INTERNATIONAAL CALVINISME.

II.

Inhoud van het voorafgaande:

Het internationale probleem is ©en der geweldigste in onze dagen. Het Calvinisme staat tegenover de intematiouaUteitsgedaohte niet vijandig. Integendeel: Jhet heeft een internationale "boodschap, welke geen andere richting binnen bet Christendom kan overbrengen: onvoorwaardelijke koncentratie van leden en bewustzijn op God.

Tegen de intemationaliteitsgedachte zij'n bezwaren geopperd.

Niet het minst van Calvinistische zijde.

Aan den plicht die af te wegen, mogen wij' ons natuurlijk niet onttrekken.

Het ijveren voor een Internationaal Calvinisme kan onder ons niet algemeen worden, zoolang er nog zijii, die met de intemationaliteitsgedachte zelf zich niet kunnen verzoenen.

De bedoelde bezwaren kunnen o.!, tot een drietal worden herleid.

Het eerste bezwaar is van religieusen aard.

Menigmaal toch is de bewering geuit, dat het , Internationalisme een beginsel huldigt, dat zich met de waarheid der Schrift niet verdraagt.

Of, zoo licht men vragend zijn meening toe, schakelt het Internationalisme het feit van de spraakverwarring te Babel niet uit, waardoor de menschheid in natiën is uiteengevallen?

Heeft God die splitsing in natiën niet gewild, opdat de menschheid niet door centralisatie Zijn gebod van vervulling en onderwerping der aarde als met demonische saamspanning zou wederstaan en zich to^t een gekombineerde-zondemacht zou samenkluwen ?

En is Hij daartegenover niet juist door decentralisatie reddend in de historie getreden, zoiodat ©en ontzettende algemeene verdorvenheid, welke om een zondvloed riep, werd ingeperkt?

Sloeg Hij zoo niet de solidariteit der goddelooslieid uiteen?

Daarom — zoo gaat men voort — wie de nationale grenzen wil opheffen, meent verstandiger te zijn dan God.

Hij wil een der sterkste remmen van algemeene genjide stukbreken.

Hij rekent er niet mee, dat het gedichtsel van het menschelijk hart nog even "boos is als toen het de plannen voor torenbouw in de vlakte van Sinear ontwierp.

Hij denkt Gods Raad te niet te kunnen doen.

Die Raad bestaat echter in eeuwigheid.

Daarop nu antwoorden wij: deze redeneering zou opgaan, indien het Internationalisme zich wer-^^^k ten doel stelde de nationale grenzen ^uit 'e wisschen.

Maar tegen zulk een misvatting behoort verzet te worden aangeteekend.

Wie haar huldigt, verwart het Internationalisme "let het Kosmopolitisme.

Deze beide richtingen verschillen principieel. Zij leven op voet van altoosdurenden oorlog.

Zij streven er rusteloos naar elkander te nihieeren.

Het Internationalisme toch gaat er van uit, dat «ke natie recht heeft op een plaats onder de zon. Het wil het karakter van iedere natie ongerept I oewaren. Het wenscht alleen de natiën, onder waarborg van aller zelfstandigheid, met elkander in nauwer kontakt te brengen.

Het Kosmopolitisme evenwel troetelt den toeleg om door ongebreidelde annexatie-zucht, om door een heiligschennend imperialisme alle nationale rechten te vertrappen en een polis, een stad-staat te stichten, welke zich uitbreidt over den kosmos, over heel de wereld.

Dat Kosmopolitisme is booze reaktie tegen Gods ingrijpen in het menschheidsleven te Babel.

Maar het Internationalisme is een eerbiedigen van die Goddelijke daad.

Het eerste moet ook door den meest idealistischen Calvinist als een Gode-vijandig principe worden verworpen.

Het laatste daarentegen moet in hem een overtuigd en warm voorstander en propagandist vinden en het moet dan ook tot zijin lievelingswenschen behooren, dat Internationalisme en Calvinisme elkander hoe langer hoe meier doortrekken en in een Internationaal Calvinisme zich als een levenskrachtige eenheid openbaren.

Een tweede bezwaar betreft onzie levenshouding.

Het kan aldus onder woorden geiiracht: de revolutiegeest heeft zich van de intemationaliteitsgedachte meester gemaakt. Dié' heeft er zijn stempel diep ingedrukt. Daardoor is zij voor den Calvinist onbruikbaar geworden.

Dit argument hoort men ook wel bij' andere kwesties.

Het valt niet te loochenen, dat er onder ons een neiging bestaat om een hulpmiddel, dat vooral het ongeloof zich heeft toegeëigend, voor besmet te verklaren.

Toch mag daaraan onder geen beding worden toegegeven.

Integendeel hebben wij' zulke hulpmiddelen, indien zij inzichzelf niet onzuiver zijn, als het ware aan de klauwen van het revolutiemonster of aan de vangarmen van het humanisme te ontrukken.

Hoe machtiger zulk een middel werken kan, met des te meer klem hebben we het op' te eischen voor de onvoorwaardelijke koncentratie van ons leven en bewustzijn op den hoogen God.

Het is volkomen waar: de sociaal-demokratie bazuint het uit naar al de hemelstreken: proletariërs van alle landen! vereenigt u.

Het laat onder de volkeren, die meespelen in het wereldkoncert schetteren zijn lievelingslied: de Internationale.

Maar — en hierop dient wel acht gegeven — zij huldigen een valsche intemationaliteitsgedachte. Hun leuze van internationalisme is misleidend.

Zij bedoelen eigenlijk het Kosmopolitisme te doen zegevieren.

Het internationale aanvaarden zi| slechts noodgedwongen. Zij gebruiken het als een ladder, om op het voor hen hoogere plan van het Kosmopolitisme te klimmen.

Wanneer zij eenmaal den voet hebben gezet op die gewaande hoogere étage van de mensohelijke samenleving, schoppen zij den ladder omver.

Want dit einddoel staat hun voor oogen en bezielt hen als een heilig ideaal: de heilsstaat.

Dat het hun met de intemationaliteitsgedachte geen ernst is, maar het kosmopolitisme vurig door hen wordt begeerd, treedt wel het duidehjkst aan het licht bij de radikaalste onder de revolutionaire broeders: de kommunisten of bolsjewisten.

In Rusland hebben zij de teugels van het bewind in handen genomen en daar een toestand geschapen, welke zelfs door geestverwante ooggetuigen uit andere landen voor een hel wordt uitgekreten.

Het mislukken van hun paradijs-stichterij wordt door Trotzky c.s. daaraan toegeschreven, dat het operatieveld te beperkt is.

Eerst wanneer over heel de wereld de bolsjewistische orthodoxie triumfeert, zullen volgens de voorspiegelingen alle rampen in zegeningen worden verkeerd.

Maar dan zal ook alles van uit Moskou gere^ geerd, of beter getyranniseerd, gedespotiseerd worden.

Dan zal in het Witte Huis te Washington zetelen een zekere Komkommerorewski of wee't Ik veel, hoe zoo'n Russische snaak zal heeten en die zal dansen naar de pijipen van zijn draadloos sprekenden oom in het oude Kremlin.

Twijfelt er toch geen oogenblik aan, dat het het oogmerk van deze revolutionairen is om zoo spoedig mogelijk het internationalisme den hals om te draaien en god Kosmopolitisme te aanbidden.

Daarom, wat die opstandige heeren hebben misdreven moogt gij nooit op 'de rekening schrijven van de echte intemationaliteitsgedachte.

Grijpt gij. Calvinisten, toch de zuivere intemationaliteitsgedachte aan.

Maakt haar dienstbaar aan uw heerlijk beginsel.

Gebruikt haar als instrument, als wapen in den strijd voor uw Koning.

Nu is het de tijd.

Laat dien tijd toch niet voorbijgaan.

Zorgt, dat gij tegen de kosmopolitische machten straks internationaal kunt optrekken.

Versnippert uw krachten niet langer.

Bouwt in elk land, waar maar Calvinisten wonen, al zijn het er nog zoo weinig, uw „cellen", opdat die de kommunistische cellen zoeken te vernietigen.

Als gij de intemationaliteitsgedachte thans laat liggen, kon het u weldra tot wroeging worden.

Kent uw verantwoordelijkheid!

Wie weet, hoe spoedig het te laat kon zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen