Blank.

Mocht de peinzing oVer het lijden des Heeren u tot de bekentenis brengen, welke eens de Hoogliedbruid aflei: ik ben krank Van liefde, o mijn ziel.

Krank te zijn van liefde tot Jezus, wat is dat zalig!

Welk een vervuld zijn van Zijn beminnenswaardigen Persoon houdt dat in.

Welk een saamtrekking van al uw begeerten op één punt wordt daarin uitgedrukt: had ik Hem maar bij mij om Hem mijti liefde te betuigen!

Welk een afhankelijkheidsgevoel spreekt hieruit: als Hij van mij verwijderd is, dan jammer ik' het uit, dan ben ik ziek. Er is voor mij maar één middel ter genezing: dat ik' Hem nabij weet, dat ik als aan Zijn zijde mag wandelen, dat ik' mij vlijen mag aan Zijn warme borst.

En zie, o ziel; dan zullen er komen, die u vragen: waar is God, Dien gij verwacht? Waar is uw Jezus, aan Wien gij u met licliaam en ziel hebt overgegeven ?

Of gelijk de jaloersche Jeruzalemsche maagden de Hooglied-bruid lastig vielen: „Wat is uw liefste, meer dan een ander liefste, o gij sclioonste onder de vrouwen! wat is uw Liefste meer dan een ander liefste, dat gij ons zoo bezworen hebt.

De wereldsche zielen hebben ook' haar liefsten.'

Maar zij vinden in hen nooit wat gij in uw Liefste vindt.

Zij kunnen zich niet aan de liefde vair hun liefsten koesteren.

Daarom veranderen zij vaalk van liefste.

Of zoo zij den ééne trouw blijven, klagen zij, dat nu de eerste tijden voorbij zijn, zij elk'andeir toch tegengevallen zijn.

Zij kunnen het niet Velen, o ziel, dat gij nog altijd zoo enthoesiast van uw Liefste kunt zingen.

Zij kunnen het vooral niet begrijpien, dat gij in den griezeligen Smarteman nog iets aantrekkelijks, nog iets verrukkelijks, nog iets liefs kunt zien.

Maar verklaar u dan nader, o ziel, gelijk ook de Hooglied-bruid deed.

Mijn Liefste, zoo schalde haar stem tusschen Jeruzalem's bergen, mijn Liefste is blank.

En moogt gij dat niet met meer reden herhalen.

De Hooglied-bruid beschreef in deze woorden zijn uiterlijk. Hij was blank van gelaatskleur. Dat gold algemeen als een teeken van adel. Zij voelde zich zijns niet waardig. Want zelf was zij zwartaclilig. Hoe was het mogelijk, dat hij haar gekozen had. Toch was zij van zijn liefde zek'er. Hij loog niet.

Maar let gij bij deZje: wporden opi.zijn innerlijk' allermeest.

Hoe hebt gij vooral'in'de lijdensgeschiedenis niet telkens gelegenheid om het bij uzelf te herhalen: mijn Liefste is blank'.

Als daar in den Joodschen raad gekonkeld wordt om toch maar eenige beschuldiging tegen Hem voort te brengen, als zelfs de valsche getuigen, die gehuurd werden, niets konden verzinnen, dat voor een rechtsverk'rachtende vierschaar houvast bood, juich het dan uit: mijn Liefste is blank!

Als daar de stadhouder verschillende malen moet verklaren: ik vind geen schuld in dezen mensch, wend u dan tot de wereldsche zielen met vragende, triomfairtelijtoe oogen: zei ik het niet, mijn Liefste is blank?

Als daar de bode het paleis binnentreedt met de smeeking van Pilatus' vrouw: heb toch niet te doen met dezen Rechtvaardige, want ik heb veel geleden in den droom om Zijnentwil, doe het dan nogmaals en met steeds groeiende liefde hooren: . mijn Liefste is blaiik!

Als daar de stadhouder zicli de handen waischt ten teeken van Zjjn onscliuld, protesteer dan: • slechts één is er onschuldig en dat is Hij', die vóór • u stond. Mijn Liefste en Hij alleen is blank'!

Als daar een harde moordenaarsziel week' wordt en zijn makker bestraft: vreest gij ook God niet, waar gij in hetzelfde oordeel valt, en wij toch rechtvaardig, want wij ontvangen straf waardig aan wat wij gedaan hebben, maar Deze heeft niets onbehoorlij'ks gedaan, dan merkt gij met blijdsclia.p, hoe daar een verwante ziel a, an het woord is, dan heet gij hem welkom in het Godsrijk, dan dankt gij hem voor zijn moedige maning en gij zoudt hem, indien het mogelijk ware, nog willen toevoegen: lieve broeder moordenaar, houd daaraan vast, als straks het stervend oog u breekt en het klamme doodszweet Van het hoofd u leekt. W: ant dat is eeuwige, zalige waarheid: mijn Liefste is blajïk.

Ja, ziel, Hij blank en gij Van nature vuil.

Gij past niet bij elkaar.

Dat wordt straks een mésalliance, een ongelijk huwelijk, dat slechts ongeluk waarborgt, zoo' fluistert een hoonende stem.

Maar wordt niet beangst, o mijn ziel. Buig u niet neder.

Zijn lijden en sterven en opstanding dienen om ook u blank te maken. Om uw meriaansgestalte te Veranderen en uw lui'paaxdsvlek'ken weg te wasschen.

Hij, de rechtvaardige, wil onder de velen ook u rechtvaardig maken.

Met Zijn onschuld ^^1 Hij de schuld, waarin gij ontvangen en geboren zijt, voor Gods aangezicht bedekken.

Indien Hij waarlijk uw Liefste is, vertoonen zich nu reeds witte stipjes op u, roetklleurige ziel.

Hij is door den Geest Zijn heiliging aan u be.gonnen.

Straks zal Hij u voor den Vader stellen als een reine bruid.

Dan is Hij blan'k en zijt gij blank.

Zijn blanliheid in Zijn lijden houdt de verze^ kering in, dat gij het straks geheel zult worden, zoo gij slechts met Hem wilt lijden.

Roep het. Hem volgend op het lijdenspad en geda.chlig aan uw bruiloftsdag, te luider: Mijn Liefste is blank!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen