Een getuigenis..

„Geloofd zij de God van Sadrath . . . ." Daniël 3:38.

Van feiten gaat bekoring uit. Hier is het hof van Babel bezig ze te verzamelen. Ze hadden het heetste vuur gemaakt. Een vuur, dat de stokers doodde.

En nu vinden ze menschenvleesch, hoofdhaar en kleederen, die uit het vuur komen zooals ze ér ingegaan zijn.

Zelfs de reuk des vuurs brengen ze niet mee uit den oven.

Bovendien mag elk met eigen oogen zien wat er gebeurd is, zoodat er geen wetenschappelijk man noodig is om het feit te constateeren.

't Gevolg blijft dan ook niet uit. Namens de gansche vergadering geeft de koning een eervolle vermelding aan de macht, die dit feit tot "stand gebracht heeft.

Die macht is niet zijn God, maar de God van een ander dan hij.

Ook is ze niet een souvereine almacht, maar alleen engelenmacht, die gedeeld wordt met anderen.

Zelfs geldt de lof niet den God van Israël, een volksgod in de oogen der Babyloniërs.

De God des hemels en der aarde is hier afgedaald tot den rang van een persoonlijke godheid. De God van Sadrach c.s. wordt geprezen.

Toen Sadrach Hem verkondigde als de machtige om te verlossen, hoorde niemand naar hem. Integendeel de toorn van den vorst werd opgewekt door den toon van lijdelijk verzet in de rede van Sadrach.

Maar nu hebben de feiten gesproken.

Met welk gevolg ? Dat zij, die onvatbaar waren voor het Woord Gods, in enthousiasme geraken over Zijne daden. Ze hebben respect gekregen voor het persoonlijk godsdienstig geloof van de drie vrienden. Hun haat tegen God is tot staan gekomen. Ze worden nu weer vatbaar om Zijn Woord te hooren.

Babel is de bakermat van het imperialisme. Daardoor botst het met 't ware geloof.

Want het geloof in den waarachtigen God en in Christus, dien Hij gezonden heeft, is ook imperialistisch.

Het is niet tevreden met een mindere plaats.

Tegenover het beeld met een gouden hoofd versdhijnt de granietsteen, die het goud vermaalt. In dat graniet van Christus eeuwig koninkrijk is het geloof gegrond.

Tegenover Babels tooverij stelt het de ware wijsheid, die van boven is.

Tegen de macht van het vuur stelt het de kracht des gebeds.

Om die reden is het geloof bij de wereld gehaat. Nebukadnezar moet het in bescherming nemen, omdat' er (zooals de nieuweren lezen) geen andere god is, die alzoo veracht wordt.

Hij zelf blijft bij zijn menschvergoding. Zijn beeld, dat achtmaal langer is dan breed, het voetstuk van 12 el' er af gerekend, heeft waarschijnlijk de gedaante van een mensch. Het is geheel van goud, want de koning gelooft niet in zijn afdaling tot leem.

Doch naast dit valsche imperialisme mag het geloof van Sadrach blijven staan als een persoonlijke zaak, die geëerbiedigd moet worden.

Met die overwinning moet God tevreden' zijn.

Daartegen verheft Babels vergadering geen enkel protest.

En het Koninkrijk Gods aanvaardt deze positie.

Het trekt zich tijdelijk terug in enkele schitterende persoonlijkheden, in karakters van graniet.

Om straks weer daarvan uit te gaan, veroverend gezin en maatschappij, wetenschap en kunst, zedelijk en godsdienstig leven.

Nog blinkt het graniet van Gods Koninkrijk ver boven Babels goud.

De drie jongelingen spreken nog, nadat zij gestorven zijn

Maar Christus, de hoeksteen van graniet, spreekt tot de wereld, terwijl Hij leeft.

Hij overtuigt door Zijn Geest de wereld van zonde, gerechtigheid en oordeel. , ; if.nf/'

Zijn Woord is daartoe het onfeilbairë middel.

Hij deed een wereldkerk verrijzen uit den aschhoop van Israels volksbestaan.

Haar invloed deed op alle terreinen de beginselen van Gods Koninkrijk uitstralen.

Haar ontrouw doet haar echter menigmaal in ballingschap gaan.

Het rijk van Christus trekt zich dan terug in de christelijke persoonlijkheid en de schelp van dezen parel het huisgezin.

Dit is veelal de positie van Gods volk in onze dagen.

Naar Gods Woord door ons verkondigd luistert de wereld niet. Ons lijdelijk verzet tegen de machtsoverschrijding van het valsche imperialisme wekt haar toorn op. In de verte walmt reeds de zevenmaal heetere oven.

Nu komt het aan op daden des geloofs. Zijt gij bereid die tot stand te brengen?

Geen daden die gepubliceerd worden door pp de markt te trompetten.

Maar daden waaruit blijkt uw onkreukbare trouw aan Christus en die voor zichzelf spreken.

Sadrach en zijn vrienden bereidden zich voor den strijd door het onderzoek van Gods Woord, door het biddend pleiten op de beloften Gods; doet gij dat ook?

Sadrach en de zijnen deden door hun wandel zulk een goede reuke van hun leven uitgaan, dat hun vijanden niets op hen konden aanmerken, dan alleen hun taai vasthouden aan den godsdienst der vaderen. Is ons leven even onberispelijk?

Sadrach's kring vreesde niet, maar kwam vrijmoedig uit voor zijn beginselen, zelfs bij de grooten der aarde. Zijt ook gij een Christusbelijder tegenover de goud-en arbeids-koningen van dezen tijd?

In dien weg ervaart uw geloof ook daden van verlossing. Uitreddingen waarop niemand had gerekend. Gebedsverhooringen die uw eigen begeerten overtreffen. Bestraffingen uwer vijanden, zoodat zij moeten verstommen als zij lasteren.

En als dan de wereld uw godsdienst als de echte stempelt, en uw kinderen eerbied krijgen voor vaders en moeders God, zoo legt gij die hulde neder aan de voeten van het kruis, zeggende in uw hart: Geloofd zij de God en Vader onzes Heeren Jezus Christus, die ons gezegend heeft met alle geestelijke zegening. Deze dank aanvaardt God, maar ook wijst Hij de hulde niet af als men eenparig zegt:

„Geloofd zij de God van Sadrach!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen