DE MODERNE JEUGD.

II.

Wanneer ik overweeg, waarover ik in deze enkele artikelen iets zal moeten zeggen, dan kom ik tot de bedenkelijke conclusie, dat de „rubriek" jeugd en genot een vrij belangrijke plaats zal gaan innemen.

Deze bedenkelijke verwondering duurt echter slechts heel kort, want zoo is nxx eenmaal het beeld van dezen tijd. En ook daaraan is geen ontkomen, wanneer we ons werkelijk met de jeugd, met de moderne jeugd willen bemoeien.

Maar we zullen bij het begin een aanvang maken.

Jeugd en gezin.

Het gezin is de levenscel.

Daar is de jonge mensch liet eerst. Dat is het kleine milieu, waarin hij groot geworden is. De juiste waardeering van de jeugd houdt tegenwoordig zeer nauw verband met de gezagskwestie in het gezinsleven.

We moeten niet uit het oog verliezen^ dat deze tijd niet de tijd van het gezag is. We behoeven hier niet na te gaan, waarom dit zoo is, maar dat het met het gezag niet zoo florissant gesteld is, zal wel niemand tegenspreken. De jeugd, die toch al krachtens haar eigen zijn alle band als knelling voelt, leeft daarom niet in een gemakkelijken tijd. Wij als ouderen moeten er voor gevoelen, dat de jeugd met het gezag in het algemeen kwestie heeft. Het is een zware gang, die naar het rechthuis. Het zou blijk geven van onbekendheid met het leven, zoo daarmee in het gezin geen rekening werd gehouden. En dat maakt de worsteling van het gezinsleven tegenwoordig niet gemakkelijk. Natuurlijk is er altijd door de zonde de strijd om h'et gezag in het gezin geweest. Maar die is er nu dubbel. En om der wille van onze jonge menschen hebben we te waken voor het gevaar van gezinsoverheersching. Ge kunt de jeugd knellen. Ge kunt de jonge menschen met het „dit mag niet en dat mag niet" het gezag beu maken. Ge kunt ze kwellen met de smaak-niet, raak-niet-aan en roer-niet methode. Ge kunt als hoogste ideaal hebben ze goed onder den duim te houden. Maar ik vertel u, dat er zoo al veel jonge menschen voor goed uit den band gesprongen zijn.

Evernmin echter trede verslapping in. Daar zijn vele ouders, die het maar opgegeven hebben. Die al spoedig de elasticiteit verloren hebben. Ze geven maai' toe. Het is ze te moeilijk tegenover de oudere kinderen het gezag te handhaven.

Genoemde twee klippen moeten we zeker trachten te ontzeilen. Vooral, vooral de laatste. Want de moderne jeugd ga niet onder in de ongebonden vrijheid, die ze genieten wil. De jeugd moet leeren gehoorzamen. En ook hierin moet het gezin de leerschool zijn. De jonge mensch moet het gezag, dat hem meermalen op z'n weg tegenkomt en staande houdt en zich als een muur voor hem opwerpt, vooral tegenAvoordig in zijn eigen belang leeren eerbiedigen. De Christelijke jeugd ziet achter het ouderlijk gezag de allerhoogste Autoriteit. En onze jonge menschen moeten leeren bidden en waken om niet in het gezin zelf de eerste wetten daarvan met voeten te treden.

Over jeugd en gezin wil ik nog slechts één opmerking maken.

En die is deze, dat het gezin als zoodanig den strijd voor zich zelf met alle intentie strijden moet. Die de moderne jeugd ziet en kent in liet moderne leven, weet, dat het gezin strijden moet voor zelfbehoud.

Ik bedoel daarmee dit, dat het is, alsof van üit het jeugdkamp de groote aanval op , het gezin gericht is. Ik zeg niet, dat dit bewust geschiedt en dat de bedoeling is het gezin afbreuk te doen. Maar dit zeg ik wel, dat het gezin alle mogelijke moeite moet doen om zich zelf in stand te houden tegen den duizenderlei invloed, die het op dood en leven bestookt.

Waar kent men nog den rustigen inaaltijd, waar alle gezinsleden, alle kinderen, tegenwoordig zijn, en gebeden en gelezen vvordt?

Waar zijn de gezellige avonden, waarop allen thuis zijn ?

En toch — het gezin is het van God gegeven milieu tot vorming van het jonge leven.

Daarom moeten we er in Gods kracht voor strijden.

Vader en Moeder te zijn houdt tegenwoordig een bijzondere roeping in. Het loopt niet meer van zelf. Onze jonge menschen moeten thuis geen betalende commensalen zijn, die den sleutel van het huis hebben en overigens doen wat ze willen. De jeugd zoeko thuis de echte mooie, rustige huiselijke gezelligheid in ons moderne jachtleven. En de Christenouders moeten beproeven de jonge menschen, niet gedwongen, maar spontaan thuis te houden. Bij vele menschen visites te maken is heel prettig en uitgaan heeft zijn goede zijde, maaj het is van hooger belang, en meerdere waardij alles in het werk te stellen om metterdaad een vriend van het eigen gezinsleven te zijn.

De moderne jeugd heeft veel misdreven.

Ook de uithuizigheid staat op haax schuldregis ter.

Ik weet nog niet, of deze uithuizigheid wel zoo sterk aan de jeugd te wijten is, als men het-soms doet voorkomen.

In ieder geval bevordere men het er-maar-uitloopen niet. En de gave van het Christelijk gezin kome tot haar recht in onderling gezellig bijeenzijn, in lied en ongedwongen gesprek, in scherts en blijden omgang.

Ik voor mij geloof, dat de invloed van het gezinsleven voor onze rijpende jeugd onvergetelijk en van blijvenden invloed is heel het leven door. De jeugd kan zich er aan onttrekken. Dit is zoo. Maar an zal geheel hun leven lang hun opvatting in htm ziel gegrift staan, als het negatieve beeld van de opvoeding thuis. Onder dien invloed vandaan komen ze niet.

En juist om dien onberekenbaren invloed doe ik een beroep op aller mogelijke medewerking tot herstel van het gezinsleven. Om onze jongens en meisjes. We kunnen alles voor hen doen. We kunnen ze in het vereenigingsleven doen opgaan, de beste school voor hen uitzoeken, hen de schoonste "boeken koopen, we kunnen ze iederen dag bepreeken (wat natuurlijk afstompt), dit geeft alles niets of zeer weinig, zoo de invloed van 't gezin niet spreekt. Een onderwijzer en een predikant en een leider van een johgelingsvereeniging kunnen tegen het gezin niet op tornen. Dit van God gegeven milieu is van den meesten invloed op het zich vormende leven. Het is de zon in de harde, koude wereld. Het is milde regen voor de door de cultuur bestoven plant. Wat de jeugd is en wordt, dat wordt zij in het gezin. En bij alle poging, die we doen om voor onze moderne jonge menschen in de kracht Gods iets te wezen, sta vooraan het gebed voor en 3e roeping tot hoogere waard€«ring van het Christelijk gezinsleven in de beweging van onzen tijd.

Jeugd en arbeid.

De jonge mensch betreedt het maatschappelijk veld als door de poort van den arbeid.

Natuurlijk werken de kinderen op school ook.

Evenmin vergeten we de velen, die zich Qp do school voor 't leven voorbereiden.

In een kort bestek van enkele artikelen wil ik pogen saam te vatten, saam te dringen liever, al wat tegenwoordig onze moderne 'jeugd sianbelangt, en nu meen ik in „jeugd en arbeid" èen apart terrein gevonden te hebben. Ik bedoel daarmee 6f de voorbereiding tot, óf het werk zelf, dat de jongeren verrichten om in het leven zich een positie te veroveren.

We willen dit veld alleen van de jeugdzijde belichten en geven dus alleen enkele opmerkingen, die daartoe dienen kminen.

Op de vraag, of onze moderne jeugd het moeilijker heeft dan wij het gehad hebben, is niet zoo gemakkelijk een kort en volledig antwoord te geven.

Zie ik goed, dan meen ik, dat onze moderne jeugd overvoed wordt. Zij ontvangt te veel. Zij moet meer verv/erken dan zij kan. Voor velen is daarom de eugd moeilijk. Ook al arbeiden ze gaarne en hoort e ze er nooit over klagen, ook al blijven ze prettig n opgewekt van humeur, zoo ge dit niet in het og houdt, zult ge de jeugd niet kunnen begrijpen. Het is goed voor hen, dat we Tiierin met hen medeeven. Dat we toonen, dit te weten. IJet zal 't ze emakkelijk maken ons te geven, wat wij altijd van de jonge menschen ontvangen moeten, en dat is een open hart.

De moderne jeugd komt niet gemakkelijk door de wereld. Heel het cultuurstreven is op complicatie aangelegd. De algemeene ontwikkeling zal steeds breeder terrein beschrijven en het zal straks niet meer mogelijk zijn het lager onderwijs alzoo in te richten, zooals het nu gegeven wordt. De specialisatie, kenmerk van alle wetenschap in dezen tijd, zal zich ook tot het onderwijs aan de jongere jeugd moeten uitstrekken.

De jeugd kan het niet meer verwerken.

Het teveel en tegroot vermoeit.

Zie ik weer goed, dan meen ik, dat onze moderne jeugd bij ons ten achter staat door de vermechaniseering van den arbeid. Het gebrek aan arbeids-

vreugde is meer dan eens te wijten aan het werk zelf, dat moet worden verricht. Dat dit op de ziel der jeugd terugwerkt, zal ons niet verwonderen. We spreken daarom terecht van geestdoodenden arbeid. Daarbij is oogenblikkelijk het gevaar, dat het te weinig hier elders 'n teveel wordt. De jeugd zoekt nivelleering. Ze gaat zich overdreven wijden aan andere dingen, soms zeer goede dingen, slaat daardoor uit het zoo broodnoodige evenwicht en ontwikkelt zich in de verkeerde richting.

Doch al ben ik geneigd op de bovengestelde vraag bevestigend te antwoorden, 'toch mag de moderne jeugd geen medelijden met zich zelf krijgen.

Vraagt ge of ze meer kennis hebben dan de ouderen, dan is de tegenvaller wel eens heel groot. De veelheid werkt de oppervlakkigheid in de hand.

Hierboven heb ik gezegd, dat er veel van de jeugd gevergd wordt, dat wil echter nog hl et zeggen, dat de jeugd nu altoos zooveel geeft. Integendeel, velen maken er maar iets van. Ze vinden het wel gauw goed. Ze maken zich er niet druk over.

Van deze zijde bezien, zou ik onze moderne jeugd tot sterke arbeidsintentie willen aansporen. Zij moeten het gevaar der oppervlakkigheid ontloopen, door uit het vele, dat geëischt wordt en dat ze moeten verrichten, datgene te kiezen, wat hun bijzonder interesseert en zich daarop met al hun kracht toe te leggen.

Daarbij komt, dat de moderne jeugd, wat den arbeid betreft, zeer veel op ons, , ouderen, vóór heeft.

De wetenschap van het menschelijk zieleleven, die in de laatste jaren vooruitgevlogen is, geeft haar practische toepassing in de vaststelling der beroepskeuze voor jonge menschen.

Het is levens-en genotbedervend voor een jong mensch te moeten worden, wat hij niet is. De psychotechniek (al moeten we ons wachten voor alle overdrijving) tracht hierin tegemoet te komen. Op het bureau voor beroepskeuze is men thuis in de eischen, die de verschillende terreinen van 'het moderne leven stellen en onderzoekt men den rijpenden jongen en het opwassende meisje psychisch.

Met tamelijk groote zekerheid is thans vast te stellen, dat een bepaald beroep voor dien bepaalden Jongen het beroep moet zijn. Althans is uit temaken, in welke richting deze bepaalde menschelijke ziel floor {Jod met gaven versierd is. En juist in dagen, waarin de veelheid der bedrijven en berogpen de keuze vermoeilijken voor den jongen mensch, juist in dagen, waarin velen ook heusch niet weten wat ze worden willen, is deze door God gegeven weg te kunnen bewandelen een zegen.

Alzoo is het terrein van den arbeid voor de moderne jeugd wel een moeilijk terrein, maar heeft God ook juist in deze dagen wegen geopend voor de jonge menschen, die wij vroeger ontbeerd hebben en waardoor zeker ook velen voor het maatschappelijk leven mislukt zijn.

De arbeidsvreugde zal, zoo die wordt aangevreten door de vermechaniseering van den arbeid, weer kunnen terugkeeren in de zekerheid, dat jonge menschen graag en van harte zijn wat ze zijn, omdat hun jonge ziel op de gekozen arbeidssfeer is aangelegd.

P. Ch. VAN DER VLIET.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen