Over Emigranten

Met verlof van geadresseerde geef ik hier eenige bizonderheden uit een brief, die onlangs van bevoegde zijde gericht werd tot een broeder uit Amerika, die tijdelijk in ons land vertoefti Daarin werd een en ander meegedeeld over Canada, waar twee predikanten der Protestant Reformed Churches, ds J. D. de Jong en ds Hofman een aantal immigranten hebben opgezocht. De indrukken, die zij opdeden, en hun verhaal aangaande sommige feiten; zijn leerzaam. De gereformeerden onder de immigranten in Canada, blijken verspreid over een zeer uitgebreid deel van het land. Een behoorlijk aantal heeft 'n plaats gevonden in de buurt van centra, waar zij des Zondags kunnen samen komen (zeer dikwijls bovendien met vee! moeite) en onder leiding van dominees van de Chr. Ref. Church godsdienstoefening kunnen houden. Alle leden der „synodale" kerk lid zijn van de Chr. Ref. Church. Een groot aantal van hen kan geregeld ter kerke gaan, anderen behooren tot groepen, die een „mission station", een z.g. „zendingspost", vormen. Op verscheidene plaatsen is men van plan deze groepen tot plaatselijke kerken te maken, zooals bijv. in Kitchener, St. Catherines, en andere plaatsen.

Ook schijnt het, dat verschillende leden van de Hervormde Kerk zich bij de Chr. Ref. Church hebben gevoegd.

Wat de „vrijgemaakte" menschen betreft: sommigen hebben zich eveneens bij de Chr. Ref. Church gevoegd, maar anderen blijven nog op zichzelf staan. Verschillende van deze broeders zouden wel graag cgntact met elkaar willen opnemen en, indien mogelijk, zich willen samenvoegen in eenige plaatsen, die centraal gelegen zijn. Dit laatste zou misschien mogelijk zijn voor sommigen van hen, maar, wat de anderen betreft, zijn de moeilijkheden vele. Over het geheel genomen vonden de predikanten der Protestant Reformed Churches bij de vrijgemaakte broeders een gewillig oor en is men wel geneigd contact met hen op te nemen. Op het oogenblik zijn de vrijgemaakten verspreid over heel Ontario, en sommigen zijn overgebracht naar de provincie Alberta enz. Het ligt voor de hand, dat de Chr. Ref. Church er niet veel belang bij heeft deze menschen bij elkaar te krijgen. Indien het hun mogelijk was, zouden zij het liefst deze menschen willen opnemen in hun eigen kerk. Mr J. Vellinga is belast met de zorg voor plaatsing der immigranten. Of hij op dit punt strikt neutraal is, kunnen wij niet constateeren. In ieder geval is hij een invloedrijk man. Men heeft opgemerkt, dat er in de buurt van Chatham, waar de meeste immigranten zich gevestigd hebben, slechts één vrijgemaakt gezin is, voor zoover men kon nagaan. (Er is wel een tweede gezin geweest, maar dat is vertrokken naar Hamilton, en het gezin, dat er nu is, kwam hier eigenlijk op min of meer toevallige wijze.) Er zou nog een gezin zich vestigen, maar gedurende den tijd, dat bedoelde predikanten er waren, was het nog in-Nederland en het is moeilijk te zeggen, waar dat gezin eventueel terecht zal komen. (De heer Vellinga woont in de buurt van Chatham en is lid van de Chr. Ref. Chiu-ch ter plaatse.)

Maar zeer opmerkelijk blijft onder dit alles het feit, dat de vr ij gemaakte menschen verspreid worden oveij? geheel Ontario, Alberta enz.

Het lijkt ons toe, dat er de mogelijkheid bestaat, om met samenwerking van iedereen, in het bizonder , van de immigranten zelf en van de Protestant Reformed kerken, verschillende kleine groepjes te vormen 'op bijv. twee of drie plaatsen. Of er zich dan misschien nog anderen bij zullen voegen, kan men thans nog niet zeggen. Dit is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Buitendien, indien men iets zou willen doen in de richting van de plannen, die overwogen, zijn, met betrekking tot het zoeken van „sponsors", (boeren, die zich borg stellen voor een immigrantengezin), zou men er eerst voor moeten zorgen, vasten voet te hebben in Canada. Daarna zou men dan in deze richting kunnen gaan werken.

De wintertijd is voor den arbeid wel het meest beteekenisvol: de boeren kunnen dan rekenen op de menschen, waarvoor zij zich borg hebben gesteld.

Aan den briefschrijver zijn gevallen ter oore gekomen, waarin vrienden en verwanten (immigranten) in Canada een „sponsor" vonden voor hun vrienden. Maar zelfs — zoo lezen we — zelfs in dergelijke gevallen moet alles afgehandeld worden via het bureau v*an Vellinga. Natuurlijk kennen de menschen, wanneer zij naar Canada komen, de kaart van het land niet, en men kan van hen op dit punt ook niet zooveel verwachting koesteren. Maar er zijn verschillende gevallen op te noemen, waarin verwanten een plaat» wisten te vinden in hun nabijheid voor familieleden. Volgens den Attaché van de Nederlandsche Regeering worden zij zoo spoedig mogelijk geplaatst en zonder onderscheid.

Toch moet er voor elk apart geval steeds een „sponsor" zijn, die den immigrant een plaats wil geven, en deze moet in staat zijn aan te toonen, dat hij geschikt is voor zijn werk. Veronderstel eens, dat iemand naar Canada wil gaan om in Ontario het gewone boerenwerk te gaan verrichten. In zoo'n geval wordt er dan natuurlijk uitgekeken naar een „sponsor", die een dergelijk persoon kan opnemen. Maar dan kan het zijn, , dat er een , , sponsor" in Alberta is, die zich opgeeft voor een dergelijk geval. De mogelijkheid is natuurlijk groot, dat hij, die zich in Ontario zou willen vestigen, terecht komt in Alberta.

Ook doen er z'ich gevallen voor — aldus nog steeds; de briefschrijver — waarin menschen geplaatst worden in eeij werkkring, die niet geschikt voor hen is. Zoo kan het bijv. gebeuren, dat er iemand is, die op een boerderij met vruchtboomen werkt, en wien dit werk niet ligt. Maar op een melkfarm zou hij zich volkomen thuis voelen. Dergelijke gevallen vormen één van de redenen voor nog al talrijke verplaatsingen. Veel immigranten, die in het afgeloopen jaar hier kwamen, hebben nu een anderen boer, wonen in

een andere streek enz. Een andere reden voor verhuizing is het huis, de boer (het zijn allemaal ook geen beste boeren), de onmogelijkheid om regelmatig ter kerlïe te gaan, enz. Wij hebben menschen ontmoet (ik denk nu aan 'n „synodaal" iemand) die nogal in de moeite zitten, ver van de dichtstbij gelegen kerk of „mission station" af. Sommigen van deze menschen kunnen alleen maar naar een kerk gaan, waar in het Engelsch de godsdienstoefening gehouden wordt, misschien naar een „United Church" (en dat is ook al niet veel, zoo'n Vereenigde Kerk). Zoodoende zijn er nogal wat oorzaken te vinden voor het rondzwerven.

In het beste geval wordt er veel gevergd van het aanpassingsvermogen der menschen; van verschillenden wordt zeer veel gevergd. Het is geen grapje, maar wij waren nog al verwonderd over den moed en de hoop van het meerendeel der immigranten.

De emigranten moeten het zich vooral maar niet al te mooi en te gemakkelijk voorstellen. Een groot aantal zal veel m.oeiten hebben te overwinnen voor zij op zichzelf kunnen staan en een tamelijk goed inkomen hebben. Vooral gezinnen met een paar kleine kinde-ren zullen een moeilijken tijd moeten doormaken om de eindjes aan elkaar te kunnen houden; hun icon is te laag. Verschillende menschen zijn geplaatst in districten, zooals bijv. in de buuit van St. Cathei-ines, waar het land zoo kostbaar is, dat het ons totaal onmogelijk lijkt, dat zij ooit in staat zullen zijn om iets voor zichzelf te beginnen. Daarom, indien de menschen tevreden zijn met schier alles, indien zij den spirit der pioniers deelachtig zijn en zich behoorlijk kunnen aanpassen, en indien zij hun immigratieplannen beschouwen onder het gezichtspunt van een verre toekomst, laat ze dan naar Canada toekomen. Maar men moet nooit denken, dat de gebraden varkens hier met. het mes in den rug loopen.

Wij kregen den indruk — zoo vertelt onze correspondent uit Amerika — van de officieele instanties in Ottawa, dat zij de immigranten beschouwen als helpers van de boeren. En de boeren beschouwen hen als goedkoope arbeidskrachten, als een weer andere machine, die het werk voor hen doet.

Tenslotte — aldus gemelde brief — indien de vrijgemaakte broeders het contact met elkaar niet willen verliezen en hun eenheid willen bewaren, moeten zij allen met elkaar samenwerken, zoowel in Canada als in Nederland, door middel van hun organisatie. Verlies geen oogenblik uit het oog, dat de Chr. Ref. Church het hun nist gemakkelijk zal maken. Of er wel eens iets zou te bereiken zijn bij de Chr. Ref. Church op dit punt en of Vellinga wel eens bereid zou zijn om samen te werken in deze zaak kan ik — zoo zegt correspondent — niet zeggen. Wij hebben verscheidene keeren geprobeerd hem te spreken te krijgen, maar wij vonden hem nooit thuis.

Nog een paar opmerkingen:

Indien één van de broeders in Nederland Canada zou willen bezoeken, zou hij een goed oog-getuige kunnen zijn. Op deze manier zou men zich goed kunnen realiseeren de groote moeiten, die voor de vrijgemaakte menschen eraan verbonden zijn om zich plaatselijk te centraliseeren, de afstanden, het vervoer enz. Maar zoo'n persoon moet iemand met een gezond verstand en een realistischen kijk zijn. Natuurlijk is het niet beslist noodzakelijk, maar voor hun eigen geruststelling zou het geen kwaad kunnen.

Over de kwestie, wat voor Canada door de Protestant Reformed Churches te doen-is, hoopt haar synode te beslissen. Indien deze kerken in Canada zouden gaan arbeiden, hebben zij de samenwerking van allen noodig: al deze kerken, de „vrijgemaakte" kerken en de immigranten.

Wij hebben — aldus de schrijver — zeer fijne vrijgemaakte menschen ontmoet, die met hart en ziel belang stelden in ons en onze zaak. Ik denk nu bijv. aan een zekeren mr Oosthoek (een zeer bekwaam man, leden van de kerk van ds Loopstra). U kunt' ds Loopstra dit'wel vertellen wanneer u hem ontmoet. Ook is er een mr Groenewegen, die zeer veel belangstelling blijkt te hebben. Toen wij mr Oosthoek verlieten zei hij mij: Broeders, er is hier een band gelegd en ik zie hier een taak voor mij in Canada. HJj zou ook prof. Schilder en ds Loopstra schrijven.

Men kan zich, desgewenscht, richten tot Rev. J. D. de Jong, 1304 Maude Ave., N. E., Grand Rapids, Mich. U.S.A., die hierover een brochure schreef. Ook door t Mission Committee kunnen brieven beantwoord worden.

Hiermede hebben we een en ander meegedeeld uit een interessanten brief. Ik persoonlijk herhaal, dat m.i. de Protestant Reformed Churches de eenige zijn, waar onze kerkleden dadelijk thuis kunnen zijn; de Chr. Ref. Church heeft zich plompverloren aan de synodocraten uitgeleverd en hun verderfelijke formules plus andere ellenden aanvaard. En waar onze menschen — wat me ook van andere zijde bericht wordt —• in feite van elkaar gescheiden worden, hoop ik, dat zij zich op tijd zullen wapenen tegen de gevaren van het isolement, en •— hoe dan ook — zullen trachten te komen tot contact met de Prot. Ref. Churches. Over nadere détails kan dan met haar predikanten gesproken worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen