1943 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 12

8 bruikt, of als symbool, of als allegorie, zooals dit regelmatig geschiedt, vroeger haast uitsluitend in theologisch-religieuzen zm, nu ook in psychologisch-paedagogischen en psychiatrisch-psychotherapeutischen zin, en zelfs in wijsgeerig-existentieelen zin, dan wordt deze zin eerst recht nog met vele andere vermeerderd; Maar daarover nu niet. Ik keer terug tot den physiologischen, in dezen zin natuurlijken dood, ; ,, Dien heb ik in het gesticht bij onze geestesgestoorde ouden van dagen vele malen bijgewoond. Ik sprak daar reeds over. Over dezen laat zich ook nog het straks volgende zeggen. Vooraf iets in het algemeen over den dood bij onze patiënten in de gestichten, bij wie geestesziekten en hersenziekten zonder onmiddellijk duidelijk aantoonbare organische veranderingen nogal eens voorkomen. Bij dezen treedt de dood meestal in verbinding met de een of andere, al dan niet zware, ziekte van een ander orgaan of systeem op. Toch komen er gevallen voor, en zijn er een heele reeks van gevallen bekend, waarin de dood ongetwijfeld in directe betrekking tot de hersenziekte staat, ook al was deze relatie niet onmiddellijk grof anatomisch bij de sectie aanwijsbaar en speelde de motiveering, op zichzelf altijd eenigszins aanvechtbaar, per exclusionem, daarbij een rol. M. Reichardts heeft deze vraag behandeld in een monographic: Über Todesarten und Todesursachen bei Hirnkrankheiten. 1911. Daarin onderscheidt deze auteur zelfs allerlei doodssoorten. Bij zijn materiaal uit de Würzburger psychiatrische kliniek was de meest vaak voorkomende doodssoort de hongerdood door vermagering. Het blijft nog altijd een vraag, waarom bij sommige geesteszieken de dood wel intreedt, terwijl verder leven aan andere patiënten met dezelfde diagnose wel mogelijk is. Reichardt gaat zoo ver te beweren, dat het nog volkomen onduidelijk is, waaraan hersenzieken zonder organische veranderingen van de hersenen sterven. En ook, wanneer organische veranderingen wel aanwezig zijn, is de vraag niet gemakkelijk te beantwoorden. Juist bij hersenzieken in dezen bijzonderen zin, is het heel gewichtig, zichzelf de vraag te stellen; ,,waaraan is de zieke nu eigenlijk overleden?" en wat voor verschijnselen zou ik bij den zieke gevonden hebben, wanneer ik hem, in gedachte, een dag of meerdere dagen vroeger zou hebben kunnen seceeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen