„Laat deze drinkbeker van mij voorbij gaan".

En een weinig ri'.oortgcgaan - rijncW, viel hij op zijn aangezicht, biddende en zeggende: ijn Vader, indien het mogelijk is, laat deze drinkbetcT van mij voorbijgaan; doch niet gelijk ik wil, maar gelijk Gij wilt. MattKeus 26 : 39.

Bij het indenken van het lijden des Heeren misleidt ons zoo licht een l> egrijpelijk misverstand. Een mi.sverstand, hierin bestaande, dat de Christus in ónxe geestelijke schatting, wel bedien, te hoog staat, 'om in den eigenlijken ïin voor de uitwendige sthart gevoelig te zijn geweest.

Reeds in het gewone leven bespeurt ge telkens wat ook onder niensrhen de wilskracht en de /xlfbeheersching tegen de lichaamspijn vermag. Zie maar het sterk sprekend verschil tusschen een kind eb. den volwassen man. Het kind kan door het' instrument nauwelijks even worden aangeraakt, of het gilt het uit van pijn, , terwijl de volwassen rnan veelal zidi zelf beheerscht, en vaak 'zonder een traan te laten, een gevoelige operatie ondergaat. Z-elfs merkt ge gedurig verschil in dit opzicht tusschen den eenveudigen burger, en-een hooger geplaatst persoon. • Een eenvoudig persoon geeft allicht aan zijn geraakt gevoel toe, on uit een kreet-van smart, terwijl omgekeerd iemand van geoefende wilskracht zich zelfinhoiidt eu beheerscht. En nog sterker is dit steed'b uitgekomen hij de martelaren, en martelaressen. 'Hoe bitter men deze helden, en lieldinnen'dés gelöofs ook-gekweld en gepijnigd heeft, liiet' akoos, ' maar in den regel toch, triumfeerdeii" ook deze over. hun smart. Soms leken zij bijna geheel onaandoenlijk voor lichamelijk leed.

De indruk, • hierdoor verkregen, dat wie geestelijk' hoog staat, het gevoel van pijn zóó weet te beheerschen, , dat 't-ten, , - slotte met onaandoenlijkheid gelijk staat, heeft er nu ma^r al te vaïk toe-geleid, om na ook onzen Heiland in zijn bitter' lijden voor te stellen, als : greep toch eigcnüj'k de lichamelijke smart hem ternauwernood aa'ni en als stond hij te hoog, om. er doof overmeesterd - te worden, ióelfs neigt men er dan toe, om het eigenlijke lijden van den Man van Snmrte minder in wat zijn lichaam leed, te zoeken, dan wel in de demonische aanvechtingen, waaraan hij onder zijn lijden ten prooi was.

• Juist hiertegen komt nu het lijden van den Christus in Gethsemané getuigen. Er ligt toch in dit lijden in Géthseiiuiné iets, dat in veler voorstelling van den Heiland niet past. Of men toch wil of niet, Gethsemané laat bij velen vaak den indruk a^.hter, alsof er, zij 't met allen eerbied gezegd, iets zwaks in Jezus' houding was.

Tot dusver had Jezus zelf, keer op keer, üijn komend lijden, lot zelfs den kruisdood, in klare taal aan zijn discipelen voorzegd. En zoo dikwijls Je^us dit deed, viel er nimmer eenige smartelijke aandoening in Jezus te bespeuren. Wel bij zijn discipelen, die 'c uitriepen: Heer, dit zal u geenszins geschieden. Maar niet bij Jezus zelf, die veeleer zijn discipelen over zulk een klaagtoon bestraffié-Het was voor Jezus.bijna iets demojiisch, dat er zulk protest tegen zijn lijden van den kant der discipelen opkwam.

De profetie, van eeuwen her had 't voorspeld, dat d€ Messias lü Man van sniarte zou zijn. Zelf iiadjezus die profetitcn overgenomen enherhaald. Steeds verkeerde Jezus derhalve onder den indruk, dat hem eeii bitter einde te wachten stond, maai-zonder dat bij 't betuigen hiervan ooit een toon van droefenisse over Jezus lippen was gekomen.'

Doch vergelijk daarmee nu Gethsemané, en het is immers alsof dat hooge zielsbestaan Jezus hier voor een oogenblik begaf.

Zoover zelfs scheen Jezus hierbij in te zinken dat bange droefenisse hem beving, dat verschrikking over kwam, en dat hij behoefte er aan gevoelde, om door zijn drietal geen oogenblik verlaten te worden. Zelfs verzonk Jezus in zulk een innerlijke worsteling, dat' een engel des Heeren hem moest ondersteunen. En wat oiis onder dit alles nog het meest bevreemdt en raadselafhlig aandoet, is, dat in (ietlisemaue zelf de bede over zijn lippen kwam; ».Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat deze drinkbeker voorbij gaani" Zelfs voor een martelaar, die op 't oogenblik, dat zijn leven l-> edreigd werd, zoo smeekte, zou ziük een bede twijfel aan zijn hoogen moed doeft doen opkomen.' Hoeveel te meer bevreemdt dan zulk een bede niet bij onzen Heiland.

»Mijn \''ader" is de teederste uiting, waarmede-de .Christus zijn God kan aanspreken, en die dan ook in het Evangelie, zoo zelden voorkomt. En nu wordt de vraag gesteld, of zijn kruisdood, of zijn dragen van den vloek, of de vergieting van zijn bloed voor de redding der geloovigen, we! noodzakelijk is ; of het niet ook zonder zijn kruis zou kunnen verloopen; en zoo dit kon en mogelijk was, of zijn lieve Vader hem dan dit bittere lijden dat hij tegenging, niet sparen kon.

Nu baat het niet, of we hier al overheen lezen. Het waren .in Gethsemané vooral zoo donkere oogenblikken die Jezus doorleefde. Elk woord dat over Jezus lippen in dien hof kwam. kwam op uit het diepst zijner ziel.

Gaan we nu in die bede: Vader, laat deze drinkbeker van mij voorbijgaan 1 tot op den diepsten grond in, dan komt het klaarlijk uit, dat in die bede Jezus tiunschdijke natuur ain-ik. En ook blijkt hieruit, dat juist eer het lijden . voor Cajapha.s en Pilatus, op den weg naar Golgotha, ea a.an het Kruis aanving, die meusihelijke natuur tot Itaar volstrekte uiting is gekomen, Wie alleen op Jezus (.loddelijke natuur zag kon 't zich voorstellen, dat 't lijden voor deh: Christus - slechts (fii schijn van lijden had, maar iets was dat Hem ia zijn innerlijk wezen o-naangevochten liet. En dit nu juist zou aan het zoenoffer alle waarachtige beteekenis ontnomen hebben. Wat (.iolgotha ons brengen zou, kon niet zijn een schijnvertooaing van hemelschc majesteit, het moest het vkeschgewnien Woord zijn, dat - met volkomen menschelijke aandoenlijkheid het lijden onderging. Zóó eerst, en zoo aileen, zou in den Kruisdood het zoenoffer voor zijn volk zijn gebracht.

Juiüt aan deze r.oodzak.eKj.kheid nu ontleent tièhsemané zijn - .geheel eigenaardige beteekenisv ..•-, . - , . • j . ,

•Hier toch in-Gethsemané was het, dat t den OhHsCus-^« moede werd, alsof zijn ..men--', éhélij^c--naJtuur - door - zijn Gpddelijfe Zoonschap werd losgelaten. Tusschen. den .Zone^Godsrea den Zoon des Menschen was een'GöfldëUjlt verband gel«^d, maar dat men toch met voorbij aie hoe dit verband dan eens strenger dan osser wezen kail.'Ais Jezus' hongerdel'Werktè ijn menschelijke, 'en niet zijn Goddelijke natuur-.^ Die bezwoer veeleer dén honger, zoodstt Jezus ijf, weken achtereen, .zonder, spijze-bleef in de - woestijn. • Zoo waien er dan oogenblakkeiï in Jezus leven, dat' het .Cioddelijk ik in-hemalle menschelijke aando.rnlijkheid geheel' te boven. kwam. Maar evenzob wareii' er ••geheel andere oogenblikken, waai'in de behoefte, de zwakheid van zijn menschelijke natuur, aan zichzelf overgelaten, hem beheerschte. Dit gaf merkbaar onderscheid. De ééne maal bezwoer en bedwong zijii heilig ik alle besef van menschelijk leed, maar evenzroo waren er anderzijds oogenblikken, dat de menschelijke natuur . in Jezus 5terk - spreken ging. En dit nu juist .greep 't sterkst plaats in Gethsemané. Onder het afbidden van den kruisdood--was het de menschelijke - natuur-van Jezus, die, als van den Geest losgelaten, tot uiting kwam.

Dit nu was niet een betooning van gebrek aan geloofsmoed'-en wilskracht, maar, veeleer een uiterste spanning, - waardoor: de Messias, heen moest worstelen, ora als onze plaain> em\Mgfr den zoen voor eeuwig te weeg te brengen.

Het kon niet zijn een Goddelijke hoogheid van geest, die, ' los van ons 'menschclijk lijden, voor ons intrad. Om ons wezenlijk den zoen te brengen, moest het de Zoon des menschen zijn, die door den Zone Gods aangenomen, het lijden leed in al zijn bitterheid; en als .mensch ten slotte er onder bezweek, om alleen-door Goddelijke beschikking het "weer • te boven te komen, en zoo hèt heil in' de vergiffenis te doen doorbreien.

Het was niet de Zone Gods, in onderscheiding van" den Zoon des menschen, maar de Zone Gods, die zich in den Zoon der. menschen als 't ware vernederde èn vernietigde, die als de Man van - Smartc, - ons de-redding zou aanbrengen.

Vandaar-dat Gethsemané aari Golgotha moest voorafgaan. - Zónder Gethsemané--zon-Golgotha ons nimmer den vrede door het bloed des Kruises hebben aangebracht.

De mensch in Jezus moest tot de bede komen: »Mijn Vader, indien het mogelijk is, la^t-dit lijden van mij voorbijgaan», opdat de Zone Gods voor ons 't rantsoen zou kunnen opdragen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen