Verdienste of genade? - pagina 61

bij ketters en schismatici zijn kan en tegenwoordig gesohiedt, wanneer dit ijdele en van alle vroomheid verwijderde vertrouwen met grote heftigheid tegen de katholieke kerk gepredikt wordt ^*"'). Men vraagt zich af of dit nu het zuiver© beeld van de Reformatie is en van de door haar gepredikte zekerheid. De vraag komt ook bij R. K. auteurs naar voren. Pochende zekerheid, hubris, zich beroemen èn rusten? Stakemeier moet zelf erkennen, dat Luther er niet aan dacht „ein selbstsicheres Pochen auf die erlangte Gnade zu empfehlen" ^*^) en hij waarschuwt er tegen „in diesen Feststellungen des Konzils die persönliche Haltung Luthers zu sehen"-^^^). Er is alle reden bezorgd te zijn over deze tekening: „zich beroemen" èn „rusten in" en deze twee in één adem '^^^). En men kan zich alleen maar verheugen over de aarzeling, die met name in onze tijd spem-baar wordt, als bv. Hans Küng althans de vraag stelt: „ob Luther dvurch diese Definition getroffen wird?" Wat hebben Luther en Calvijn anders bedoeld dan dat vertrouwen, dat Küng als het echte vertrouwen aanduidt: geloof aan de goddelijke belofte en het ootmoedig, hoopvol alles verwachten van zijn openbaring? ^®*). En waarom heeft Trente dan de Reformatie afgewezen? Ligt er een dramatisch misverstand ten grondslag aan de controvers in de 16e eeuw? Men zou het tegenwoordig soms denken, wanneer ^***) „Nemini tamen fiduciam et certitudinem remissionis peccatormn suorum jactanti et in ea sola quiescenti (curs. van ons) peccata dimitti vel dimissa esse dioendmn est, cum apud haereticos et schismaticos possit esse, immo nostra tempestate sit et magna contra Ecclesiam catholicam contentione praedicatur vana haec et ab omni pietate remota fiducia" (Denz. 802). ^®i) A. Stakemeier, a. w. pag. 175. 182) Idem, pag. 175. 18^) D e woorden van Trente worden door Küng aldus geparafraseerd: „ein bhndrechthaberisches Vertrauen", „ein trage-geruhsames Vertrauen", een vertrouwen „das auf sichselbst vertraut" (Küng, a. w. pag. 248). Küng vertaalt de vreemde combinatie van Trente (pochen èn rusten) als „der s i c h . . . riihmt und es dabei bewenden laszt." Vgl. de vertaling bij J. Neuner en H. Roos, Der Glaube der Kirche in den Urkunden der Lehrverkündigimg, 1958^, pag. 407: „der sich des Vertrauens u n d der Sicherheit in Bezug auf die Vergebung seiner Sünden brüstet und sich darin aUein beruhigt." 184) Küng, pag. 248.

59

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen