EVEN PARKEEREN.

Becept.

Het medisch-liygiënisch element heeft ook zijn vertegenwoordigers op onze markten. Witgejast trekken zij kiezen en snijden likdoorns. Het is hier het terrein der panacee's, der wondermiddelen, die alle kwalen genezen. Het gilde heeft zicli in de laatste jaren uitgebreid, maar de oude garde sterft uit. Tot die oude garde behoorde mijn vriend

.\ppelman. Wie kon als hij met bestudeerde langzaamheid zijn colbertje met de groezelwitte operatiejas verwisselen? De jas, die wel biervlekken, maar nimmer bloedspatten gezien had! Schijnbaar onverschillig voor de belangstelling van het publiek, knipte hij zijn koffer open en begon z'n instrumenten uit te stallen. Kiezentangen, vijlen, messen werden zoo schrikaanjagend mogelijk geëtaleerd. Maar ze zonden geen dienst doen. Met hoeveel minachting beet hij het er uit: „die Amerikaansche moordenaars-machines".

Appelman's eenige instrument was een kippenveer en zijn pharmacoteek bevatte niets anders dan „zinldngssnuif' in pakjes van een dubbeltje. Goede raad is hier niet duur!

Eens stond hij naar mij te luisteren met een aandacht, waarop ik bij hem stellig niet gerekend had. Zelfs sprak hij mij aan „na den dienst". Toen begreep ik ook de reden van zijn opvallende belangstelling.

„Heb ik 'em niet gekend jullie professor Brummelkamp? Nah een edele man als dat was! Heeft Appelman niet in zijn huiskamer gezeten in Kampen en heeft ie met Appelman niet uren gepraat over de profeten? Geef me een blaadje, jongen, zal ik het niet lezen? Moesten jullie allemaal zoo wezen als professor Brummelkamp!" En met een hartelijken handdruk verdween „de dokter".

Wat kan de invloed van een blijmoedig getuige des Pleercn toch groot zijn! „Vader Bi-ummelkamp" is in lcS88 ontslapen. Hoevele jaren moesten niet liggen tusschen de ontmoeting met Appelman en ons gesprek op de markt, nu enkele jaren geleden! Maar de indruk was niet vergeten. „Het eene oor in, het andere uit!" zoo denken wij meestal dat het gaat. Heel verstandig geredeneerd, O' ja. En heel ongeloovig. We willen wel zaaien, maar dan ook de vruchten zien op de fruitschaal van het jaarverslag. Dit enkele staaltje laat weer eens zien, dat het meestal anders gaat.

Er is ook nog een andere kantteekening te maken bij het gesprek met Appelman.

Denken wij vaak aan de mannen, die God tot zulk* een grooten zegen heeft gesteld? Aan die merkwaardige geschiedenis onzer kerken, door Van Oosterzee eens samengevat in de woorden: „de braambosch werd niet verteerd? ". Hi meen, dat die geschiedenis in vele opzichten ook verrassen zou in betrekking tot de evangelisatie. Dat men een open oog had voor „de prediking in missionairen zin", zooals Dr Brummelkamp het uitdrukt in de levensbeschrijving zijns vaders. Als een bevoegde eens de verstrooide garven op dit veld wilde samenlezen, zou de oogst zeker meevallen.

Aan de meeste recepten van Appelman hecht ik geen groote waarde. Maar dien middag heeft hij ons een ongeschreven recept gegeven, dat ik met een gerust geweten parafeeren durf: Moeten jullie allemaal zoo wezen als professor Brummelkamp".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen