Strafbaarstelling van aanvalsoorlog - pagina 32

30 aanmerking zou worden genomen? Daarbij komt nog, dat hoe langer hoe minder een oorlog het werk van enkele bepaaldelijk aan te wijzen personen kan zijn. Op de werkelijke oorlogsoorzaken, op de historische ontwikkeling van toestanden en verhoudingen, op de strevingen van groepen en van volken, heeft een strafbepaling als beoogd wordt geen invloed. In de groote internationale staatkunde kan het strafrecht dan ook niet gelijk in de binnenlandsche rechtsorde de citadel van het recht zijn. Dat het voldoen van de hooge politiek aan de eischen der gerechtigheid door den strafrechter te verzekeren zouden zijn, is een waandenkbeeld. Ook op het terrein der binnenlandsche politiek wordt op den strafrechter geen beroep gedaan om een onrechtvaardige staatkunde - een knevelen der gemeenten, een tyranniek onderwijsbeleid - te keer te gaan. In de geschiedenis is het anders geweest. Met name in Engeland hebben in den loop van vroeger eeuwen niet vele families aan het staatsbestuur deelgenomen, waarvan niet een lid zijn werkelijke of vermeende politieke vergrijpen op het schavot heeft geboet. Later eeuw is over de bruikbaarheid van rechterlijke inmenging voor de politiek anders gaan denken. De Hooge Raad onthoudt zich van een oordeel, wanneer aan de overheid verweten wordt, ,dat zij belangen heeft gekrenkt door te kort te schieten in haar verplichting om de taak, die op haar als zoo danig ,rust , naar behooren te vervullen. En ihet meest ornrvertog.en optreden in een gieme.e nteraad van een zijner leden wordt door de wettelijke immuniteit aan de beoordeeling van den rechter onttrokken. Het wettelijk karakter van het strafrecht maakt het voor het terrein der politiek met zijn onberekenbaarheid onbruikbaar. Op dat terrein is het laatste woord aan de tot handelen geroepen personen, aan hun inzicht, aan hun kunnen, aan hun gez.indheid. Daarin ligt de beteekenis van de politieke actie, van het prediken van juiste beginselen, van den strij d voor een rechtvaardige staatkunde, van het prediken der gerechtigheid. De strijd der menschheid om de gerechtigheid te verwezenlijken, laat zich niet door het wettelijk schema van wetsteksten en strafrechtelijke controle tot een kwestie van juridische techniek herleiden. Op de vraag quis custodiet ipsos custodes? is een laatste antwoord op aarde niet denkbaar. De rechtsverwezenlijking blijft afhankelijk van menschen. Ook de strafrechtspraak ligt in handen van menschen. Men kan hopen, dat de internationale rechters steeds, en allen, sine ira et studio, zonder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen