Buitenland

Engeland. Vereeniging der Kerken. De apostolische successie een struikelblok.

Er wordt van verschillende zijden in Engeland aangedrongen op een hereeniging van de onderscheidene Kerken. Het Engelsche volk heeft uit een religieus en moreel oogpunt door den ge voerden oorlog groote schade geleden. Om die zooveel mogelijk te herstellen, willen velen, dat de kerken haar gedeeld leven zullen laten varen, om als een eenheid de verwoestende krachten van het ongeloof en de daaruit voortspruitende revolutie het hoofd te bieden en zoo mogelijk te overwinnen. De kerk moet daarom weer één worden. Daarbij is geen sprake van een hereeniging met de Roomsche Kerk. De actie der Ritualisten in de Anglicaansche Kerk leidt wel daartoe, en groot is in Engeland het aantal clergymen en laymen, die langs Ritualistische wegen van geleidelijkheid, in den schoot der Roomsche Kerk zijn gebracht. Maar door de leiders der Ritualistische of Katholieke beweging wordt het steeds pertinent ontkend, dat men de Engelsche of Anglicaansche Staatskerk eder onder de hiërarchie van Rome wil terugrengen.

En zijn er die. een vereeniging zoeken van e Anglicanen en Nonconformisten, als Methoisten, Presbyterianen, Baptisten, Congregatioalistea enz. Volgens ons moet deze actie misukken. Er zijn nog onlangs door bisschop ore bij de samenkomst der Church Union geoelens uitgesproken, waaruit blijkt, dat al heeft ij woorden van liefde en vriendschap ten opichte van de Nonconformisten laten hooren, ij toch als grondslag der vereeniging vasthoudt an de «apostolische successie." Dit wil zeggen, at men van Ritualistische zijde verlangt, dat redikanten die niet door een Anglicaanschen isschop zijn geordend, die ordening nog zullen oeten ontvangen. Daarop zal een vereeniging et de Nonconformisten afstuiten. De Evanelischen in de Anglicaansche Kerk zullen welicht geneigd zijn dezen eisch te laten vallen, aar zij zijn verreweg in de Engelsche Kerk n de minderheid. En zullen de Baptisten den inderdoop aannemen, of zuUen de Presbyteriaen zich voor den doop der volwassenen verlaren? Zullen de Calvinistische Methodisten an Wales hunne belijdenis omtrent de Souveeiniteit Gods in zaliging, van den zondaar aten varen? Deze en andere vragen kan men tellen, en ons dunkt dat het antwoord voor de and ligt. Van eene vereeniging der Evangeische elementen in de Staatskerk met de Nononformisten zal daarom wel niets komen. Alleen s saamwerking voor bepaalde doeleinden moelijk.

Engeland. Vereeniging der Schotche Presbyt. Staatskerk met de r ij e K e r k.

Na een onderhandeling die liefst 12 jaar eduurd heeft, is men tot het besluit gekoen, dat de Presbyteriaansche Staatskerk van chotland zich met de Vereenigde Vrije Kerk an Schotland vereenigen zal. Onder welke oorwaarden die vereeniging zal tot stand omen, vernamen wij tot hiertoe niet. Het beieuwt ons zeer, of de Schotsche Staatskerk haar and met den Staat verbrak, óf dat de Verenigde Vrije Kerk van Schotland zich dien and na er 80 jaar buiten geleefd te hebben, iet aanleggen.

Het Zendingscomité van de Vereenigde Vrije erk heeft helaas een voorstel om de Duitsche endelingen den terugkeer naar de Goud-Kust ogelijk te maken, met groote meerderheid verorpen.

Lettland. Reorganisatie erk. derLuth.

Bij verordening van 23 Sept. 1919 bepaalde de regeeting der Letten, dat de wetten en alle daaraan verbonden bepalingen voor de E 7. Luthersche kerken voorloopig van kracht blijven, voorzoover zij niet in strijd zijn met de grondwet van den staat. Het patronaat wordt opgeheven, d. w. z. het recht van bepaalde personen om voor eene gemeente den predikant te benoemen. De rechten en de plichten van het patronaat gaan over op de gemeenten. De gemeente kiest door hare vertegenwoordigers haren predikant en beheert het kerkegoed. Het Konsistorium (het regeerend college) bestaat uit drie leden die predikant, en drie leden die gemeenteleden zijn; twee van de leden van dit bestuur moeten van Duitsche nationaliteit zijn. Zij worden door den minister van binnenlandsche zaken benoemd. Het ambt van Generaalsuperintendent wordt opgeheven. De Gereformeerde afdeeling van het Konsistorie bhjft op dezelfde wijze als vroeger functioneeren. Het Konsistorie is administratief aan het ministerie van binnenlandsche zaken en in juridische quaesties aan het Gerechtshof onderworpen.

Het komt ons voor, dat de kerken m Lettland door deze regeling geen schade zullen lijden. Zelfs is de afschaffing van het patronaat en yan het superintendentschap een verbetering. Wel ware het te wenschen geweest dat aan de Letten een geheel vrije kerk gegeven was, doch ook vóór den oorlog stond de kerk onder een konsistorie en zoo blijft in dit opzicht de toestand gelijk hij te voren geweest-is.

Afrika. Zelfstandige Kerken in' Togo.

De Evangelische Missie in Togo heeft wel al hare Duitsche missioDaire dienaars verloren, maar dank zij de degelijkheid der inlandsche predikanten en de trouw der gemeenten, heeft zij zich wonderwel in de haar opgedrongen zelfstandigheid geschikt.

Toch ging de band met de Duitsche missie niet verloren. Dit blijkt uit het feit, dat de inlandsche predikanten in de Duitsche taal zulk een voortreffelijk verslag van den toestand hunner kerken hebben gegeven, dat het jaarverslag van de Noordduitsche Missie uitsluitend op hunne mededeelingen is afgegaan — een feit 't welk van zoodanige beteekenis in de geschiedenis der zending werd geacht, dat de verslagen terecht woordelijk zijn overgenomen. Zij leveren het bewijs dat de West-Afrikanen door de Duitsche zendmg zoo zijn bearbeid, dat zij een graad van omwikkeling bereikten, waardoor zij in staat zijn zonder Europeesche zendelingen zelfstandig op te treden. De Christengemeenten onder de Togos hebben 9366 leden, waaronder 2472 toegelatenen tot het Avondmaal. Zij brachten in 1918 ongeveer f 20.000 aan geld bij elkaar. In meenige Duitsche kerk wordt zulk een offervaardigheid niet gevonden. Uit het kwaad werd hier het goede geboren.

Duitschland. Een roepstem.

Zoo nu en dan vernemen wij stemmen uit Duitschland, die ons hope geven dat men tot bezinnen komt, dat althans het Christelijk deel der natie zich rekenschap gaat geven in welk een toestand men geraakt is en langs welken weg er redding komen kan. Dien toestand zagen wij in een Christelijk blad beschreven als gelijkend op «schipbreukelingen die met de baren worstelen, zonder dat er een boot is, die hen opneemt, zonder een haven, waarin zij kunnen landen. Zij hebben de afgoden aangeroepen die zij dienden, maar deze hoorden niet. Zij vraagden elkander of er iemand uitkomst wist; sommigen wisten wel raad, maar bedrogen zich zelven en anderen; anderen wisten geen raad en schatten zich geheel verloren. Zal er dan niets overblijven dan te sterven? Neen, spreekt de Heere: «Wendt u tot Mij*. Zoo spreekt Hij tot hen die slechts maaiden wat zij zaaiden, die Hem verlieten om Vreemde goden te dienen. Het is gelijk de Heere Jezus uitspreekt, dat de barmhartigheid roemt tegen het oordeel. Er is geen beter woord voor dezen tijd dan dit. Want geslagen en verslagen is land en volk, kerk en school, handel en bedrijf. Het geheele hoofd is krank, het gansche hart is mat. De vijanden bespotten ons, de vrienden kennen het machteloos en eerloos geworden Duitschland niet meer. En als men onderzoekt hoe alles zoo geworden is, en men kan dit doen omdat mannen hun mond opengedaan hebben die achter de schermen zagen, zoo wordt de beker

nog bitterder. Het had zoo niet moeten komen, het had geheel anders kunnen zijn. Maar de regeerders waren als met blindheid geslagen, zij zagen en zagen toch niet; met blindheid is het volk geslagen, dat Judassen ongestoord bij zich en bij het leger liet in-en uitgaan. Als door een geheime macht gedreven, werkte alles tot een ineenstorting mede, die dan ook gekomen is. Maar hoe vreeselijk die was, de blindheid is niet geweken. Zij nam nog reusachtig toe, sloeg neder wat nog vast stond, bracht het oproer van stad tot stad, stelde regeerders aan, die noch de bekwaamheid noch de roeping tot regeeren hadden, welke het volksvermogen verkwistten en het land tot aan den afgrond brachten. Men zoekt de schuldigen en noemt enkele namen. Maar men grijpt te laag, wanneer men enkele menschen verantwoordelijk stelt. Dat wat over ons kwam, waren geen misslagen van enkelen: de Grieken noemden het 't noodlot, wij Christenen zeggen: God, God heeft een zwijmeidrank uitgegoten, en zij dronken er allen uit, knechten en vrijen; Hij ontnam den wijzen stem en invloed, deed het verderf komen, en het volk liet het zich welgevallen.

Of is het eenigszins beter geworden sedert de nieuwe regeering? Niemand kent meer levensvreugde, noch de rijken, noch de arbeiders, noch de regeerders, noch het volk. De Kersttijd die anders vreugde brengt, kon dit niet veranderen. Men heeft veel gekocht, er werd een massa geld uitgegeven, de gezichten vaa koop­ lieden en koopers bleven somber. Als wij nog heidenen waren, zouden wij zeggen: Hoe kan men de toornde Godheid verzoenen? Israël vroeg na de nederlaag bij Ai: waarom is de hand Gods tegen ons ? Maar het tegenwoordig geslacht is zoo diep weggezonken, dat het dit niet meer vragen kan. Het heeft juist aan God den oorlog verklaard. Men begon met den eed te breken, die voor God gezworen was, men ging voort met aan de Kerk een afscheidsbrief te geven. God en Christendom werden uit de school gebannen; men arbeidt met kracht om het volk vrij van God, d.i. Goddeloos, te maken. Er worden geen gevouwen handen, maar gebalde vuisten ten hemel geheven en roept: wij willen niet dat Deze over ons heerschen zal. En het antwoord van den heme' ? Kan het anders zijn dan: > in dit alles laat Zijn toorn niet af, maar Zijn hand is nog uitgestrekt ? € Vanwaar zal het goede komen, als het volk niet tot God wederkeert ? Er zou nog een uitweg zijn, wanneer er onder het volk nog een Kerk was, die in de bres ging staan.

Maar de Kerk zelve is door God zwaar bezocht, zij is door God geslagen, bijna verslagen. Dat geldt van de Evangelische, niet van de Roomscbe. De laatste is door de revolutie sterker dan ooit geworden. Maar slag op slag viel op de Evangelische kerk neder. Zij is niet meer de door den Staat beschermde, maar de door den Staat vervolgde. Hare consistoriën werden lam geslagen, hare synoden hier en daar ver­ hinderd, het verlaten van de kerk vergemaklijkt, het Godsdienstonderwijs bemoeilijkt of geheel verboden, de Christelijke school afgeschaft. Vooral is het op de school gemunt, want heeft de Kerk geen school meer, dan heeft zij ook de jeugd niet en heeft zij ook geen toekomst, en dat wil men. Daartoe werkt ook het corps onderwijzers mede. Er zijn in Duitschland nog Christelijke onderwijzers, maar verreweg het grootste deel staat met de Kerk op voet van vijandschap,

Zoo gaat de schrijver voort om te betoogen, dat men zich tot den Heere te wenden heeft om behouden te worden. Mocht het veel weerklank vinden. Dan was de redding nabij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen