Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 172

164 tamen narratione iudicium faciant sani et integri lectores quam humaniter eum toleraverim. Ex quo fidem hic suam professus erat, in Galliam discedens (sicut alia semper lingua prae se tulit, quam haberet in cordis recessu) dixit ad expedienda quaedam negotia exiguo tantum temporis spatio opus esse: et quia ipsius magis quam mea intererat, ipsum cito redire mihi persuasit. Derisa est ab iis qui propius eius mores noverant mea credulitas. Et certe experientia docuit, quia nostrae tenuitatis eum pigebat, conditiones alibi opimas et splendidas venari. Quum tergiversando alias ex aliis moras necteret, displicuit quidem mihi calliditas: neque tamen offensionis signum dedi, vel etiam gravius ofFensus sum, donee apud Bituriges rursum idololatriae sordibus se polluit. Quamquam post tale quoque defectionis flagitium, tanta fuit erga eum mea facilitas, ut se mihi reconciliaret. Itaque quum illa Bituricensis conditio eum gravaret (ostentatio enim, qua sola pollet, evanuerat, ut spei et votis minime satisfaceret) non dubitavit hue se recipere: et quum undique liberis eum conviciis exagitarent qui prius amici fuerant, humaniter a me impetrata venia admissus fuit. Feci quidem quod necesse erat: ut severa obiurgatione correctus lapsus sui foeditatem agnosceret. Serviliter assensus est, et adulatorie meis se consiliis regendum permisit." Enz. Op het verwijt van kinderloosheid heeft Calvijn dit wederwoord (a. w., blz. 576): ïOrbitatem mihi exprobrat. Dederat mihi Deus filioluro: abstulit. Hoc quoque recenset inter probra liberis me carere. Atqui mihi filiorum sunt myriades in toto orbe christiano. Si vero filiola tua, quam celebras, et qua superbis, adolescat, merito eam pudebit tali patre fuisse progenitam." Enz. En tegenover de beschuldiging van ijdelheid en eerzucht schrijft hij o. a. (a. w., blz. 577): »Fuit hoc saeculis omnibus usitatum, ut rabulae, quos famelica gloriae cupiditas ad rabiem adigebat, quo quisque dignitate esset praestantior, protervius in eum linguam exercerent. Vetus scurrarum rhetorica est, aut potius virulenta dicacitas, omnem virtutis splendorem tyrannidis nomine foedare. Quid tibi faciam Balduine ? quum mihi propositum esset tota vita latere. Deus me extulit quo nolebam, et aliquo gradu esse voluit in sua ecclesia: tu, quem urit et excruciat insana gloriae fames, frustra inhias honoribus, et tot erraticis venationibus nihil proficis. An mihi luenda est tuae stoliditatis poena?" Enz. Nog schrijft Calvijn over Balduinus' beschuldigingen en over zijne vroegere betrekking tot hem, in zijn laatste woord, de voorrede van Beza's boekje (a. w., blz. 8t50): »Vixit apud me, et humaniter acceptus ac liberaliter, quo se plus quam barbarum esse probet, mendacium stulte confictum arripit, me, dum malefici damnantur, pro tribunali iudicem sedere. Scripsit hoc futiliter Heshusius. Antea putaveram ab errone quopiam et mendico, ut assem ab eo emungeret, fuisse dictatum. Nunc vero quum idem mihi obiiciat bonus hospes Balduinus, qui Heshusio collega fuit, quis alium quaeret fabulae architectum? Atqui in publicis iudiciis me semper omnes viderunt stare ad latus rei qui ad supplicium ducendus est." Enz.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen