Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 36

30

schreven hebben, althans één nog bewaard, uit het laatst van dat jaar, toen zij onder zwaren druk was en zonder vasten Dienaar; een brief, die haar opwekking gaf en besturing, en die tevens toont, hoe Calvijn en die kerk wederkeerig in liefde aan elkander verbonden waren. Ruim een jaar daarna werd zij, bij den druk van buiten, ook nog innerlijk in beroering gebracht; waarop aanstonds door afgevaardigden en door brieven de geheele zaak aan Calvijn bericht werd, opdat deze door zijn invloed den strijd zou doen eindigen. En nog in hetzelfde jaar 1558 werd hij wederom geraadpleegd, nu ten behoeve van de Nederduitsche Kerk te Antwerpen, waar te midden der vervolging een aantal daarmede samenhangende quaestiën waren opgekomen, vooral over het al of niet gewenschte van heimelijke samenkomsten, en over doopsbediening en huwelijkssluiting in de Roomsche Kerk; welke vragen door den Antwerpschen predikant Adriaan van Haamstede, en door anderen, aan Calvijn ter beantwoording werden toegezonden §3). Ook voor andere plaatsen hier te lande is eene rechtstreeksche leiding van Calvijn zelven nog wel eenigszins aan te wijzen. Dat hij heeft geantwoord op een aantal vragen, welke G u i d o de B r é s hem in 1556 had voorgesteld, blijkt uit het rapport van de bij dezen gedane huiszoeking; ook al is de brief zelf toen verbrand geworden 84). En nog over is een ander dergelijk schrijven van drie jaren later, dat wel allereerst diende voor P o p p i u s , die toen predikant was in Oost-Friesland, maar juist daarom tevens voor de Nederlandsche kringen, die door dezen prediker mede bewerkt werden. Van de dertien quaestiën, die in dezen brief behandeld worden, heeft de meerderheid betrekking op de kerkelijke tucht; waaromtrent opmerkelijk is, dat Calvijn, eenerzijds, op die tucht zeer sterk aandringt, maar ook, anderzijds, goed doet uitkomen, dat niet al wat onchristelijk is, reeds daarom langs den weg van censuur zou te behandelen zijn. Onder hen, met wie Poppius te doen had, ging men te dien aanzien, misschien onder Doopersche invloeden, veel te ver; zoodat zelfs gevraagd werd, of men ouders, die nalatig zijn in de Christelijke opvoeding hunner kinderen, of gemeenteleden, die door gierigheid in het geven de kerkelijke gemeenschap metterdaad verloochenen, ook moest censureeren, en desnoods excoramuniceerenSS).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen