Barthianisme en katholicisme - pagina 22

in te brengen, ligt volgens Barth hierin, dat een fatale "Spaltung" optreedt in het Godsbegrip. Want wel wordt in de Vaticaansche definitie van den kenbaren God gesproken als van "Dominus noster" , maar dit heeft geen verdere consequenties. Het gaat in de natuurlijke theologie om de kennis van God als Creator. En daarin komt een deeling in het Godsbegrip naar voren, waarin de drieëenige God niet meer te herkennen valt. De natuurlijke theologie laat de eenheid Gods los. Den achtergrond van deze theologie ziet Barth hierin gelegen, dat men in de natuurlijke theologie zich niet geplaatst ziet tegenover het "zijn Gods" in Zijn werk en handelen, maar tegenover het "zijn Gods" als zoodanig, in abstracto, terwijl dan zóó wordt geredeneerd, dat er tusschen den mensch en God een zijns-analogie bestaat, analogia entis 54). In het "esse" ligt dan iets gemeenschappelijks tusschen God en mensch en daarin staan ze als het ware op één neutrale basis. Weliswaar is er tusschen God en mensch óók dissimilitudo en is deze zelfs grooter dan de similitudo 55), maar deze "similitudo" blijft dan toch een buitengewoon vruchtbaar uitgangspunt. Want in deze "analogia entis" ligt de kenbaarheid buiten de openbaring in Jezus Christus gefundeerd. Hier ligt de garantie voor een kennis Gods, die met genade en geloof niets te maken heeft56). En hier ligt nu juist Barths bezwaar: het is hem te doen om de openbaring Gods in haar vrijheid en zuiverheid. De analogie brengt deze in gevaar. Want daardoor wordt de kennis Gods gezien in zuivere feitelijkheid vanuit een ongebroken relatie ongebroken ook na den zondeval - en een daardoor gebonden zijn van de Goddelijke openbaring 57). Daardoor wordt de openbaring bedreigd en vastgelegd door een continuïteit van het "zijn" Gods en van den mensch. Van een volstrekt nieuwe openbaring in Jezus Christus kan dan geen sprake meer zijn. Hoogstens kan van een "aanvulling" gesproken worden, nI. ten opzichte van de den mensch reeds eigene kennis. Dit standpunt heeft volgens Barth vèrstrekkende consequenties. Met nadruk heeft hij het gevaar van de natuurlijke theologie aangewezen in verband met de theologische verklaring der Barmer synode van 31 Mei 1934. In deze verklaring wordt Jezus Christus, zooals Hij in de H. Schrift betuigd wordt, het ééne Woord Gods genoemd en verworpen de valsche leer, "als könne und müsse die Kirche als QueUe ihrer Verkündigung auszer und neben diesem einen W orte auch noch andere Ereignisse und

20

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen