Verdienste of genade? - pagina 82

den, dat ook de Eva-parallel niets impliceerde voor de onmiddellijke medewerking, heeft hij ter verdediging van zijn geprononceerde visie zich opnieuw beroepen op de duidelijke uitspraken der pausen ^''^). Het is niet aan ons om een profetie te wagen over de toekomstige ontwikkeling in verband met een eventuele dogmatische fixatie van de corredemptio. Maar wanneer we in de epiloog van de encycliek „Mystici corporis Christi" van 1943 horen, dat Maria in de naam van heel het mensehjk geslacht haar toestemming heeft verleend tot het geesteHjke huwelijk tussen de Zoon Gods en de menselijke natuur en als de nieuwe Eva Hem op Golgotha voor alle kinderen van Adam opdroeg in het brandoffer van haar moederlijke rechten en moederlijke liefde en voorts door haar oppermachtig gebed verkreeg, dat de Geest op Pinksteren werd geschonken, dan kan men over de haast van de Zuid-Amerikaanse Katholieken en over de wat geforceerde petities zich wel bezorgd maken, maar men kan hen moeüijk zakelijk in gebreke stellen met de waarsohuwing, dat men zich moet hoeden voor Marianische overdrijving. Want wie de Mariologische ontwikkeling overziet, zal niet meer kunnen ontkomen aan de gedachte, dat de twee lijnen, die zichtbaar worden, nl. de illustratieve en de coöperatieve idee allengs meer worden tot één synthetische gedachte, nl. de coöperatie in Maria van de mens met het Goddelijk heil. Wel zagen we, dat dit meritum-begrip via de dienst gesteld wordt tegenover zg. protestants monergisme, maar wanneer we binnen de R. K. theologie — vóór de fixatie van de corredemptio — waarschuwingen horen tegen Mariologische gevaren, dan is het ten hoogste onbillijk, waimeer men tegenover protes279) p ploumen, Maria's verdiensten voor het mensdom (Werkgenootschap van katholieke theologen in Nederland, 1949, pag. 120). „De tegenstanders moeten wel sterke argumenten hebben om onze thesis af te wijzen en tegen de gegevens van de Heilige Schrift en van de traditie en de toch zo duidehjke uitspraken van de laatste pausen in te gaan." Vgl. over „de congruo" of „de condigno" nog J. Hermans, De waarde van de bemiddehngsverdienste der H. Maagd (Jaarb. Kath. theol., 1937, pag. 95 v.) die het „de condigno" verdedigt. Vgl. voor het beroep op de traditie (Eva-Maria; Middelaarschap) o. a. L. Hammersberger, Die Mariologie der Ephremitischen Schriften, 1938, Cap. IV.

80

\

',

,

l

I,

'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen