EVEN PARKEEREN.

De zin der wereldgeschiedenis.

Dat is wel een mooi opschrift boven mijn stukje: de zin der wereldgescliiedenis! Maar het is voor ons meestal een vraag, een sceptische, soms wanhopige vraag: Waarom dit alles? Waarvoor? Waartoe? Nog liever zouden wij er een uitroep-" teeken achter willen zetten, een hoonend uitroepteeken. Wat een redeloos-wreede geschiedenis schijnt ons de historie der menschheid toe. Die kringloop van voorspoed en tegenspoed, die cirkelgang van opgaan en verzinken! Enkele gelukkige oogenblikjes op z'n best, veel verdriet, érg veel!

Och, laat er de groote rampen maar buiten, de worgengel van de smart, de priem van den laster, de geesel van den oorlog, al die wreedheden en schandelijkheden zonder zin en zonder doel! Doe maar een oogenblik of dat alles niet bestond. Dan blijft er toch dat knagend verlangen, die honger, die leegheid, die nooit wordt vervuld. Goed bekeken is die leegheid't ergste van alles! Je zoudt je ten slotte met den dood, zelfs met den naarsten dood kunnen verzoenen, als je kon zeggen: ik heb het werkelijk goed gehad, ik ben zat, ik heb mijn portie! Maar ach, ons bestaan is één gierende schreeuw om leven, om geluk, om dat ééne, waarvan wij zouden kunnen zeggen: het is niet leeg, het is wat! Maar dat komt niet! Telkens gaat een jaar, telkens komt een nieuw, maar het brengt geen vervulling. Terwijl de mensch nog giert en grijpt, komt de dood en zegt kortaf: Tijd! O, het leven lijkt wel een rit in het racewagentje van een wielerbaan, je start, je botst, je hebt panne, je start opnieuw, je toert een baantje. Nét denk je: ik krijg den slag beet en daar gaat het fluitje: Uitstappen! Afgeloopen! Zoo ons leven, zoo de menschen, zoo de volkeren! Wat bleef er over van het werken en streven der voorgeslachten, van de culturen der menschheid? Een of ander oud boek, waarin wij een enkele maal een blik slaan om den tijd te dooden! Niks waard, allemaal niks waard!

Toch heeft de wereldgeschiedenis zin en heeft ons leven in die geschiedenis zin. De historie is van jaar tot jaar bedoeld. Daar heeft geen Bedoeïnenstam gezworven door de woestijn, daar heeft geen dynastie gezeten op den troon van Egypte, daar is geen Ahasveros tyran geweest, daar is geen oorlog gevoerd, geen opstand gestreden, geen wet gemaakt of alles had zijn bedoeling en waarde. Het meeste daarvan kunnen wij niet naspeuren, die menschen hebben niet voor óns geleefd, maar voor Gód! Hij heeft hun dat wondere leven gegeven, dat mysterie van een bewust, willend bestaan, opdat zij hun taak in Zijn wereldplan zouden vervullen. Niets is leeg! O, óns is het wel leeg, ijdeler dan de ijdelheid zelf, zoo wij niet door het Woord geleid worden. Maar in zichzélve is het niet leeg, het is gevuld met gedachten Gods! O, als wij dat maar eerst zien, als wij uit de mist, uit de doelloosheid verlost zijn! De wereldoorlog, de oorlogen daarvoor en daarna, de crisis, de vervolging der kerk, dat zinloos vermorsen van menschenlevens, heel dat ijdele bestaan van onszelf: God, ik dank U, dat ik het zie, het is niet leeg, het is niet doelloos. Alles heeft zin, ieder kwartier heeft waarde, elke smart heeft haar taak. Ik dank U, Vader, dat Gij deze dingen voor de wijzen en verstandigen verborgen hebt en hebt ze den kinderkens geopenbaard. Het middelpunt van Gods wereldhistorie is de

geboorte van Christus. Voor de menschheid zoo onbelangrijk, dat ons zelfs het preciese geboortejaar onbekend is, om van een datum te zwijgen. Over dit middelpunt der geschiedenis zwijgen de historici van dien tijd. Hoogstens een paar schimpscheuten aan het adres van die sekte die overal tegengesproken wordt! Toch loopen de draden der Oude Geschiedenis samen bij de kribbe van den Menschenzoon. Alles was er om Hem voort te brengen, niet alleen Maria heeft Hem onder het hart gedragen, Hij was in Eva's schoot, in dien van Sara en Rebekka, van Hanna en Ruth, van de menschheid! Alles is in beweging om in Hem den Mensch Gods voort te brengen en uit Hem de menschheid Gods. Uit Hem is het volle leven, het jubelend, ware leven, één met God, één met de menschheid, één met de wereld, één met alle dingen die in den hemel en die op de aarde zijn. O, het is wel vreemd, wonderbaar! In de dagen van des Heilands geboorte is het Joodsche land als het ware een klein, lawaaierig Balkan-Staatje! In dat kleine landje ligt ergens een dood stadje, een Medemblikje, Bethlehem! Toch beweegt zich daarheen de pelgrimstocht der menschheid en zet vandaar uit de historie haar loop voort, vol, zalig, want haar middelpunt is Jezus, de Zaligmaker!

Door het geloof verstaan wij, dat de eeuwen bereid zijn door het spreken Gods! (Hebreen 11:3 vertaling Grosheide).

En in dat geloof zijn wij zalig, reeds nu, waar wij nog in het strijdperk van dit leven zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen