Volkenrecht - pagina 135

Ï2ë

Ouvrajes de politique^ waarvan de laatste twee deelen in 1733 verschenen. Het Suplement komt in dl. II voor. Deze 3 deelen vindt men op de Koninklijke Bibliotheek te 's Hage. Het Projet zelf is in geene der openbare bibliotheken van ons Land aanwezig. De Saint-Pierre beweert, dat zijn plan eigenlijk dat van Hendrik IV is, hetwelk hij toevallig zoude gevonden hebben, als hij groef in den tuin, verborgen in een looden kist, en waarin hij weinig heeft willen veranderen. Volgens von Holtzendorff, t. a. p., bl. 68, zoude het beroep op Frankrijk's Koning slechts eene krijgslist van den abbé tegenover zijne tegenstanders zijn geweest. Ook von Stengel, Der ewige Friede^ 2e dr. (1899), bl. 60, is van meening, dat de SaintPierre alleen bedoeld heeft daardoor zijnen denkbeelden meer ingang te verschaffen. Nog merkt deze op, dat het aan Hendrik IV toegeschreven plan, volgens hetwelk Europa in vijftien, zooveel mogelijk even machtige, Staten verdeeld zoude worden, die, door eenen federatieven band verbonden, hunne eventueele geschillen door scheidsrechterlijke uitspraak zouden laten beslechten, en hunne krachten gebruiken om de Turken uit Europa te verdrijven, — thans algemeen beschouwd wordt van Sully afkomstig te zijn. Het plan van de Saint-Pierre komt in hoofdzaak op het volgende neder. Volgens art. i zoude een blijvend verbond gesloten worden tusschen de christelijke Mogendheden tot zekerheid tegen buiten- en binnenlandschen oorlog, alsmede tot waarborg van hun gebied en van de laatste verdragen, sedert en inbegrepen dat van Munster. Art. 2 bepaalde, dat elk der verbondenen maandelijks zekere som zoude storten voor de uitgaven van den bond. Bij art. 3 werd de verplichting opgelegd om af te zien van het recht van oorlog voeren tegen elkander, en om bij geschillen de bemiddeling en uitspraak te aanvaarden van andere Mogendheden, met beroep op de algemeene vergadering van den bond. In art. 4 werd gezegd, dat als een der verbonden Staten weigeren mocht zich naar de uitspraken der bepalingen van den bond te voegen, of daarmee strijdige verdragen sluiten, of zich toerusten tot het voeren van oorlog, de bond met wapengeweld zoude optreden om gehoorzaamheid af te dwingen. Eindelijk hield art. 5 in, dat de vergadering bij meerderheid van stemmen alle besluiten kon nemen om het doel van den bond te verwezenlijken, doch dat in deze artikelen slechts met eenparigheid verandering gemaakt konde worden. Laurent's oordeel over de Saint-Pierre, t. a. p., dl. 18, bl. 602/03, luidt weinig gunstig: „Esprit médiocre et étroit, il n'a pas vu les immenses difiücultés que soulève son projet de paix perpétuelle; de la il est arrive qu'au Heu d'aider au progrès des idees pacifiques, il leur a imprimé un cachet de ridicule, et il a compromis l'idée d'association par les fausses applications qu'il en a faites." Maar ook komt Laurent op tegen de gedachte om den Vorsten hun gezag en gebied te waarborgen, waardoor Europa geheel in den toestand zoude gebleven zijn, die in de achttiende eeuw bestond. Zie ook bl. 617. 8) Dit geschrift van Kant is van 1795. De preliminaire artikelen, gelijk hij noemt wat vervuld moet worden, alvorens aan eeuwigen vrede gedacht kan

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen