Reformatorisch worstelen.

Het heeft den schij'n, 'alsof Habakuk niet alleen ongenoegen • voedt over z'ijn volk en over ziohzelf, m'aar ook' over zijn God.

Doet hij niet, alsof hij' over Gods handelingen giebelgd is, waaneer hij' vraagt: , .Heere, hoelang scihreeuw ik en G-ij hoort niet! Hoelang roep ik

„geweld!" tot ü en Gij verlost niet! Waarom laat Gij mij ongerecihtigheid zien en aanschouwt de kwelling? "

Dit wijkt zoozeer van den gewonen gebedstoon af, dat het op u op 'het eerste hooren misschien stuit.

Is Ihet niet of hij den Heere met verwijten over­ laadt ?

Of hij den passenden eerbied geheel uit het oiog verliest ?

Of ihij op den Heilige .durft toornen?

Of hij Hem, é& n. nooit Rustende, die nimmer moede of mat wordt, van nalatigheid durft aanklagen ?

Doich zoo gij zulk een indruk bij' u mocht dra-' gen, dwaalt gij zeer.

Gij zoudt daardoor slechts het l> ewij, s leveren, dat gij u nog nooit hebt begeven op bet terrein, waarop Habakuk zich thans bevindt.

Dat ge nog geheel orikundig zijt met wat de proleet hier doet.

Hij is niet eenvoiudig aan het bidden. Maar aan i.et pleiten. Aan het worstelen.

't Was niet van vandaag of gisteren, dat hij met dezie nood en den Allerhoogste naderde. Rieeds geruimen tijd had hij gesmeekt.

En toien de Heere niet antwoordde, was hij beginnen te roepen.

En toen ook dat zonder gevolg bleef, was het roepen bij hem overgegaan in schreeuwen.

Gelijk iemand, die door een ander met de vijandigste bedoeling wordt aclhternagezeten, hel doet snijden door de luciht , , moord!", zoo was Habakuk naai' zijn God gevlogen en had gegild: „geweld!"

Nietwaar, dat kan eerst recht God aanloopen heeten.

En wat Habakuk daartoie dreef, was niet benauAVdheid over zijn zielestaat.

Maar benauwdheid over de deformatie van het volk Gods.

Het wilde maar niet tot reformatie komen. Gij 'hebt hier dan ook een reformatorisch schreeuwien, een reformatorisch roepen, een reformatorisch worstelen.

Kent gij daar ook iets van?

Er wordt iu onzen tijd veel over reformatie gesproken.

We mogeai onderstellen: er wordt ook om gebeden.

Maar gaat het ook dieper?

Gaat het ook verder?

We twijfelen weleens.

- Gij nioet naar Christus toe. En dan niet half onwillig, niet schoorvoetend.

Maar als ©en, die het venster van zijn brandend huis opschuift en wild in het rond schreeuwt: „brand!", zoo moet ook gij uw noodkreten ten hemel zenden: „ontferming!"

Ontferming over ons verzinkend volk! Ontierming over onze bedreigde kerk! Wij vatten over 't gemeen de zaaik' der reformatie te talm op.

Staat toich op uit uw geriefelijk'e rust! Stoot angstgeluiden naar boven!

Uw gebed verheffe zich tot de hoogte van het worstelen.

Wacht toich de reformatie niet allereerst van enkele personen.

Wacht ze niet van een of ander persorgaan. Wacht ze van uw God en van uw God alleen!

Maar moogt gij dan zoo boud spreken als Habakuk?

Is de Heere tot .hooren verplicht?

In zieker opzicht: ja.

Hij imoet helpen niet om u, maar om Zichztelf. Habiafcxik houdt Hem hier dan ook voor, dat Hij' te lein van oogen is, dan dat Hij de kwelling kan zien.

Dit motet uw pleitgrond zijn: Koning der Kerk, gij kunt toch niet toelaten, dat de poorten der hel uw gemeente overweldigen; dat ontbindende miachtan haax uiteen doen vallen.

Het is mogelijk, dat uw kerk in den smeltkroes molet geworpen en gelouterd zevenmaal, maar versterven en versteenen m'ag /e niet.

Zal ze ook niet, zoo er maar worstelaars onder ons blijven.

Dat refornaatorisöh worstelen mag maar niet en passant worden beoefend.

Als de verwerkelijking niet spoedig volgt, moogt gij er 'niet mee ophouden.

Gij taoogt het voorbeeld van Habakuk niet omkieeren en besluiten: ik heb lang genoeg geschreeuwd, ik heb lang genoeg , , geweld" geroepen.

Gij imoogt Azaf niet namorren: Immers heb ik tevergeefs mijn hart gezuiverd en mijn handen in onschuld gewasschen.

Refornaatie is een mjiStieke zaak.

Daarom hebt gij steeds stouter woorden te bedeinken om den Heere als het ware tot toegeven - te bewegen.

Gij hiebt de hulp van uw grooten Voorbidder in de hemelen vurig te begeeren.

Koele bidder, word toch warm.

Laat er passie in uw bidden zijn.

Word worstelaar!

Zulk een worsteling, zulk een pleitrede zla] welluidend zijn in Gods oor en lieflijker dan engeienmuziek.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen