Lunteren.

De naam alleen is reeds in staat honderden in ons land, jongeren en ouderen, met geestdrift te vervullen, wegens de heerlijike herinneringen, die zij aan Luntelren hebben.

Het idorpje 'zelf is daarvan 'niet de oorzaak, hoe Schoon en aantrekkelijk ook gelegen aan den groeten straatweg, möL aan alle zijden heide en dennenbosscbein eai 'korenakfcers.

Lunteren is het gaestelij'k oentrmn geworden van een steeds zich verder uLtbreidende en verdiepiende zendingsbeweging; het is de haard geworden, welke de zendijiigslieMe warm houdt en toenietmen doet in kracht.

Buiten het dorp, op glechts 20 minuten afs.tand vain het station, liggen de' houten barakken, waar de belangstellenden in de zending in den zomteï hun vergaderingen houden, en door deskundige leiders met de verschiüeiide zendingszaken op de hoogte worden gebracht. Het hoofdgebouw met de niet schitterend iklinbende bel op hel dak bevat de groote vergaderzaal en eeriige kleinere vertrekken; de lange eetzaal met de daaraan verbonden keulden kan aan lange tafels een kleine 200 giasiten bergen; twee harakkien in kleine kamertjes verdeeld zijn voor de yrouwelijke deelnemiers, terwijl er voor de mannen slechts één is; ook is er |nog een afzonderlijk gasten-kwartier voor de sprekers en enkele genoodigden. Daar, midden op de heide, en temidden der geurige dennen, komen in twee., en dit jaar reeils in drie conferenties, uit alle dealen van ons land hijeen zij, die zich willen laten opvoeden in de zendingskennis. '

Deze ziendingsBtudie-conferenties danken wij aan den Z'ettidkigsstudie-Raad. In 1910 nam hij daartoe het initiatief. HeL dusgenaamide Clubhuis te Lunteren werd bereidwillig afgestaan. Op 60 deelnemers werd gerekend. Doch zie, 160 belangstellenden gaven zich op: onderwijzers, predikanten, kantoor-'klerken enz. lenz. Maar bezwaar leverde dit allerminst op; in het dorp; kon logies worden verkreg^i, en een tent„ buiten het clubhuis opgerichili, booid gdegeidieid voor de talrijke biezoekérs om te eten en te drinken. Aan het einde dezer eerste wel geslaagde conferentie mocht het Soli Deo Gloria worden uitgeroepen.

Reeds in 1911 werd de .behoefte aan twee conferenties - gevoeld, in 1912 en 1913 eveneens. Heit bleek duidelijk, dat die conferentie levensvatbaarheid had. In 1914 was weer alles voor twee conferenties in orde gebracht, toen de oorlog uitbrak en alles in de war stuurde. Maar in 1915 vatte de Z. S. R. zijn taa: k weer pp. Toen was Doetinchem de uitverkoren plaats. Daar schijnen minder aangiename dingen ta zijn gebeitrd, waardoor de gereformeerde deelnemers zich gegriefd konden gevoelen. Dat de Z. S. R. daaraan geen part of deel haid, spreeikt vanzelf, maar een enkele spTfeker had de voorzichtigiheid uit helt oog verloren. J^a. dien tijd is zulks niet weeir voorgekomen. Zeist 2iag in 1916 de conferentie, Ermelo iin 1917 en 1918; in dat laaitste jaar had men zelfs den moed weer twee conferenties te houden, niettegenstaande de henauwetaide distributie.

In 1919 kwam m'cn echter in de ruimte en tolt rust; de barakken werden gekocht, en op een heerlijk plekje in bet Bnuitbosch neergezet, en nu kan reeds worden giazegd, dat, ook door het verhlirem der gebouwen aan vereenigingen, die daar weascbetn te vergajderen, ziji ruim hun rente opleveren. Ook stijgt bet aamtal deetoeimers ieder jaar, zoodat dezen zdmer idrie coinferenties m'O'esten worden ingericht.

Het is een zeer genl'engd gezelschap, dat te Lunteren samenkomt. Alle rangen van de maatschappij schieir zijn vertegeinwoondigid, daar de kosten van deelneming uiteirst gering zijn. Moge het overwegend deel der oonfeirentie Hervormd zijn, een sterke m-inderheid is Gereformeerd, en de Lutherscben ontbreken ook niet. Hoe ook in richting verschillend, allen staan O'PJ den grondölag, van het Evangelie van Cliristus en gevoelen den ernst van het gebod: Pïedikt dat Evangelie aan alle creaturen'. D'e sprekers omthou'den zich natuurlijk van al datgene, wat een deel der deelneimlers zou kunnen kwets'en; b.v. een ethische zal den gereformeerde niet beschuldigen van intellectualismie, wat anders in die kringen nog al eens geschiedt, niaar een gereformeerde zal het aanvalsfront niet tegen de ethischen keeren; de gemeenschaplpielijke vijand is daar het ongeloof, en het genneenscbappelijke ideaal om Christus te prediken .aan beidenen en mohamedanen.

Dit leidt er iniet tae, dat de sprekers huïi gevoelen verloiochenen, maar .alleen tot het op den voorgrond schuiven van hetgeen vereelnigt. Op een ander terrein worden de degens gekruist tusschen degenen, die te Lunteien samien psalmen en gezangen zingen, werkear en bidden. Echter kan het niet uitblijven, dat mieermalen het persoonlijk afwijkend gevoelen voor den dag treedt, al blijft het kwetsend propageeren afwezig; bovendien houdt men in den omgang met elkander geen blad voior den mond, zoodat in de onderlinge giesprekken meermalen een vurig debat ontstaat over jde verschillenide overtuigingen. Toch blijft de broederlijke toon overheerschiend; als er iemand ibatelijk wordt is dit beslist uitzondering, en han-delt hij tegen den toon der .conferentie.

Schuilt er in dit om.gaan met andersdenkenden, en het hooren van afwij'kende m^eeningen geen gevaar? Sommigen vreezen, dat vooral onze niet stevig genoeg onderlegde jongemenschen met de ethische gedachten zullen besmet woide.n, en onder de bekoring zullen komen van het eenigszins mystieke waas, dat over bet ethisch denken en gevoelen schijnt te hangen.

Wij willen dit niet geheel tegenspreken. Daarom kan ik .zeer goed begrijpen, dat enkelen de gedachte hebben geo'pperd, - dat de gereformeerden zelf een zendingsstudie-conferentie zouden organiseeren; ook geloof ik, dat wij' ertoe in sta, at zouden zijn. Maar zoolang de conferenties te Lunteren ingericht blijven als tot dusver, zo.u ik ten zeerste betreuren, indien zulks geschiedde. Ce voordeelen van deze samienwerking overtrefijen de nadeelen zeer verre. Er 2; ijn maar weinig terneinien, waarop de verschillende, nuanceeringen der positieve christenen kunnen Biamenwerken, zoiodat wij met dankbaarheid deze gelegenheid moeten 'aangrijpen; de tijden zijn zeer somber en de toekomislt is donker; steeds driester steekt de vijland zijn kop op; de afval wordt allerweige grooter; daarom hebben de geloovigen elkander te steunen, en, waar idit mogelijk is, de gemedenschap der heiligen te beoefenen. Te Lunteren wordt de eenheid der christelijke kerk ten deele zicihtbiaar, en wotrdt krachtig gevoeld, dat wat scheidt tijdelijk is, terwijl wat vereenigt blijft.

Daarbij doiet de Z. S. R. al het mogelijke, om aden recht te laten wedervaren. Hervormde en gereformearide en luthersche sprekers treden op; ai wat kwetsen kan wordt met kracht geweerd; z, ij zijn dan ook op samenwerking sterk gesteld, en zonden het innig betreuren, indien de gereformeerden zich : afscbeidden. Natuurlijk, wanneer andersdenkenden aanvallend optraden tegen onze overtuiging, dan 'zon de scheiidbrief moeten worden gegeven, maar daarvaln is göen sprake; als ©en spreker idat jdeed tegen den uitdrukkelijken wensch van den iZ. S. R. in, zou bij' nooit meer worden verzocht op to treden.

Zijn er dan o.i. geen verbete'ringen aan te brengen? Zeker; al ben ik .allerminst tegen het zingen van gezangen in onderlinge samenkomsten, toch niogen de psalm'Sn niet worden vergeten, wat Iwel eens gebeu: rde. Ik zeg er dadelijk bij, dat, toen ik op ide conferentie van dezen aom'er hierop d'e aandacht van den leider van het zangkoor vestigde, er ommiddellijk met ons verlangen gerekend werd; het was niet met opzet nagelaten. Ook behoont naar onze mfeienjjn, g; , waar zulk een groot aantal deelnemers leden van de Geref. 'Eerben zijn, lop etke conferentie •gete^.enheid te zij!n om die deelnemers in stuidiekring of cursus met 'de geref. zending op de hoogte te doen komen. Dit jaar was alleen op de derde colnferen.tie eien cursus over de zending op Midden-Java; deze had op alle drie conferenties bebooren gehouiden te worjdén; er is niet aan te twijfelen, dat er voldo-enide anim'o voor zijn zal, al geeft m!en zich vooraf niet bepaaldelijk voor dien cursus op. Ook zou het wiellioht gewenscht zijn, om Mj de keuze van onderwerpen voor 'referaten niet te eenzijldig aan de „homie base" te denken, maar zendelingen met verlof te laten spreken over een actueele kwestie pp het ziendingisveld, b.v. pandita djawa etnz.

Het zou voor sommige zwakke broeders en zusters misschien gevaarlijk kim^nen zijn een week in deze conferentie-sfeer te leven, maar loopen dezulken niet overal, waar zij' komien, gevaar? Ook vettgete men niet; , dat er na de peferaten en op de cuïsussén .altijd overvloedig igelegenheid is van gedachten te wisselen, waarvan o.a. ook de geref. deelnemers gebruik maken, om iets recht te zetten^ wat naar huji mleening wat scheef getrokken werd; dit is ook een grootte steu, n voor ^e zwakken.

Maar .afgezien hiervan zïjin de voordeelen te groot, om ons terug - te trekken. Wij wezen reeds op de eenheid, die daar openbaar wo'ridt. Ook wordt er de kennis van de zending vermeerdert. Het doel, om op te voed'en wordt bereikt. De gezichtskringi wordt rensachtig verwijd^ terwijl de omgang met andersdenkenden, die nochtans hetzelfde dierbar.e geloiof deeladitig zijln, ongiemieen opbouwiend werkt.

Kennis is aJzoo niet het eenige wat wordt gezocht; men streeft ook luaar verdieping' van heiL geestelijk leven en versterking, va.n bet gebedsleveln; daarom worden er toespraken over stichtelijke ondervrerpen gehoiuden, en is het late avonduur voor bidstond gereserveerd, waarmfee wij' nu niet zoio dweepen.

Genotvol en leerrijk' is het tevens m!et de aanwezige zenideilingen te kunnen spreken, en m!et de leiders van de zemdingSiactie in ons land; predikanten en allen, die in de geestelijke o'ntwikkeling van ons volk een taak. hebbien, plukken van dien otalgang de rijkste' vruchten der conferentie.

Ook neemt de s-tudie niet zooveel tijd jn beslag, of eir is nog voldoende gtelegenheid, oim' van |de hei te genieten; zelfs wordt voor gepaste ontspanning eveneens gezorgd.

Er ware nog veel meer te zeggen, maar ons artikel werd pieedis te latag, en, uit het genoemde] is het wel miogelijk zidh een - oordeel te vormen, van iden Z. S. R., die heer J. W. Gunning te Utrecht^ | Dom> plein 25, aan geeiti - doovemansooir kloppen. j

Stelle onze God „Lunteren" bij! den voortduun ten zegen van onze vaderlandsche zendingsactie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen