„Opstandige Jeugd".

Het woord „opstandig" is in de mode tegenwoordig. Sinds Jo van Ammers—Küller's Opstandigen heeft het furore gemaaki, on nu Ben Lindsey's f-levolt of modern Youth in het Hollandsch vertaald is onder den titel Opstandige Jeugd, is liet opnieuw in ieders mond.

Maar als een woord zoo inslaat als dit, zit daar dikwijls meer achter dan een gril der mode. Inderdaad, in het onderhavige geval duidt het iets aan, dat in de lucht zil, Wa1 zeg ik, in de lucht? Helaas, het zit dieper, Iièt zit in de harten; in de harten, ook en niot het' mirist van de moderne jeugd,

Kiets nieuws? Och neen. Reeds in het eerste bijbelboek wordt het ons gezegd, dat God zag, dat hel beginsel vair 's menschen hart ten eenenmale alleenlijk boos is; boos, zondig; dat wil immers zeggen opstandig', '

Maar toch openbaarl zich die opstandigheid niet iir allo tijden even sterk. Zelden is er zeker een periode in de geschiedenis geweest, waarin de onwil om zich aan oenig gezag te onderwerpen zoo sterk aanwezig was, ma, ar bovenal zoo opzettelijk gevoed werd, als in ojize dagen.

Natuurlijk is er ook een opstandigheid, die goed moet genoemd worden. Tegen onrecht komt ons gemoed, indien het wèl is, in opstand. Zouden wij de opstandiglieid onzer vaderen tegen priesterdwang en vorstentirannic afkeuren? En stemmen we niet in met Aen Engelschman, wanneer hij het verzet van zijn volk onder leiding van den grooten Oranje, stadhouder-koning Willem lil, tégen de dwingelandij van den Roomschen Stuart Jacobus II, een „glorious revolution" noemi ?

Het hangt er maar van af, of het is de opstandigheid van een Mozes, dien zachtmoedigsten van alle menschen, tegen Pharao, den gewaanden zoon der goden, omdat deze het bevel Gods wederstaal; óf dat het is de opstandigheid van een Voltaire, die het „ni Dien, ni Maiti'c", geen God en geen Meester, huldigt on het godslasterlijke „Ecrasez l'Infame", verpletter den oerloozc (doelende op Christus), de wereld insliugert. Een streven naar vrijheid overeenkomstig Gods Woord, ól uc roep tegen God en den Christus: „f^aat ons hunne

banden verscheuren en hunne touwen van ons vi^erpeii!"

Het is dus de vraag: Zal de autonome mensch zelf j'.ijft leven inrichten, naar eigen goedvinden, volgens zijn aan de wet der evolutie onderworpen rechtsbesef, zonder den toets van Gods Woord, en zich ilan in opstandigheid mogen richten tegen wat hij „uil den lijd" acht, waarboven hij zich uitgegroeid waant, niei bedenkende, dat zijn rechtsbesef door de zonde verduisterd is, zoodal het hem, zonder het lichl van Gods Woord, steeds verder moet doen dolen, hem moet doen verzinken in het donkere moeras van een leven zonder houvast aan 'sHeeren ordinantiën?

Of zullen die ordinantiën Gods, de „absolute waarheden van het Christendom", richtsnoer en lijn geven bij de oplossing vair de moeilijke vragen van het leven, vooral ook — om nu tol hel moderne leven en het ondenvcrp van Lindsey's boek te komen - ^-van de allermoeilijkste in onzen tijd: die betreffende het huwelijk, het gezin, de jeugd? Zullen we ons en onze kinderen stellen onder de tucht van Gods Woord?

En hiermee zijn we dadelijk tot de kerufout gekomen van Ben Lindsey's boek Opstandige Jeugd.

Ben Lindscy verhaalt van vreeselijke dingen, waarmee hij als jeugdrechter te Denver, in de Vereenigde Steden van Amerika, kennis hoeft gemaakt: van ongelukkige huwelijken; van zwermen van pauperkinderen, dio als gepredisponeerd schijnen voor de misdaad; van kinderloozo echtparen die, met onderling goedvinden, een andere vrouw of een anderen man assumeoren ter verwekking van een kind; van meisjes, die niet willen ti^ouwen, maar wel moeder willen worden, en dat ook bereiken; van ontzettende toestanden op de Amevikaansche scholen, waar massa's opgeschoten jongens en meisjes in do intiemste sexueele verhoudingen loven, waarvan de gevolgen dikwijls niet uitblijven, tenzij zo voorbehoedmiddelen gebruiken'); in één woord, van een schier ongelooflijke verwording van hot liefde-en gezinsleven, die doet huiveren voor de toekomst.

En dan komt Lindsey's houding daai'tegenover — ontdaan van allen mooien woordentooi, quasi-wetenschappelijko maar inderdaad grenzenloos oppervlakkige behandeling, en, zoowaar, zelfs eenige Christelijke verzuchtingen — hierop neer, dat hij zegt: „Ziehier, dat zijn nu de gevolgen van Uw conservatieve Christelijke moraal, die nu nog dezelfde eischen stelt als honderd, als duizend, als bijna tweeduizend jaar geleden. Ziet ge niet, dat het tegenwoordige geslacht daaraan ontgroeid is? De jeugd is opstandig — en terecht - - tegen Uw Christelijke zedeleer. I.jaat zezich een eigen, nieuwe ethiek scheppen, die past bij den modernen mensch en zijn behoeften".

En in het perspectief, dat ons dan geopend wordt, zien we ondej' anderen een door wet en moraal gesanctioneerd gebruik vaii voorbehoedmiddelen; een soort van proef-huwelijk om zekerheid te krijgen of men bij elkaar past, waarin men moet zorgen geen kinderen te krijgen; dat kan men intusschen voortzetten zoolang men wil — men noemt dat met den mooien naam „huwelijk in kameraadschap" •--; wil men kindereu hebben, dan moet men, laat ik nu maar ter onderscheiding zeggen, een „echt" huwelijk sluiten, en dan is het, tervi-ille van de kinderen, gewenscht om bij §lkaar te blijven totdat die op eigen beenen kunnen staan; daarna kan ieder der echtgenooten, zoo men dat wil, wel weer jzijn eigen weg gaan, want de band moet ten allen tijde losgemaakt kunnen worden.

Kijk, als de thans „opstandige jeugd" dit tot zedelijkheid proclameert — naar den souvereinen wil des menschen, bij de voortschrijdende „evolutie" der moreele en rechts-begrippen — dan is er geen onzedelijkheid meer. Is het dan niet duidelijk, dat de schreeuwende toestanden van tegenwoordig een gevolg zijn van de verouderde Christelijke begrippen ten opzichte van het huwelijk en de sexueele verhoudingen?

Dat is, ontdaan van alle franje, de inhoud van het verschrikkelijke boek van Ben Lindsey. Een vreeselijk gevaarlijk boek, omdat deze jeugdrechter zich presenteert als de vriend der jeugd en met een vriendelijk, quasi-wetenschappelijk, quasi-Christelijk, dikwijls boeiend betoog, zijn verderfelijke ideeën ingang tracht te doen vinden.

Gevaarlijk voor den onervarene, omdat hij misschien niet zal merken, dat Ben Lindsey met zijn schijnbaar menschlievende, maar uiterst oppervlakkige en daardoor absoluut scheeve redeneeringen ten slotte eindigt met de zaak precies op den kop te zetten. Wat een gevolg is van de zonde, vari het breken van Gods ordinantiën ten opzichte van het sexueele leven, van het huwelijksleven, wordt geschreven op rekening van do Christelijke moraal.

Wanneer een jong meisje tot Lindsey komt, omdat zo in moeilijkheden is geraakt door sexueelon omgain; met een jongen, dan helpt hij haar op alle mogelijke manieren. En dat is prachtig: „Wie van u zonder zonde is, die werpe den eersten steen op haar!"

Maar wanneer Lindsey op dit schoone, voor dou tol Farizceuwsche eigengerechtigheid geneigden mensch dien beschamende woord van den Heiland wijst, dan vergeel hij, dal de Heero Jezus bij al Zijn Goddelijk medelijden met de zondares, toch het kwaad, door haar be. dreven, z o n d o noemt.

Lindsey nu is in dezen geen navolger van Christus, zooals ten onzent Heldring en Pierson, die ware Yv'm\don der gevallen jeugd, het wèl waren. Bij hem ontbreekt een kloek veroordeelen van het buiteneehlelijk on tegeneth lelijk' geslachtelijk verkeer als zonde.

En daardoor is hij in zijn oppervlakkige liefheid tegenover de jeugd ten slotte heel wreed. Want ileze lieve, vriendelijke man, die voor de grofste sexueele overtredingen een mooi woord heeft, leidt door zijn goedpvatoj-'ij, die zedeloosheid de hoogste, nieuwste zedelijkheid noemt, do jeugd en ook de groote menschen, die naar hem luisteren, op een vreeselijk dwaalspoor. Iemand — ik meen dat het Dr Heymans was in S l e m-men des Tij ds — heeft er op gewezen, dat dit verderfelijke boek reeds in de schooltassohen ook van ónze jeugd wordt gevonden.

Arme jeugd, die door zulke vrienden belaagd wordl!'

Ben Lindsey zegt in zijn boek, dat ouders en leeraren dikwijls zoo volstrekt onwetend zijn ten opzi(dite van wat er tusschen hun kinderen, tusschen hun leerlingen, op • sexueel gebied besproken en gedaan wordt.

Ik geloof, dal daar veel van waar is. Mogen hun oogon geopend worden, dat ze zien; zien o.a. ook hel govaar, dat de hun toevertrouwde jeugd dreigt van de zijde van Ben Lindsey's boek. Opdat ze het hunne doen, om die jonge menschen voor het doodelijke gif, dat er in schuilt, te bewaren.

Er is nèg een punt, waarop ik gedeeltelijk aan de zijde van dezen jeugdrechter sta: het „inlichten" \m de jeugd over sexueele dingen.

Maar daarover wil ik liever spreken, wanneer ik een volgenden keer iets zeggen zal over' Ds Herbert Gray's Men, women, and God (Mannen, V r niiwen, en God), een behandeling van sexueele questies uit een Christelijk gezichtspunt. Dal is aangenamer werk.

VELDKAMP.

') Dit komt overeen met wat de revolutionaire schrijver Upton Sinclair ons schildert in zijn roman t^ o t r o 1 e u m. Intnsschen schrijft mij een jonge kennis, dio leeft in een Amerikaansch schoolmilieu als geteekend door Lindsey en Sinclair, dat het lang zóó erg niet is, als zij ons willen doen aannemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen