„Het Evangelie een kracht Gods"

Toen Paulus den brief aan de Romeinen schreef, was hij van plan naar Rome te gaan erx ook daar, zoo de HEERE wilde, het evangelie te predeken.

Nu was Rome de hoofdstad van het machtige Romeinsche keizerrijk.

In Rome had men respect voor macht en kracht en geweld.

Rome beheerschte met zijn legers de gansche toen bekende wereld.

Van daaruit werden de Romelnsche legioenen gestuurd naar alle deelen der bewoonde wereld. En bijna alle volken hadden achtereenvolgens voor het geweld der legerscharen moeten bukken.

Wat moest Paulus daar met het evangelie beginnen?

Verbeeldde hij zich, dat hij met een boodschap, een woord, eenigen invloed zou hebben en ook maar één harden Romein tot bekeering zou kunnen brengen?

Was het geen belachelijke onderneming met het

evangelie in Rome te komen en zouden die machtaanbidders en geweld-vereerders niet zeggen: Stumper, wat doe je in de kou? Wat kracht ging er nu uit van een woord!

Paulus heeft goeden moed. Hij schaamt zich het evangelie niet.

Integendeel, het is hem een lust het te mogen verkondigen.

Want het evangelie is een kracht! Een kracht Gods!

Een kracht Gods tot zaligheid, tot redding van alle zondemachten en - krachten.

Voor ieder die het gelooft.

We willen vandaag even nadenken over de kracht van het evangelie.

Het evangelie is de blijde boodschap of de goede tijding.

Het is de boodschap, dat God alzoo lief de wereld heeft gehad, dat Hij zijn eeniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe. Joh. 3 : 16.

Het is de verkondiging van Gods grondelooze barmhartigheid over zondaren, die den dood hebben verdiend, maar aan wien God het leven wil schenken.

Het is de goede tijding van vergeving van zonden om des bloeds van Christus' wille en van eeuwig leven en zaligheid.

Het evangelie geeft niet maar een stel begrippen over vergeving en leven, maaj" het biedt de vergeving en het leven zelf.

Het leert niet maar de rechtvaardiging van den goddelooze, maar door dat evangelie rechtvaardigt God den goddelooze.

En het wonderlijke en onbegrijpeUjk heerlijke is, dat het evangelie geen voorwaarden stelt van dezen of dien graad van vroomheid en deugdzaamheid, maar dat het goddeloozen vrede verkondigt door het bloed van Christus.

Als we dat evangelie gehoord en geloofd hebben, dan verstaan we ook, dat het een kracht is. Een kracht, die treurenden troost en schuldigen vrijspreekt en getaondenen vrijheid schenkt en dooden levend maakt.

Een goede boodschap kan in ons leven van allen dag een kracht zijn.

Stel, dat iemand zit te tobben over een schuld van duizend gulden, die hij moet betalen en hij heeft geen cent in kas. Die schuld verlamt zijn leven.

Hij ziet den deurwaarder al komen om beslag op al "z'n spullen te leggen.

Als dan de schuldeischer hena de boodschap laat brengen, dat hij een streep door de schuld gehaald heeft en hem alles kwijt heeft gescholden, gaat er van zulk een boodschap dan geen kracht uit? Het leven veert weer op.

Of als iemand in angst zit over het leven van man of vrouw, zoon of dochter, vader of moeder; en daar wordt de betrouwbare boodschap gebracht, dat de doodgewaande leeft en gezond en wel is, is zulk een boodschap geen kracht?

Maar zou dan de boodschap, waar en trouw, dat God al onze zonden vergeven heeft in Christus Jezus, zoodat alles goed is tusschen den HEERE en ons, dan geen kracht zijn voor hen, die beven voor Gods toorn en snakken naar dien vrede Gods, die alle verstand te boven gaat?

Zou dan de boodschap Gods, dat het bloed vaji Christus reinigt van alle zonden en dat onze getrouwe Zaligmaker Jezus Christus leeft en voor ons bidt en ons beschermt en bewaart tegen duivel en hel, dood en verderf, niet den moeden kracht geven, zoodat ze opvaren met vleugelen als der arenden, zoodat ze loopen en niet moede worden, wandelen en niet mat worden ?

Het evangelie is een kracht Gods. Zóó almachtig, als God Zelf almachtig is.

Zóó levend, als God Zelf de Levende is.

De God van het evangelie is niet een god der wijsgeeren.

Die hebben een begrippengod geformeerd.

• Die ze met hun denken uit elkaar kunnen halen en in elkaar zetten.

Waarmee ze hun spel kunnen spelen, als kinderen met hun blokkendoos.

Het evangelie is de boodschap van den levenden God.

Die zijn Zoon Jezus Christus in de wereld gezonden heeft.

Die in zijn almachtige genade de rechtvaardigen zegent en de goddeloozen in zijn toom verdelgt. Die levend/maakt en doodt. Die roept de dingen die niet zijn alsof ze waren.

Omdat het evangelie de boodschap is van den levenden God en van Jezus Christus, die éénmaal gestorven is voor de zonde, maar nu leeft in der eeuwigheid, daarom is het evangelie een kracht.

Die overzet uit het rijk van den duivel in het koninkrijk Gods.

Die trekt uit de duisternis der zonde tot het licht van Gods genade.

Die redt van den dood en geeft het eeuwige, zalige leven. '

Er is een wrang versje over de machteloosheid van het evangelie.

Daarin wordt voorgesteld, dat het evajagelie aan een school visschen wordt gepredikt. Ze hooren het woord geduldig aan: de snoek en de baars, de karper en de brasem, de aal en de zeelt en hoe ze meer mogen heeten.

Toen de preek uit was, zoo zegt het versje, ging ieder weer naar z'n plaats.

Maar de. snoek bleef even roof ziek en de baars even vraatzuchtig en de karper even lui en de aal even glad en de zeelt bleef wroeten in de modder.

Zoo zou het nu ook zijn met de prediking in de kerken.

De mensehen blijven die ze waren.

Het evangelie brengt geen verandering, zet het hart niet om, het is geen kracht.

Voor eenigen tijd schreef mij iemand, dat hij met de kerk gebroken had, omdat „het aanhangen van het christelijk geloof niets in den mensch verandert, geen ontdekkende waarde heeft".

Bij evangelisatie-bezoek is het mij tientallen malen voor de voeten geworpen: de menschen, die bij u naar de kerk gaan verschillen in niets van ons.

Het evangelie doet ze niets, het is geen kracht Gods tot zaligheid.

Als het evangelie niets gedaan heeft in ons leven, als het geen kracht Gods was tot zahgheid, dan moeten we de schuld niet aan het evangeUe geven.

Maar de schuld bij ons zelf zoeken.

Het beste medicijn helpt niet, als het niet gebruikt wordt.

Het heerlijkste voedsel sterkt niet, als het niet wordt genuttigd.

Het evangelie is geen kracht in ons leven als we het niet ter harte nemen.

Het is inderdaad mogelijk, dat menschen hun leven lang naar een kerk gaan terwijl ze aan het einde van hun leven nog precies even ver zijn als aan het begin. Er zijn tal van kerkmenschen, als ik me niet vergis, die zich in niets onderscheiden van de ongeloovigen om hen heen.

Laten die menschen zich maar niet wijsmaken, dat zij het evangelie ooit echt geloofd hebben. Want het is een kracht Gods voor een iegelijk die het gelooft. Eerst den Jood en ook den Griek.

Laten we ons maar eens afvragen wat het evangelie in ons leven v/erkte.

Zaligheid? Leven? Troost in leven en sterven?

Dan zullen we den HEERE loven en danken voor Zijn almachtige genade.

Of heeft het in ons leven niets gedaan tot nog toe?

Dan wordt het tijd dat we ons verootmoedigen wegens de zonde van ongeloof.

En dan zullen we ons moeten bekeeren en leeren acht-geven op zoo gróóte zaligheid. Over die zalig­ heid een volgenden keer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen