Verdienste of genade? - pagina 77

Het gaat in de idee der corredemptio dus om objectieve medewerking in de verlossing, om de wijze van Maria's middelares-zijn. De beslissing ligt dus nog niet in het woord „middelares", want ook de subjectieve verlossing involveert deze titel. De aarzeling vindt een plaats ten aanzien van de objectieve participatie van Maria aan het werk der verlossing. De waarschuwing klinkt dan tegen het miskennen van „unüberschreitbare Grenzen" en men wijst in onze tijd van R. K. zijde op „Auflösungserscheinungen wie in der Endzeit eines Kunststils" ^*), bv. wanneer gepleit wordt voor de onbevlekte ontvangenis van Jozef (Spanje!) Men waarschuwi: niet tegen de verdere ontwikkeling van de Mariologie als zodanig, maar tegen de atmosfeer, de toon en de proporties^^"), tegen spanningen en concurrentie, omdat het echte geloof het genoegzame van Christus' unieke verlossing erkent. De waarschuwdngen komen dus niet maar van protestanse zijde, maar spelen ook in de overstelpende R. K. literatuur een belangrijke rol. Zelfs herinnert men tegenover verabsolutering aan „das relative Schweigen der ersten Tradition über Maria", dat toch behoedzaam moet maken ten aanzien van het aandeel van Maria in de verlossing. Zo poogde Werner Goossens uitvoerig aan te tonen, dat ook de pausen slechts de applicatie op het oog hadden'^'') en ook de schatten des heus „een persoonlijk en eigen recht van Christus is, immers, ze zijn ons uitsluitend door zijn dood verworven en Hij zelf is ambtshalve de Middelaar tussen God en de mensen" (Ecclesia docens, pag. 51). Aan Maria is echter het voorrecht gegeven om bij haar Zoon middelares en voorspreekster te zijn en zo is ze „het kanaal", waardoor de genade tot ons komt en zo verdient zij „de congruo", wat Christus „de condigno" verdiende en „ze is de hoogste dienares bij de uitdeling der genade" (52). ^8) Fragen der Theologie heute, pag. 314. 259) Idem, pag. 314. 260) \ y Goossens, De cooperatione immediata matris redemptoris ad redemptionem objectivam, 1939. Hij wordt altijd gerekend tot de aanhangers van de „minimalistische" reactie tegenover de maximalistische these. Deze reactie meent, dat anders de uiücitas van Christus' werk in gevaar komt. Wat de pausen betreft, hier is vooral van belang de interpretatie van de encychek „Ad diem illum" uit 1904. Het gaat m. n. om de zinsnede: „Door deze gemeenschap van lijden en willen tussen Maria en Christus heeft ze volkomen passend verdiend de herstelster der verloren wereld te worden en dus (atque ideo) de uitdeelster van alle schatten, die Jesus door zijn dood en bloed ons

75

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen