Het hoofd buigende.

(Goede Vrijdag.)

Worm!

Niettemin: Majesteit!

Zietdaar een va, n de diepste mysteries, een van de hevigste paradoxen in den lijdenden Christus!

De vluchtige voorbijganger ziet in Hem niets dan Worm.

Ook de ziel, die met den Toom Gods te doen kreeg, die den bliksem van Gods Heiligheid, welke haar en haar stoffelijk orgaan moest verkoelen, ziet afgeleid naar den Borg, huivert, als Christus daar kruipt in de krisis van Gethsemané, als Hij daar kronkelt aan het Kruis.

En zij aanbidt in uiterste innerlijkste spanning den Wormgewordene.

Maar zij stamelt tevens: Majesteit!

Ook in Zijn verachtelijkheid bleef Hij Koning en bleef Hij zich Koning bewust.

Zijn koninklijk ambt legde Hij geen oogenblik af, anders kon Hij geen volkomen Verlosser zijn.

Koninklijk was Zijn zwiijgen voor Herodes.

Koninklijk Zijn antwoord aan Kajafas.

Koninklijk Zijn belijdenis voor Pontius Pilatus.

Koninklijk Zijn belofte aan den gekruisten Boosdoener.

En dat zijn slechts de duidelijkste momenten.

Wilt gij nog een duidelijk moment?

Hier is het: Jezus, het hoofd buigende.

Het hoofd viel niet voorover.

Maar vol Majesteit boog Hij het.

Hij drukte het niet achterover tegen het hout.

In Zijn Majesteit had Hij het gekund.

Hij had Zijn gelaat voor de onmensohelijke menschen kunnen verbergen.

Maar Zijn Majesteit verkoos dat niet. Men moest Zijn doode, gesloten oogen kunnen zien.

De vijanden onder die onmenschelijke menschen zouden zich verkneukelen: Hij is niet meer. Wij hebben met hem afgerekend.

Maar Zijn gunstgenooten, ofschoon niet minder onmenschelijke menschen, moesten kreunend kunnen danken: Hij is niet meer. Wij hebben Zijn doode oogen gezien. God heeft met ons afgerekend in de vertrapping van den majestueusen Worm.

Zijn gesloten oogen zijn niet minder ontroerend dan de minzaam bestraffende oogen, die zich op Petrus richtten, dan de met bloed beloopen oogen in den zwarten worstelnacht!

Die gesloten oogen kunt gij echter niet aanzien of gij moet de oogen openen, laten openen.

Dat gebogen hoofd kunt gij niet aanstaren of gij moet het hoofd omhoogheffen, laten omhoogheffen.

Zoo wil het de gestorven Majesteit.

Indien dan 'de ziel den stervenden Majesteit zoekt, die als Worm sterven kan, maar als Majesteit niet, blijft zij op Golgotha staan met opgeheven hoofd naar het gebogen Hoofd.

Met opgeheven hoofd te midden van allen, die wereld-en levensmoede het hoofd' laten hangen.

Met opgeheven hoofd te midden van allen, die op de aa.rde gouden spelden zoeken.

Met opgeheven hoofd te midden van allen, die voor zich uit turen in den verren tijd.

Met opgeheven hoofd naar het gebogen Hoofd.

Want in dat gebogen Hoofd schuilt het Leven.

In dat gebogen Hoofd verbergt zich de Toekomst.

Dat gebogen Hoofd waarborgt Genade.

In dat gebogen Hoofd komt God tot Zijn Recht en Zijn Eer.

Wat buigt gij u dan neder, o mijn ziel?

Steek het hoofd omhoog naar het gebogen Hoofd.

Steek het hoofd omhoog om ontferming te begeeren.

Steek het hoofd. omfioog om van dat gebogen Hoofd uw zaligheid af te lezen.

Steek het hoofd omhoog om straks door de M.ajesteit, die het Hoofd boog, te worden gekroond.

Wat zijt gij dan nog onrustig in mij', o mijn ziel?

Steek het hoofd omhoog, want gij zult de eerkroon dragen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen