INTERNATIONAAL CALVINISME.

IV.

Inhoud van het voorafgaande:

Het internationale probleem is een der geweldigste in onze dagen. Het Calvinisme staat tegenover de . intemationahteitsgedaohte niet vijandig. Integendeel: het heett een internationale boodschap, welke geen andere richting binnen het Christendom kan overbrengen: onvoorwaardelijke koncentratie van leden en bewustzijn op God.

Zoowel het bezwaar, dat het internationalisme in strijd zou zijn met Gods Woord, als dat de internationaüteitsgedachte zoozeer geannexeerd is door den geest der revolutie, dat ziji voor ons onbruikbaar zou zijn, is ongegrond. Men verwart internationalisme met kosmopolitisme.

Wanneer men voorts spreekt over het fiasko van de intemationaliteitsgedacihte in de praktijk onzier diagen, is dit schromelijk overdreven. Daarenboven moet een internationalisme, dat «en ^humanistisch ideaal nastreeft en zjjn. verwachtingen bouwt op de innerlijke gaafheid van den natuurlgken mensch, wel teleurstelling baren. Maar het Calvinisme kiest zijn uitgangspunt in de realiteit. ZiJn beginsel bindt saam. Daarom is het internationaal Calvinisme er.

Het Internatioaaal Calvinisme i s er.

Alleen wacht het op Organisatie.

Welke vorm van organisatie beveelt zich daar­ voor aan ?

En dan is men allicht geneigd het eerst te denken aan een internationale samenwerking van kerken.

Misschien heeft men reeds den een of anderen wereldbond van kerken opi het oog en vraagt men zich af of die niet aan het doel, dat wij ons vloorstellen, dienstbaai' kan worden gemaakt.

Het ligt niet op onzen weg deze federaties één voor één te beoordeelen.

Wel kan zonder vrees voor tegenspraak gekonstateerd worden, dat geen enkele internationale kerkenbond een specifiek Calvinistisch karakter draagt.

Niet één heeft er een eenigszins uitgewerkte, welomschreven Gereformeerde geloofsbelijdenis tot grondslag.

Of er geen enkele op een basis staat, welke tiet den Calvinist mogelijk maakt er lid van te zijn, is een kwestie, die hier ter zijide kan worden geschoven.

Daarover loopt het vanzelf niet.

Het feit, dat geen eaxkele kerkelijke organisatie, Welke haar vleugelen internationaal heeft 'uitgeslagen, een zuiver Calvinistisch stempel vertoont, kan door niemand worden geloochend.

Maar daarom is niet één dier organisaties geschikt, om het kerkelijk Calvinisme internationaal tO't volle ontplooiing te brengen.

En zelfs al ware zulk een kerkelijke organisatie er wel, dan zou daardoor nog Tiet doel van het Internationaal Calvinisme niet kunnen worden bereikt.

Immers, de Calvinistische wereld-en levensbeschouwing bestrijkt een veel breeder veld iaa alleen het kerkelijke.

Het Calvinisme heeft een universeele kultuurroeping.

Het heeft een boodschap ook voor de wetenschapi, de kunst, het staatkundige, het soclialei, het gezins-, bet persoonlijke leven.

Het laat zich niet binnen de kerkgebouwen opsluiten.

Het stroomt naar buiten, naar alle kanten, naar He gebied, dat aan Christus is onderwoirpien.

Het Internationaal Calvinisme louter kerkelijk te Blaken, zou een ongeoorloofde inkrimping beteekenen, een aan banden leggen van zijn expansief beginsel, een afzien van veroivering van terreinen, waarop in den naam van onzen Koning beslag moet worden gelegd.

Het zijn niet alleen kerkelijke pro'blemen, die overal, waar Calvinisten wonen, om een oplossing roepen naar & ereformeerde belijdenis.

Maar hoe verscheiden ook de nationale toestanden zijn, er zijn kernvragen van wetenschappelijken, zedelijfcen, aesthetischen, politieken, socialen aard, die alle volkeren gemeen hebben.

Daarover zich onderling te beraden, daaromtrent vaste konklusies op te stellen, is de schoone taak, welke op de internationaal saamwerkende Calvinisten rust.

Het Internationaal Calvinisme bedoelt een heel het leven omspannende wereldbeweging.

Wat totnogtoe op internationaal gebied werd gepresteerd, betrof een heel klein onderdeel van het leven: arbeidswetgeving, strijd tegen het allcohoH lisme, tegen bedwelmende middelen als opium, tegen de ontucht, enz.

Doch het Calvinisme, dat zijn konsekwenties heeft voor heel de diepte en heel den omvang van het leven, kan, mits op 'deugdelijfce wijze internationaal georganiseerd, veel intensiever, veel uitgestrekter arbeid leveren.

Ofschoon de onverbleek; -e Calvinisten over Se wereld niet zoo-tairijk zipTj, is het toch niet te stout gesproken, dat zij door Ide massieve energïeve van hun beginsel, tot op zekere hoogte wereldleiding kunnen geven.

In het verleden is da, t reeds eenigszins gebleken.

Toen ontbrak het echter aan organisatie', al had het een centrum: het Geneve van Calvijn.

Maar wanneer de herleving van het Calvinisme, waarvan juist in dezen tijd ïn versohillende landen hoopvolle teekenen vallen waar te nemen, zich doorzet en zij een internationale organisatie als bedding gereed vindt, om er haar invloed in voort te stuwen, mag verwacht en gebeden, dat het zich nog krachtiger zal doen gelden.

In het Calvinisme zit meer pit, werkt meer spirit, dan in socialisme en bolsjevisme samen.

Als de Calvinisten de slappe handen maar oprichten!

Als zij de organisatorische talenten, die in het Calvinisme verscholen liggen, maar tot ontwikkeling brengen!

Uit het voorgaande volgt, dat een Internationale organisatie als wij bedoelen, fiiet door de kerken in de verschillende landen wordt geboden.

Daarmee spreken wij niet uit, dat kerken van Gereformeerde belijdenis, welke die belijdenis ook handhaven, niet met elkander nauwer kontakt moeten zoeken.

Een Gereformeerd oecumenisch concilie zou een vurigen wensch van velen, ook van ons, in vervulling doen gaan.

Maar het oog mag niet gesloten vloor de werkelijkheid, dat de kerken, die haar Gerefoirmeerd karakter ongerept bewaard hebben', zoodat in haar midden geen personen, die uit een ander beginsel leven, geduld worden, zeer schaarsoh zijn over de wereld.

Daartegenover leven er nog li'eel wat Calvinisten in kerken, waar een 'felle ridhtingenstrijd wordt gevoerd.

Die behooren ook in het regiment van het Internationaal Calvinisme te worden ingelijfd.

Kerkelijke verdeeldheid mag hier geen scheiding maken.

Wij kunnen in den geestelijken oorlog van onzen tijd niemand missen.

Daarenboven zij herhaald, dat "de internationale Calvinistische beweging niet mag worden ingedamd tot een kerkelijke actie.

Zoo is de organisatie van het Internationaal Calvinisme aangewezen niet op; het samenwerken van kerkengroepen, maar van personen.

De organisatorische band tussohen die personen kan alleen gevormd worden door een gemeenschappelijke beginselverklaring.

Het voorleggen van zulk een beginselverklaring dient als proefsteen, of men bij elkander behoort of niet.

De profeet Amos vraagt: zullen twee tezamen wandelen, tenzij dat zij bijeengekomen zijn?

Het onderschrijven van zulk een beginselverklaring geeft de onmisbaxe akte, dat men elkander gevonden heeft.

Het spreekt vanzelf, dat deze beginselverklaring geen ruimte mag laten voor andere wereld-en levensbeschouwingen dan de Calvinistische.

Anders zou zij dadelijk als basis van samenwerking w|Lardeloos worden.

Daarom behoort zij wel gepreciseerd te zijn.

Wij moeten niet bang zijn om Qhristene'U van andere richting ten bescheid te geven: het doet ons leed, maar wij kunnen u in onze organisatie niet opnemen.

Dat lijkt mogelijk exclusief, maar is het toch niet.

Wij ontzeggen hun daarmee niet den christennaam. '

Wij slaan samenwerking met hen niet van de hand. *

Maar voor die innige samenwerking, die alleen tusschen aanhangers ' van dezelfde wereld-en levensbeschouwing, in dit geval de Gereformeerde, mogelijk is, komen zij niet in aanmerking.

Nauwere samenwerking sluit ruimere samenwerking niet uit. (^

Doch hier moet van tinnen uit naar buiten worden gewerkt.

De nauwere samenwerking gaat Voorop, die moet eerst verzorgd, dan komt het later vanzelf tot ruimere samenwerking.

En vooral wanneer andere groepen van christenen zich ook stevig organiseeren, wordt de ruimere samenwerking daardoor zeer vergemakkelijkt.

Laten we in deze de waarschuwing van onzen Heiland ter harte nemen, dat de kinderen der wereld voorzichtiger zijn dan de kinderen des lichts.

Onze revolutionaire tegenstanders werken alleen op vast program.

De eene zoogenaamde internationale vult de besluiten van de andere aan of corrigeert ze. Wie Eich aan dat program niet binden wil, wordt vaa de partij geweerd.

En zouden wij met onze internationale Calvinistische actie op losse vlotten ons wagen op de wereldzee ?

Neen, ook, wij moeten hebben een aöcoord van gemeenschap, waarbij ieder zich vrijwillig kan aansluiten.

Dat moet de instemming hebben van zïjn volle persoonlijkheid.

Dan eerst weet men wat men aan elkander heeft.

Dan kan men op elkander rekenen.

Dan heeft men van elkander den handslag ontvangen.

Natuurlijk moet zulk een program gebaseerd zijn op de feitelijkheid.

De feitelijkheid leert, dat niet alle Calvinisten overeenstemmen in praktische kerkelijke en politieke vraagstukken.

Wachten tot deze opgelost zijn, moet onverantwoordelijk worden genoemd.

Dan gaan de tijden voorbij en de gelegenheid tot internationale krachtsontwikkeling blijft onbenut.

De groote Calvinistische beweging sohak'ele'daarom deze», geschilpunten uit.

Men vreeze niet, dat zij daardoor tot gethaoretiseer gedoemd zal zijn.

Er blijven nog praktische vragen genoeg over, die om antwoord dringen.

Van de gemeenschappelijke beginselen uit kunnen door organisatorische samenwerking verrassende praktische resultaten worden lot stand gebracht.

Maar hoe nu de personen tot zulk' een beginselverklaring te bewegen?

Het zou al te idealistisdh zijn, indien men zich voorstelde, dat men volstaan kon met ©en manifest, opgesteld in onderscheiden talen, ds wereld in te zenden en daarin een adres te vermelden, waarheen men zijn naamkaartje als blijk van instemming kon zenden.

Zal een actie slagen, dan moet zij gedecentraliseerd worden.

De natuurlijke groepeering is hier aangegeven door de natiën.

Eerste eisch voor Internationaal Calvinisme is nationale samenwerking van alle Calvinisten uit alle kerken in een land.

Of, om daaBop nog iets af te dingen, voor een begin van een internationale Calvinistische actie is tenminste noodig, 'dat vooraanstaande personen uit een land, onverschillig tot welke kerk of politieke richting zij behooren, mits zij de Calvinistische beginselen zijn toegedaan, zich nauw aaneensluiten, een nationale organisatie vormen en daaraan hoe langs zoo meer uitbreiding zoeken te geven.

En wanneer dan in elk land, waar het Calvinisme gevestigd is, zich zulke centra vormen, dan valt het gemakkelijk deze met elkander in kontakt te brengen en alzoo een gemeenschappelijke actie voor te bereiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen