Volkenrecht - pagina 52

42

met de verdragen. Die van 1815 en 1818 hadden de familie Bonaparte voor altijd uitgesloten. De verheffing van eenen Napoleon op den Franschen troon was dus, zegt Pierantoni ^^^), een casus belli. En de omstandigheid, dat hij zich den derde noemde, deed de schennis van de traktaten in te scheller licht nog treden, wijl daarin opgesloten lag, dat Napoleon II, als door den afstand van Fontainebleau op den troon gekomen wettige souvercin, werd meegeteld, hoezeer hij door de Mogendheden niet erkend was. Intusschen verheugden de vier groote Mogendheden zich in den terugkeer van eene monarchale regeering. De Czaar protesteerde wel tegen den Keizertitel, maar de regeering van Oostenrijk erkende dien, hoezeer het, dus zeide zij, met de waardigheid der oude Vorstenhuizen in strijd scheen aan een individu als Lodewijk Napoleon gelijken rang toe te kennen iss). Voorts sprak de Czaar hem aan als bon ami, daar hij als cherfrère slechts die Souvereinen betitelde, wier recht op denzelfden grondslag rustte als het zijne. Maar — met dat al, het eigenlijke werd toegegeven, en de erkenning verleend 1^*). „Ingenomenheid met het beginsel bragt telkens adhaesie meê aan het dienovereenkomstig in Frankrijk tot stand gekomen/^«V. Telkens waren de Mogendheden bereidvaardig tot een feitelijk erkennen, dat met zedelijk consolideren van het gouvernement gelijk stond. De ontwikkeling eener betere en nationale orde van zaken werd aldus onmogelijk gemaakt. De fransche natie werd overgeleverd aan het revolutionair gouvernement. Het revolutionair gouvernement werd tegenover het buitenland genationalizeerd." „Adhaesie niet slechts, maar ondersteuning was er. Uit welbegrepen eigenbelang om het vuur te dempen, uit vrees eener nieuwe losbarsting, in Frankrijk, en dan ook elders. Handhaving van al wat bovenop raakt. Zonder aanzien des persoons. Want, aan het bewind gekomen, wordt elke partij, zelfs de meest radicale, Ie parti de l'ordre; ze wordt gouvernementaal, vergelijkenderwijs en par nécessité de position, antiradicaal en reactionair." 1^^) § 5 Geen wonder zeker dat onder de vereenigde werking van de leer der volkssouvereiniteit, het nationaliteitsbeginsel, en eene staatkunde van feiten, — traktaten telkens in kracht zijn tekort geschoten. De Broglie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen