GEESTELIJKE ADVIEZEN

^diiDeproeving.

VHL

Ons voorlaatste artikel over „Zelfbeproeving" •eindigden wij met te zeggen, dat wij er nu op wilden wijzen, waartoe de rechte zelfbeproeving ons moest brengen.

De rechte zelfbeproeving is, zoo zagen wij, dat ^vij onszelf afvragen: „wandel ik wel in verbondsgehoorzaamheid.

Nooit de vraag: „MAG ik, zooals ik ben, anij wel loeëigenen het heil in Christus? "

Maar de vraag: „geloof ik Gods verbondsbelotle en doe ik wat de God des Verbonds van mij vraagt? "

Nog eens wil ik met nadruk uitsprekeia, dal ik len stelligste verwerp elke bewering, hoe men die ook inkleedt, waarin men poneert, dat men niet eer rusten ma, g in Gliristus, dan nadat men aan zekere kenmerken of vruchten, of hoe men het ook noemen wil, heeft onderkend de echtheid van zijn geloof.

Elk kind des Verbonds mag en moei rusten in den Christus Gods en wandelen in den weg der gehoorzaamheid.

De vraag van zelfbeproeving, die wij hebben te beantwoorden, is deze: „Doe ik dat nu? " Én wat dan?

Dat hangt natuurlijk eerst af van het antwoord, dat ik op die vraag heb te geven.

Als ik, door genade, op de vraag: „Gelooft gij Gods verbondsbelofte? " zeggen mag: „Ja, ik geloof" ;

Als ik, door genade, op de vraag: „hebt gij gebroken met de zonde en is uw jagen naai' gehoorzaamheid? " zeggen mag: „ja, dal is mijn leven" —;

dan zal de eerste vrucht van de zelfbeproeving zijn, groote blijdschap en dankbaarheid. Want niet als vrucht van eigen akker, maar als gave van Gods genade, zal ik hel zien, dat, terwijl andere bondelingen in ongehoorzaamheid leven, ik lol gehoorzaamheid heb mogen komen.

In de tweede plaats zal deze zelfbeproeving mij doen toenemen in heiligmaking.

Want al is het, dat ik bij mijzelf vind, dat ik in beginsel met de zonde heb gebroken, en de voeten gezet op den weg der heiligmaking —, tcigelijk zal ik zijn ges looien op nog veel, in mij overgebleven, zonde.

En dat zal mij aanvuren om met nog meer overgave dan ooit tevoren, in de geloofsgemeenschap met Christus, de zonde uit mijn leven uit te bannen.

In de derde plaats zal ik daardoor in mijn geloof bevestigd worden.

Hier nu ralten wij een puntje aan, dat in den strijd over zelfonderzoek van groote beteekenis is.

Hier komen wij namelijk aan de vraag: „welke waarde hebben de goede werken, die ik bij mijzelf bevind, voor de zekerheid des geloofs? "

Als ik op deze vraag ga antwoorden begin ik

met nog eens te zeggen, dat de waarde der goede werken niet is, dat een mensch, die twijfelt of zijn geloof wel echt is, door het zien zijner goede werken daarvan overtuigd kan worden.

° En dat wel, zooals ik jn het begin dezer artikelen-reeks gezegd heb, om deze eenvoudige reden, dat, zoolang ik niet sta in het geloof, ik geen enkel werk als geloofsvrucht kan onderkennen.

Nu wordt ons, wanneer wij dit zeggen, altijd weer voor de voeten geworpen: ^, ja maar, dat staat toch met zoovele woorden in Zondag 32, vr. 86 van onzen Catechismus.

Als gij dat dus ontkent, gaat gij in tegen onze belijdenis en moet gij beginnen met een gravamen tegen die belijdenis in te dienen." Ik stem toe, dat dat zoo schijnt te zijn; alléén de vraag is maar: „wat is de juiste exegese van deze uitspraak van den catechismus." Vergis ik mij nietj dan is juist mee daarom, ondanks de uitspraak, die de Synode reeds over dit onderwerp heeft gedaan, het zelfonderzoek toch blijven staan bij de punten, die ter bestudeering in handen van een commissie zullen worden gelegd. Men zij voorshands dus een beetje voorzichtig met de beschuldiging van afwijking van de belijdenis.

Dat men hier zeer voorzichtig moet zijn blijkt al dadelijk uit twee dingen.

In de eerste plaats uit het feit, dat in Zondag 33, waar gezegd wordt, dat een werk alleen dan goed is, als het voortkomt uit een waar geloof". Daaruit volgt m.i. duide^jk, wat ik zooeven heb {gezegd, dat men zijn werk als goed werk niet herkennen kan^ tenzij men staat in het geloof.

En in de tweede plaats:

De persoon dien wij in den catechismus hooren spreken, is een geloovige, die staat in de zekerheid. Lees er maar al de Zondagen van den Catechismus op na.

Het is dus een mensch, die staat in het geloof, en die zegt: „ik word uit mijn goede werken, als uit de vruchten, van de echtheid van mijn geloof verzekerd".

"Volgt daaruit ook al niet, dat men hier niet pioet denken aan een „gebruik" van de goede werken als men in den regel uit deze uitspraak Van den Catechismus wil afleiden?

Ik elk geval blijkt hier ^eer klaar, dat, zoolang de kerken hier geen officieele uitspraak over de exegese dezer plaats hebben gegeven, men voorzichtig zijn moet met zijn heschuldigingen.

Ik voor mij zie de beteekenis van de goede werken voor de geloofszekerlieid drieërlei.

, a. De geloofszekerheid kan alléén tieren in een atmospheer van goede werken.

b. Door de goede werken word ik herinnerd aan mijn staat van kind van God.

c. Door de goede werken, die ik „als geloo-vige" in mijn leven waarneem, krijgt de belofte Gods in mijn leven sterker, doordringender klank, daardoor wordt de echo des geloofs in mijn hart sterker en zoo zal mijn geloof geimakkelijker het, nog in mij wonende, ongeloof kunnen overwinnen en daardoor vaster ten troon komen te zitten.

Ov«r ieder van die drie punten in de volgende artikelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen