De waarde van het Oude Testament

door W; . H. GISPEN, V.D.M. te Delft.

IV.

Nu is het het besle, maar de meest krasse uitspraak te nemen. Wic bedoelen die van Psalm 137: „O dochter Babels die verwoest zult worden! welgelukzalig zal hij zijn, die u uwe misdaad vergelden zal, die gij aan ons misdaan hebt; welgelukzalig zal hij zijri, tlie uwe kinder kens grijpen en aan de steenrots verpletteren zal" (Psalm 137 VS 8—9). Deze uïtspiaak met name biedt aan de gemeente van Christus moeilijkheden, getuige het feit, dat weleens het verzoek gedaan wordt om over dezen tekst te preeken. Men meent, dat in dezen dichter een andere stemming aanwezig is, dan Christus aan Zijn discipelen beveelt: „hebt uwe vijanden lief, zegent ze die u vervloeken, doet wèl degenen, die u haten, en bidt voor degenen die u geweld doen en die u vervolgen" (Matth. 5 VS 44). Maar ten eerste zegt Jezus niet: hebt lief de vijanden van uw God, zegent ze die uw God vervloeken. Ten tweede zal in droefenis en vervolging van de Kerk de stemming altijd meer blijde worden om de verdelging van Gods vijanden (denk aan Rusland) dan in tijden van rust. Wat weten wij van de verterende liefde voor Jeruzalem bij den Israëliet, wij, die vaderlandsliefde tot voor kort al gauw overdreven vonden? De haat tegen Babel komt in Psalm 137 opgevlamd uit den liefdegloed voor Sion.

En liefde voor Sion is liefde voor Sions God. En als we deze uitspraak Nieuw-Testamentisch beschouwen, wordt hier gezegend de Messias als Rechter, als Wederkomende ten oordeel. De socialisten hebben nog in de twintigste eeuw de liederen gedicht, waarvan de vonken afspatten, maar wij klagen al sedert lang over lauwheid, slapheid. En waar de liefde niet verteert, verteert ook de haat niet. De leerschool van den heiligen vloek is droefenis en vervolging.

Maar dat neemt niet weg, dat als de dichter den verpletteraar van de kinderen der dochter Babels zaligspreekt, hij voor ons besef te ver gaat. Als hij zoo geniet, dat die kleine kinderen als flesschen tegen de rotsen verpletterd zullen worden, denken we onwillekeurig aan den kapelaan in S h a w's Jeanne d'Arc. Die kapelaan zit in de rechtbank en dringt voortdurend op haar verbranding aan. Hij woont ook die verbranding bij. Maar als hij dat ziet, dat verbranden, wordt hij krankzinnig en roept uit: „het is zoo makkelijk te praten als men het niet kent. Maar wanneer de rook de oogen verblindt, o God, neem toch dit gezicht van mij weg!" En toch zouden we zóó de kwestie der vloekpsalmen ontloopen, omdat hetzelfde als hier voor Babel wordt gewenscht, door God aan Babel wordt voorspeld in Jesaja 13. Is God wreed? Neen. En Hij is onveranderlijk. Dan spreekt Hij' in anderen vorm, maar in wezen hetzelfde ook nu. Het verpletteren der kinderen is oorlogsgewoonte — nu ontvangen eereteekenen (zaligsprekingen I) bombardeerders en leiders van hongerblokkades! D'6 wederkomst van Christus kan een gevaar zijn voor ons en onze kinderen. En God liet Zijn eigen Zoon verbrijzelen. De vlam van de Oud-Testamentische Godsopenbaring beschaamt wel eens den aschhoop der Maranalha-vreugde. Zie Jezus in Zijn „wee u's" over Kapernaüm, Chorazin, Bethsaida, in Zijn heiligen vloek over alles wat in Gods volk aan Farizeïsme en valsche Schriftgeleerdheid het merkteeken van Babel draagt! Sinds den val in het Paradijs is het oorlog. Van dien oorlog verhaalt u ook het Oude Testament.

Ge zult denken, dat ik mijn onderwerp te negatief behandelde. Maar dat deed ik in de veronderstelling, dat als eenmaal de bezwaren, die aan juiste waardschatting in den weg staan, waren weerlegd, niets ons meer belemmert in het prijzen ook van dit deel der grootsche Schrift. Zonder het Oude is het Nieuwe Testament onbegrijpelijk. Zonder het Oude Testament zouden we niet kennen de geschiedenis der bijzondere openbaring van God. Zonder 't Oude Testament zou de prediking (Prof. Ridderbos heeft er terecht op gewezen) verarmen aan stoffen, die betrekking hebben op de practijk der Godzaligheid. Het pericopenstelsel heeft, wat dit betreft in de Luthersche Kerk, een ongunsügen invloed geoefend. Zonder het Oude Testament zouden we niet beseffen voldoende de majesteit, de verhevenheid, de heiligheid van God, denk alleen maar aan Israels historie en aan Jes. 6 (Barthl).

De Wet — de vijf boeken van Mozes — vangt aan met een Scheppings-en Paradijsverhaal, dat nog nooit door ons in zijn volle diepte is gepeild. De historie van den val beschrijft ons de wording van onze kwaal en de belofte, die in het vervolg van de Schrift tot in de wederkomst wordt uitgewerkt. De geschiedenis der patriarchen geeft ons behalve den genadigen God de helden van het geloof, de voorbeelden. Israels verdrukking, uitleiding en woestijnreis hel type van de verhouding tusschen een liefdevol God en een zondig volk. Die Sinaïtische wetgeving een zedewet, die uniek is en nog fundamenteel, en ceremoniëele en burgerlijke bepalingen, die onze kennis van de Evangelische vrijheid en de gave van den Christus niet weinig verrijken. En zoo gaat het door. Telkens de worsteling tusschen God en een volk, dat niet instrument Gods wil zijn. De profeten staan daar als boetpredikers en bedienaars van de zaligheid, voorbereiders, voorloopers (ook in persoonlijk leven: enk aan Jeremia) van den Messias. In de Psalmen klopt het hart van de Kerk, en van den Christus, hoeveel duizenden hebben bij die Psal-(men geleefd en zijn ermee gestorven, zelfs op brandstapels! Job maakt voor het lijden van den vrome den klassieken vorm en is het boek van de Goddelijke theodicee. Spreuken — Prediker — Hooglied —: ijzen, zoekers, en genieters van de gemeene gratie, ook in het huwelijksleven, vinden hier genieting van de hoogste soort. En als dan zóó de geschiedenis der openbaring ons getec'kend is tot na de ballingschap, tot in Maleachi toe, dan staat daar opgetast een doorlicht wolkengevaarte — de boeken van het Oude Testament! Prachtig — maar vooral nadat de zon boven hen is te voorschijn geklommen en Zacharia zingt: Geloofd zij de Heere de God Israels, want Hij heeft bezocht en verlossing teweeggebracht Zijnen volke, gelijk Hij gesproken heeft door den mond Zijner heilige profeten, die van het begin der wereld geweest zijn" (Luc. 1:68—70). Opgang uit de hoogte!

Uit de hoogte van den hemel, de hemelsche, bijzondere openbaring van God, te boek gesteld in het onschatbare Oude Testament. •

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen