo 't maar met uw God doorleefd mag worden, u weer rijker en rijper zal maken voor uw eeuwig aanzijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen